Η παράσταση βασίζεται στο διήγημα «Αναφορά σε μια Ακαδημία». Σπάνια κανείς έχει την τύχη να παρακολουθήσει μια τέτοια παράσταση. Άψογη από κάθε έννοια και οπτική. Το υψηλό επίπεδο αισθητικής του εικαστικού χώρου και το Visual Art, εικονοποιούν εξαιρετικά το αλληγορικό κείμενο.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Το έργο όλο γίνεται σαν τραγούδι, μια πρωτότυπη παρτιτούρα με φυσικούς ήχους, πειραγμένους και μεταμορφωμένους σε εγκλωβισμούς, αδιέξοδα και διεξόδους. Η ποιητική μετάφραση, η μελετημένη αναπαραστατική κίνηση, η έξοχη ερμηνεία του πρωταγωνιστή δημιουργούν μια ζωγραφιά.

Ο Άκις Βλουτής, με σκηνοθεσία λεπτής ακριβείας και ωριμότητα αντίληψης, διευρύνει την τρύπα της διεξόδου και της απόδρασης από το «θλιμμένο βλέμμα των ανθρώπων». Ο Colin Teevan διασκευάζει το διήγημα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» και μας φέρνει κοντύτερα στις προσωπικές μας ιδιαιτερότητες και τη διαφυγή μας από αυτές

Ένας φυλακισμένος πίθηκος αποφασίζει να εξανθρωπιστεί για να καταφέρει να επιβιώσει στην ανθρώπινη κοινωνία. Η διαρκής παρατήρηση και η επίπονη εκπαίδευσή του, ενίσχυσαν την αποφασιστικότητά του και αναδείχτηκε σε διάσημο καλλιτέχνη του βαριετέ. Στο απόγειο της δόξας του η Ακαδημία τον καλεί για να παρουσιάσει τα στάδια και τις διαδοχικές φάσεις της μετάλλαξης του.

Ομολογεί πως από πίθηκος ελεύθερος παρέδωσε τον εαυτό του στη σκλαβιά, με κόστος την απώλεια μνήμης. Από τη ζούγκλα, πυροβολημένος από μια ομάδα κυνηγών ενός ζωολογικού κήπου, μπαίνει στο κλουβί. Για να βγει όμως από εκεί θα μπει σ’ ένα απειλητικό και παράλογο αδιέξοδο δρόμο, όπου θα απολέσει κάθε φυσική του κατάσταση. Πρέπει να εξομοιωθεί, να γίνει ένας άνθρωπος αντίγραφο κάποιου άλλου, να αλλοιωθεί αμετάκλητα. Να γίνει ένας από αυτούς, που μάχονται μαζί του την πιθηκίσια φύση τους. Να πληρώσει με κλονισμένες τις αισθήσεις, ναρκωμένες από την λάμψη, το τίμημα της δημοσιότητας με την απέραντη μοναξιά. Την αρρώστια από την οποία υποφέρει σήμερα ο πολιτισμένος κόσμος μας.

Το έργο μιλά για την απώλεια της μοναδικότητας, της ιδιαιτερότητας κάθε πλάσματος και την εξόντωσή του μπρος στο φόβο του διαφορετικού και του μη υποταγμένου. Είναι ένα σκωπτικό και πικρό σχόλιο για τον πολιτισμό και τον άνθρωπο ως πολιτικό ον.

Το έργο θέτει μια στριμωγμένη ερώτηση για την αλήθεια, για την συναίσθηση της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα μας. Η οποία ευνουχίζει κάθε χάρισμα, στην υποταγή και στην πανομοιότυπη εξομοίωση. Θα επιδιώξουμε άραγε να απαλλαγούμε από κάθε μαρκάρισμα, να βρούμε διέξοδο σ’ ένα φως που χαράζει μέσα στη θέλησή μας για αντίσταση;

Στην έξοχη παράσταση οι θεατές αισθανθήκαμε μαζί με τον πίθηκο, «πόσο προδομένοι νιώθουμε από αυτό το ιδεώδες της ελευθερίας που δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση». Σε χρώματα άσπρο και μαύρο, «συγκοινωνούντα δοχεία» της παραδοξότητας και του παραλυτικού φόβου για ένα χειρότερο κλουβί.

Πληροφορίες παράστασης

Συντελεστές
Σκηνοθεσία-σύλληψη εικαστικού χώρου: Άκις Βλουτής
Visual Art: Παντελής Μάκκας
Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος
Πρωτότυπη μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κίνηση: Μαριέλλα Νέστορα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βάσω Στεργίου
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης

Ερμηνεύει ο Χάρης Αττώνης που επίσης μεταφράζει το έργο.