«Φοβάμαι να πω το μάθημα, φοβάμαι μήπως κάνω λάθος, μακάρι να ήμουν αόρατος!» εύχεται ο Τονίνο και η ευχή του… ευθύς πραγματοποιείται! Η τρυφερή ιστορία του «Αόρατου Τονίνο» που είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι, πέρυσι στο «Από Μηχανής» Θέατρο, αγαπήθηκε από μικρούς, αλλά και μεγάλους, οι οποίοι στο πρόσωπο του μικρού ήρωα θυμήθηκαν δικές τους ιστορίες από τα μαθητικά χρόνια.

Γιατί, ποιος δεν ένιωσε αυτόν τον φόβο, μήπως και τον σηκώσει στον πίνακα ο δάσκαλος και κάνει λάθος; Και ποιος δεν ευχήθηκε κάποια στιγμή να ήταν… αόρατος μέσα στην τάξη; Με τον Τονίνο, εννοείται πως ταυτίζονται και οι μικροί θεατές, οι οποίοι μάλιστα στη διάρκεια της διαδραστικής παράστασης, θα βοηθήσουν να γίνει πραγματικότητα η επιθυμία του.

Ο «Αόρατος Τονίνο», λοιπόν, επέστρεψε για δεύτερη χρονιά στην παιδική σκηνή του «Από Μηχανής», μετά τα περσινά συνεχόμενα sold-out για να διασκεδάσει τα παιδιά και να στείλει σε όλους: μικρούς και μεγάλους τρυφερά και σημαντικά μηνύματα για την παιδική ψυχή, τον παραγκωνισμό των ηλικιωμένων και το συναίσθημα της μοναξιάς που μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία.

Η Άννα Ελεφάντη, πρωταγωνίστρια της παράστασης και καλλιτεχνική διευθύντρια του «Από Μηχανής» μίλησε στο Newsbeast.gr για τον «Αόρατο Τονίνο».

– O «Αόρατος Τονίνο» ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το συστατικό της επιτυχίας του;

Ένα βασικό κι ασφαλώς σημαντικό συστατικό είναι το ίδιο το βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι στο οποίο βασίζεται η παράσταση. Ορμώμενοι από το βιβλίο του Ροντάρι θελήσαμε να δημιουργήσουμε μια παράσταση που να περνάει τα σημαντικά του μηνύματα χωρίς όμως ούτε στιγμή να γίνεται διδακτική και πάντα με πίστη ότι ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσεις στα παιδιά, είναι μέσα από τη δική τους γλώσσα που δεν είναι άλλη από τη φαντασία και το παιχνίδι. Επιχειρήσαμε να παρουσιάσουμε μια πραγματικά διαδραστική παράσταση στην οποία τα παιδιά δεν είναι απλώς θεατές αλλά συμμετέχουν ενεργά. Αυτή η συμμετοχή πιστεύω ότι οδηγεί τα παιδιά στην ταύτιση άρα και την αφομοίωση των μηνυμάτων που ο Ροντάρι υπέροχα έγραψε κι εμείς θελήσαμε να περάσουμε επί σκηνής.

– Ποια από τις αντιδράσεις των μικρών θεατών έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;

Όταν προς το τέλος πια της παράστασης ο Τονίνο λυπημένος καθώς έχει απομονωθεί από τους φίλους, τους γονείς, τον δάσκαλό του, κάνει μια λάθος μαθηματική πράξη, σε κάθε παράσταση τον διορθώνουν τα ίδια τα παιδιά λέγοντας του να μην στεναχωριέται γιατί όλοι κάνουν λάθη, γιατί από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Μια φορά μάλιστα ένα παιδί πετάχτηκε από τη θέση του και είπε στον Τονίνο: «δεν πειράζει, Τονίνο που έκανες λάθος και ο Αϊνστάιν ήταν χάλια μαθητής όμως μετά έγινε μεγαλοφυία!».

– Ο κεντρικός ήρωας, ο Τονίνο φοβάται να πει μάθημα, γι’ αυτό και εύχεται να γίνει αόρατος. Έχετε αισθανθεί ποτέ την ανάγκη ως παιδί η ίδια να μπορούσατε να γίνετε αόρατη;

Πολλές φορές. Κι εγώ όπως φαντάζομαι κάθε παιδί είχα κι εξακολουθώ να έχω τις φοβίες μου ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπη με αυτές τις φοβίες αλλά να εξαφανιστώ, να γίνω με άλλα λόγια «αόρατη». Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντικό όχι να λέμε στα παιδιά να μην φοβούνται αλλά να λέμε ότι δεν πειράζει που φοβούνται γιατί μόνο όταν κατανοήσουν ότι ο φόβος, όποιος κι αν είναι αυτός, μπορεί όλους να μας επισκεφτεί, μόνο τότε θα κάνουν ειρήνη μαζί του ώστε να καταφέρουν και να τον ξεπεράσουν.

– Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος και ποια η σχέση του χαρακτήρα που υποδύεστε με τον Τονίνο;

Στην παράσταση, εκτός από τον Γιώργο Ιωσηφίδη που υποδύεται τον Τονίνο, οι υπόλοιποι ηθοποιοί του θιάσου υποδυόμαστε παραπάνω από έναν ρόλους. Από τους 4 ρόλους που εγώ υπηρετώ, ο βασικότερος είναι ο Ρομπέρτο, φίλος και συμμαθητής του Τονίνο, ένας πολύ καλός μαθητής που αγαπά όλα τα μαθήματα εκτός από τη γυμναστική, ένα παιδί του πνεύματος περισσότερο παρά του σώματος ο οποίος κουβαλά τις δικές τους ανασφάλειες με βασικότερη την αγωνία να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια «σωματικά» όπως το ποδόσφαιρο καθώς φοβάται μην τον κοροϊδέψουν σε περίπτωση που δεν έχει καλές επιδόσεις.

