Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μένουν αναλλοίωτοι στον χρόνο και καταφέρνουν να διατηρούν τη γοητεία και τη φρεσκάδα τους ακόμη και στην περίοδο της ωριμότητας. Αν μάλιστα πετυχαίνουν να συγκινούν τον κόσμο όπως και στη νιότη τους, όταν ήταν όλα πιο αυθόρμητα, τότε μπορούν να θεωρούνται ευτυχείς και καταξιωμένοι σε αυτό που κάνουν.

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ είναι ο συνδετικός κρίκος του θρυλικού πια συγκροτήματος «Μωρά στη Φωτιά», που έχει διανύσει μία πορεία στη μουσική περίπου 35 χρόνων. Το γκρουπ έχει πανάξια κερδίσει μια θέση στο «πάνθεον» του ελληνικού ροκ, καθώς για δεκαετίες υπάρχει στο προσκήνιο τροφοδοτώντας τους «νέους» κάθε ηλικίας με αστείρευτο υλικό ονείρων και προβληματισμού, ντυμένο με νότες και στίχους.

Σήμερα τα «Μωρά στη Φωτιά» έχουν μεγαλώσει, αλλά η φλόγα που πυροδότησε τη δημιουργία του γκρουπ και φώτισε την πορεία του δεν έχει σβήσει. Ο Στέλιος Σαλβαδόρ μίλησε στο Newbeast.gr για το αν τα μωρά ενηλικιώθηκαν ή αν ακόμη ψάχνουν αυτό που δε βρίσκεται ποτέ:

«Λόγω αλλαγής μελών, ο μέσος όρος ηλικίας πέφτει συνεχώς, οπότε τα τελευταία δέκα χρόνια, εγώ είμαι αυτός που “κρατάει ψηλά τον πήχη” ηλικιακά. Αντίθετα, στο δημιουργικό κομμάτι, επειδή είμαι και ο στιχουργός και ο συνθέτης του συγκροτήματος, νιώθω ότι μάλλον ισχύει ο στίχος του Μανιφέστου “θα ψάχνουμε για πάντα, κάτι που δε βρίσκεται ποτέ”. Νιώθω ανήσυχος με την έννοια ότι και σε παλιότερα τραγούδια κάνω αλλαγές, προσπαθώ να βελτιώσω ενορχηστρώσεις, πόσο μάλλον σε καινούργια τραγούδια, όπου προσπαθώ να πω ό,τι δεν μπόρεσα να πω σε παλιότερα τραγούδια ή ακόμη και να διορθώσω τον τρόπο με τον οποίο λέω κάτι».

Μια διαδρομή 34 χρόνων

Το 1985 τρεις φίλοι από τη Βέροια σχηματίζουν το συγκρότημα: είναι ο Στέλιος (Σαλβαδόρ) Παπαϊωάννου, που τραγουδάει και παίζει μπάσο, ο Γιώργος Παπαϊωάννου στα τύμπανα και ο «Μπάννυ» Δημήτρης Βασιλειάδης στην κιθάρα. Ξεκινούν διασκευάζοντας τραγούδια από ξένες μπάντες, όπως οι The Clash, Brian Eno, Stooges, Dead Kennedys, Cure, Joy Division. Στις αρχές της επόμενης χρονιάς αφήνουν τη Βέροια και πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη και κυνηγούν την ευκαιρία να ακουστούν στο ελληνικό μουσικό στερέωμα.

Ο «νονός» του ονόματος του συγκροτήματος δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Παπαϊωάννου, ο οποίος εμπνεύστηκε από το τραγούδι του Βrian Eno «Baby’s On Fire». Το πρώτο δισκογραφικό στίγμα θα το δώσουν τον Οκτώβριο του 1987 με τον ομώνυμο δίσκο να μέλλει να αποτελέσει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και ιστορικά άλμπουμ του ελληνικού ροκ.

«Μωρά στη Φωτιά» λοιπόν και «Κάτω στην πόλη», «Σκυλίσια μέρα», «Το παυσίπονο» και «Μανιφέστο» κάνουν ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο με έναν ήχο ωμό, ακατέργαστο, άγριες κιθάρες, σκληρό μπάσο και καθιερώνουν το συγκρότημα σε ένα από τα κορυφαία της εγχώριας σκηνής. Τον Δημήτρη Βασιλειάδη στην κιθάρα έχει αντικαταστήσει ο Παύλος Παυλίδης, του οποίου το πέρασμα θα είναι σύντομο και χωρίς αίσιο τέλος.

Μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου το συγκρότημα έκανε πολλές συναυλίες με δικό τους φορτηγάκι και μηχανήματα για τα live. Ήταν ένα κόκκινο φορτηγάκι, στο οποίο απ΄ έξω είχανε γράψει το όνομα του συγκροτήματος. Μάλιστα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1988 παίζανε ως support σε συναυλίες του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ θυμάται τα χιλιόμετρα που έχει γράψει το γκρουπ κάνοντας live και μας διηγείται μερικά περιστατικά που έχει μέσα στα χρόνια:

«Είναι καλοκαίρι 1986.Ένα κόκκινο φορτηγάκι  που απ’ έξω  γράφει “ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ”  έχει παρκάρει κάτω από το Δημαρχείο της Θάσου και παίζει μουσική προς τον κόσμο Remain in Light… Talking Heads… κ.ά., ανακοινώνοντας συναυλία ενός συγκροτήματος με το παράξενο όνομα «Μωρά στη Φωτιά». Ο νέος Δήμαρχος Θάσου μόλις μας έδωσε άδεια για την πραγματοποίηση ροκ συναυλίας στο Αρχαίο Θέατρο Θάσου. Ένα σημείο χωρίς πρόσβαση από δρόμο, μονάχα 300 μεγάλα σκαλιά ανεβαίνουν στο βουνό για να φτάσεις στο μαγευτικό μέρος. Ο μόνος τρόπος για να ανέβουν τα ηχητικά και όλη η σκηνή, είναι με αγωγιάτες και άλογα, όπως κάνει ακόμη και το “Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος” που ανεβάζει τα σκηνικά για τις παραστάσεις του κάθε χρόνο. Από τις 6.00 το πρωί όλοι μαζί με τον αγωγιάτη και τα άλογα, έχουμε ανεβάσει ολόκληρη τη σκηνή και τα ηχητικά στο Αρχαίο Θέατρο. Έχει πάει μεσημέρι, το τσεκ του ήχου προχωράει… εν τω μεταξύ όλες αυτές τις ώρες, για κάποιο λόγο άγνωστο σ΄εμάς μας, ανακοινώνεται ότι η συναυλία πρέπει να ακυρωθεί. Μια βραδιά για την οποία έχουν ενημερωθεί όλοι, υπάρχει πλήρης διαφημιστική κάλυψη και από νωρίς οι τουρίστες αρχίζουν να ανεβαίνουν τα σκαλιά, για την ωραία θέα και φυσικά  για τη συναυλία. Αργά το μεσημέρι (κι ενώ έχουν μεταφερθεί όλες οι ηχητικές εγκαταστάσεις στο βουνό) μας ενημερώνουν  αστυνομικοί ότι η συναυλία πρέπει να ακυρωθεί, εκτός και αν αλλάξουμε αυθημερόν το μέρος της συναυλίας σε προαύλιο Γυμνασίου εκτός της πόλης της πρωτεύουσας Θάσου. Παρόλα αυτά δέχτηκα την πρότασή τους για αλλαγή χώρου διεξαγωγής και παρότι είχε βραδιάσει για τα καλά και εμείς ακόμη στήναμε τον ήχο… Άρχισε να έρχεται ο κόσμος που μεταφέραμε εμείς βέβαια με το δικό μας φορτηγάκι, από το χώρο του Αρχαίου Θεάτρου στο νέο χώρο. Μια πολύ ωραία βραδιά εκτυλίχτηκε… μια δυνατή ροκ συναυλία… και το περιπολικό έκανε βόλτες συνεχώς μέσα στο χώρο της συναυλίας ανάμεσα στο κοινό επιδεικτικά. Τελειώνοντας θα θυμάμαι για πάντα ζευγάρια τουριστών που αφού μας ευχαρίστησαν για την ωραία συναυλία, άρχισαν να μαζεύουν μαζί μας καλώδια και ηχητικά, αλλά και όλα τα κουτάκια μπύρας από το χώρο και σε λίγη ώρα το προαύλιο του σχολείου, είχε καθαριστεί πλήρως».

Το Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου ο Στέλιος Σαλβαδόρ έχει ήδη γράψει και παρουσιάζει με τα «Μωρά στη Φωτιά» στις συναυλίες, τα τραγούδια για το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος στα οποία περιλαμβάνονται τα: «Αδρεναλίνη»,  «Σαλονίκη», «Γυναίκα» που μετά από πέντε χρόνια, το 1993, παρουσιάζονται χωρίς τη άδειά του και χωρίς τη αναγραφή του ονόματός του, στον δίσκο «Ξεσσαλονίκη» από τα Ξύλινα Σπαθιά, το νέο σχήμα του Παύλου Παυλίδη. Στην καινούρια έκδοση του άλμπουμ «Ξύλινα Σπαθιά» (2013) «Ξεσσαλονίκη» τα τέσσερα τραγούδια «Αδρεναλίνη», «Ερώτηση Κλειδί», «Ξεσσαλονίκη» και «Καβαλλάρης του τρόμου» έχουν βγει απ΄την κυκλοφορία του δίσκου.