– Στα σχολεία το φαινόμενο του bullying έχει πάρει πλέον μεγάλες διαστάσεις. Μπορεί το θέατρο να καλλιεργήσει την ενσυναίσθηση στα παιδιά και παράλληλα να βοηθήσει τα θύματα να μην φοβούνται να μιλήσουν;

Ασφαλώς! Το θέατρο μια τέχνη φύσει βιωματική, αποκαλυπτική μπορεί πράγματι να λειτουργήσει ως ένα πολύτιμο μέσο με το οποίο να καλλιεργηθεί η ενσυναίσθηση στα παιδιά. Αν με ρωτάτε, το θέατρο θα έπρεπε και στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση να έχει περίοπτη θέση καθώς μέσω αυτού τα παιδιά μπορούν με τρόπο βιωματικό να εκφράσουν, να επικοινωνήσουν αλλά και να γεφυρώσουν τις όποιες ανησυχίες ή διαφορές τους. Το θέατρο εξετάζει στο μικροσκόπιο την ανθρώπινη ψυχή, είναι ένα εργαλείο ευρείας χρήσης για κάθε ηλικία, καταγωγή, κοινωνική κατάσταση, αν αξιοποιηθεί επομένως πραγματικά η χρησιμότητά του, μπορεί να κάνει «θαύματα»!

– Είστε καλλιτεχνική διευθύντρια, μαζί με τον κύριο Μυλωνά, του θεάτρου «Από Μηχανής». Ποιο είναι το όραμά σας για την παιδική του σκηνή;

Από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε με τον Δημήτρη Μυλωνά την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του «Από Μηχανής» Θεάτρου είχαμε το όνειρο για την ίδρυση παιδικής σκηνής, έναν χρόνο πριν λοιπόν, επιτέλους αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Εμείς βλέπουμε το παιδικό θέατρο ως λειτούργημα μέσω του οποίου όχι μόνο ταξιδεύεις στο μαγικό κόσμο των παιδιών αλλά και διαμορφώνεις το θεατρικό κοινό του αύριο. Η τέχνη του Θεάτρου είναι καταρχάς ψυχαγωγία, την ίδια όμως στιγμή μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο εκπαίδευσης, συμπερίληψης, κατανόησης κι αυτογνωσίας, πάνω σε αυτόν λοιπόν τον άξονα η παιδική σκηνή έκανε πέρσι τα πρώτα της βήματα κι αυτός είναι ξεκάθαρα ο προσανατολισμός της και για το μέλλον.

Ο Αόρατος Τονίνο του Τζάνι Ροντάρι

Ο δάσκαλος θέλει να σηκώσει τον Τονίνο για μάθημα όμως εκείνος φοβάται μήπως κάνει λάθος. Το μικρό αγόρι εύχεται να γίνει αόρατο και με τη βοήθεια των ίδιων των παιδιών που παρακολουθούν την παράσταση, η επιθυμία του πραγματοποιείται!
Κι αν στην αρχή έχει πλάκα που κανείς δεν τον βλέπει, τι θα συμβεί όταν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να γελάει και να παίζει ποδόσφαιρο μαζί με τους φίλους του, ούτε να χαίρεται τις αγκαλιές της μητέρας του; Όλα θ’ αποκτήσουν άλλο νόημα ξαφνικά, με το που θα συναντήσει έναν ηλικιωμένο κύριο. Τότε είναι που θα καταλάβει τι πραγματικά σημαίνει να μη σε «βλέπει» κανείς και να είσαι μόνος.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς που υπογράφει τη θεατρική διασκευή του πολυαγαπημένου βιβλίου του Ροντάρι, μαζί με 5 ηθοποιούς και τη συνοδεία πρωτότυπης μουσικής, στήνουν μια παράσταση ευρηματική, ευφάνταστη, αστεία και συγκινητική για τη φιλία, την ενσυναίσθηση, τη χαρά της συνύπαρξης!

Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά Παιδικών Σταθμών, Νηπιαγωγείου και Δημοτικού.

Κείμενο: Τζάνι Ροντάρι
Σκηνοθεσία/δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Μυλωνάς
Επιμέλεια θεατρικού κειμένου/στίχοι τραγουδιών: Σοφιάννα Θεοφάνους
Σύμβουλος ρεπερτορίου/δραματολόγος: Αλεξάνδρα Λιακοπούλου
Μουσική/Μουσική διδασκαλία: Μαρίνα Χρονοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης/trailer: Δάφνη Δρακούλη
Ερμηνεύουν: Γιώργος Ιωσηφίδης, Άννα Ελεφάντη, Τιγκράν Αμπραμιάν, Ελένη Κονταρίνη, Λελούδα Κυριαζή

Πού: «Από Μηχανής» Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο
Έναρξη: 6 Οκτωβρίου
Πότε: Κάθε Κυριακή στις 11.30
Εισιτήρια: 10€ (γενική είσοδος), 8€ (ομαδικά 20 ατόμων και πάνω)
Προπώληση: more.com 
Διάρκεια: 70 λεπτά (με διάλειμμα)