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ θυμάται χαρακτηριστικά:

«Κι ακόμη μια συναυλία. Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι του 1995. Μια περίοδο που “κάποιοι” μας ήθελαν “διαλυμένους” και άλλα συγκροτήματα παρουσιάζονταν σαν τα “πρώην Μωρά στη Φωτιά”, δώσαμε μια αποστομωτική απάντηση και χωρίς καμία υποστήριξη, χωρίς ραδιόφωνα και μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, 3.500 άνθρωποι ήρθαν στο Ανοιχτό θέατρο Συκεών και τραγουδούσαν μαζί μας, με μια φωνή, στην κυριολεξία, το “Κάτω στην Πόλη”. Επίσης σ’ αυτή τη συναυλία θυμάμαι την αίσθηση που είχε προκαλέσει το κομμάτι μου “Αδρεναλίνη”, που μόλις ένα χρόνο πριν είχε ηχογραφηθεί χωρίς την άδειά μου σε ντεμπούτο άλμπουμ άλλου συγκροτήματος, ενώ δεν είχα προλάβει να το ηχογραφήσω εγώ. Δικοί μου άνθρωποι  έλεγαν πως κάποιοι από το κοινό αναριωτούνταν τι γίνεται με αυτό το τραγούδι. Από τότε άρχισε μια δύσκολη περίοδος, όπου έπρεπε να αποδεικνύω πως εγώ είμαι εγώ, το συγκρότημά μου είναι το συγκρότημά μου και τα τραγούδια μου είναι τα τραγούδια μου».

Αυτό το live ουσιαστικά αποτέλεσε την επανεκκίνηση για τη δεύτερη πορεία του συγκροτήματος και αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του αλλά δεν είναι η μόνη. Σε αυτές συγκαταλέγεται και το εορταστικό live στις 24 Μαρτίου του 2008 στο Κύτταρο στην Αθήνα για τα 20 χρόνια της δισκογραφικής τους παρουσίας, που υπήρξε η βάση για το διπλό live cd και διπλό live dvd με τίτλο «20 Χρόνια Μωρά Στη Φωτιά».

Τα «Μωρά στη Φωτιά» δεν σταμάτησαν να είναι δημιουργικοί ακόμη και μετά τα 30 χρόνια ζωής στην ελληνική ροκ. Το 2018 κυκλοφόρησε σε βινύλιο και cd ο έβδομος δίσκος του Στέλιου Σαλβαδόρ με τίτλο «Το Χρυσό Κλειδί» σε στίχους και μουσική του ιδίου, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και δύο μελοποιημένα ποιήματα του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ένα εκ των οποίων δίνει το όνομά του και στον δίσκο.

Ο Στέλιος Σαλβαδόρ μας μίλησε για την τάση επιστροφής στο βινύλιο και μας εξήγησε γιατί συμβαίνει αυτό σε μία περίοδο που τα πάντα απλοποιούνται μέσω τεχνολογίας:

«Υπάρχουν  οι λάτρεις του βινυλίου κι εγώ είμαι ένας απ΄ αυτούς. Το παραγκωνισμένο από τα compact disc φορμά του βινυλίου, παρά τον καλύτερο και πιο ζεστό ήχο, επανέρχεται με εντυπωσιακά ποσοστά αύξησης παγκοσμίως. Καλή και χρήσιμη και η τεχνολογία, αλλά για μερικούς η ακρόαση της μουσικής είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και θέλουν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζουν. Έτσι όλη η ιδέα της ακρόασης ενός δίσκου, γίνεται λίγο τελετουργία».

«Το Χρυσό Κλειδί» κυκλοφορεί και σε βινύλιο και επαναφέρει στο προσκήνιο εικόνες από το παρελθόν, με τις βελόνες να διατρέχουν τα κανάλια των δίσκων και τις όποιες ηχητικές ατέλειες να αποτελούν μέρους της μουσικής απόλαυσης.

Η συναυλία στο «Κύτταρο»

Την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου τα «Μωρά στη Φωτιά» θα βρεθούν για ακόμη μία φορά στη σκηνή του ιστορικού «Κυττάρου» για να παρουσιάσουν ένα μείγμα από τα παλιά κλασσικά πια τραγούδια τους με τα νεότερα, που αντανακλούν τη συνέχεια και την ωριμότητα της ροκ μπάντας. Ο συνδυασμός του funk με το punk, της jazz με το rock n΄roll έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στους 45άρηδες πια εφήβους των δεκαετιών ’80 και ’90 και συνεχίζει να συγκινεί τους σημερινούς νέους. Άλλωστε ποιος είναι εκείνος που με τις πρώτες συγχορδίες δεν αναγνωρίζει τον χαρακτηριστικό ήχο των «Μωρών» που ενηλικιώθηκαν;

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ και τα «Μωρά στη Φωτιά» δείχνουν να σέβονται τις ροκ παραδόσεις. Μια γεύση λοιπόν από κλασσικό άγριο ροκ από το συγκρότημα που συνδέει το χθες με το σήμερα θα πάρουν όσοι πιστοί βρεθούν στην αρένα του «Κυττάρου» το βράδυ της Παρασκευής 18 Οκτωβρίου, για να παρακολουθήσουν τον Στέλιο Σαλβαδόρ και τα «Μωρά στη Φωτιά».

Οι πόρτες στο «Κύτταρο» ανοίγουν στις 22:00 και το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ. Όσοι πιστοί προσέλθετε.