Από την Κινηματογραφική Λέσχη Πεύκης την Παρασκευή 10 Ιουλίου και ώρα 21.00 στον Πολυχώρο στη Λυκόβρυση, θα προβληθεί δωρεάν η πολυβραβευμένη ταινία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ΚΑΒΑΦΗΣ του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, ο οποίος θα παραβρεθεί στην εκδήλωση.
Συγχρόνως, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά δημόσια το βιβλίο του στοχαστή Μίμη Τσακωνιάτη με τίτλο Καβάφης – Γιάννης Σμαραγδής: Ο Αρχιτέκτονας της Ψυχής από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, για όσους επιθυμούν να το αποκτήσουν με την υπογραφή του σκηνοθέτη.
Αυτό το βιβλίο Ελληνικού στοχασμού του Μίμη Τσακωνιάτη είναι το δεύτερο που εκδίδεται επίσης από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. Έχει προηγηθεί το βιβλίο Γιάννης Σμαραγδής: Ο Αρχιτέκτονας της Ψυχής, Καλή σου νύχτα, κυρ Αλέξανδρε, το οποίο αναφέρεται στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Τα δυο αυτά βιβλία πάνω σε δυο ταινίες του Γιάννη Σμαραγδή, αποτελούν μέρος μιας τετραλογίας και θα ακολουθήσουν οι ταινίες El Greco (έχει ήδη γραφτεί) και Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (Βαρβάκης). Για τις επόμενες δύο του ταινίες Καζαντζάκης και Καποδίστριας θα ακολουθήσουν αυτόνομα βιβλία.
Ο τίτλος της τετραλογίας Γιάννης Σμαραγδής: Ο Αρχιτέκτονας της Ψυχής δόθηκε επειδή και στις τέσσερις αυτές ταινίες ο Κρητικός σκηνοθέτης οικοδομεί ως ήρωές του πρόσωπα – πυλώνες του ελληνικού αισθήματος στα οποία όμως προσδίδει κάθε φορά με μεγάλη δεξιοτεχνία αρχετυπική υπόσταση ώστε να αντιπροσωπεύουν την ίδια την ανθρώπινη ψυχή που αγωνιά και πασχίζει να βγει από το σκοτάδι στο φως.
Σε αυτό το βιβλίο για την ταινία ΚΑΒΑΦΗΣ ο Μίμης Τσακωνιάτης με την απαράμιλλη, σαγηνευτική γραφή του απαθανατίζει στο νέο του βιβλίο το πόσο κρυστάλλινα και με λεπτής απόχρωσης «αίσθημα» ο Αρχιτέκτονας της Ψυχής Γιάννης Σμαραγδής σκιαγραφεί στο διαμαντένιο του φιλμ την ψυχολογία του «μεγάλου Αλεξανδρινού» αλλά και το πώς η ίδια η ταινία επιδιώκει να τον τοποθετήσει στη Μήτρα, μέσα στο Ελληνικό Φως που τον γέννησε…
Επιπλέον, ο στοχαστικός συγγραφέας ξεκαθαρίζει διαπαντός ποια είναι η σχέση της Αλεξάνδρειας που «έχασε» ο Καβάφης με εκείνη που οραματίστηκε ο Μέγας Αλέξανδρος, ποιος ήταν ο ρόλος του τελευταίου στο Σχέδιο του Θεού, αλλά και πώς στο ανώτερο νοηματικά επίπεδο της ταινίας του Κρητικού σκηνοθέτη υπάρχει η εναρμόνιση του Απολλώνιου στοιχείου με το Διονυσιακό, η οποία αφομοιώθηκε πλήρως από την έλευση του νέου πνευματικού αρχέτυπου, του Ιησού Χριστού!
Η ταινία Καβάφης γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα αλλά κυρίως στο εξωτερικό και καθιέρωσε τον σκηνοθέτη διεθνώς. Προβλήθηκε σε πάνω από 50 φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασε πολλά βραβεία. Την μουσική έχει γράψει εντελώς δωρεάν ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από τα διεθνή σχόλια:
Μια μεγάλη ταινία απ’ την Ελλάδα.
Wieland Speck – Διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Βερολίνου, 1997
Η ωραιότερη ταινία που έχω δει.
Esther Goris – Αργεντινή, 1996
Αυτή η σπουδαία ταινία του Σμαραγδή μας βοηθά να οξύνουμε την όρασή μας και να εναρμονίσουμε την ακοή μας για να διακρίνουμε αυτή τη μορφή και να καταλάβουμε αυτή τη φωνή.
Καθηγητής Jose Paulo Paes – Βραζιλία, 1996
Μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου.
Gina Lollobrigida – Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Γάνδης Βελγίου, 1997
Ο Καβάφης είναι αφιερωμένος στον μεγάλο Έλληνα μουσικό Βαγγέλη Παπαθανασίου, του οποίου η επιβλητική μουσική έχει τεράστια συμβολή στη δημιουργία της ατμόσφαιρας της ταινίας.
Emmanuel Levy – Variety, ΗΠΑ, 1996
Ο Σμαραγδής έκανε μια μνημειώδη ταινία που καταφέρνει να μεταδώσει το άπειρο μέσα από το καθημερινό, δημιουργώντας βίαιες, αλλά με ευαισθησία, δονήσεις, σε κάθε κίνηση, σε κάθε χειρονομία, σε κάθε χρώμα, σε κάθε ήχο. Η σκηνοθεσία, με έναν αριστουργηματικό χειρισμό των πλάνων, είναι άμεμπτη ανά πάσα στιγμή – μια από τις σημαντικότερες αρετές της ταινίας – και ακολουθεί το πνεύμα της κλασικής αναλογίας που ο δημιουργός επεδίωξε και κατάφερε να επιτύχει.
Juan Pablo Neyret – Εφημερίδα Capital, Αργεντινή, 1996
Η ταινία ΚΑΒΑΦΗΣ είναι αποτέλεσμα σκηνοθετικής ιδιοφυΐας, γιατί επιτυγχάνει την τέλεια απόδοση αυτών των στοιχείων που ο γραπτός λόγος του ποιητή αντλεί από τη γλώσσα μας και που ο Γιάννης Σμαραγδής αναπαράγει, μεταφράζοντάς τα σε κίνηση και φως.
Δημήτρης Εϊπίδης – Διεθνές Φεστιβάλ Τορόντο, 1996
Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Μπήκα στην αίθουσα με λαχτάρα και έφυγα με κέρδος.
Νίκος Αγγελάκης – Εφημερίδα Μεσόγειος, 1997
Η ταινία είναι ένα αριστούργημα.
Περιοδικό ΦΙΞ ΚΑΡΕ, 1997
Είναι το καλύτερο ελληνικό σινεμά που έχω δει τα τελευταία χρόνια, ακριβώς γιατί σέβεται την γλώσσα των εικόνων και ιδίως γιατί δεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η άψογη χρήση της, μπορεί να καταλήξει σ’ ένα οπτικό ποίημα. Ουσιαστικά, ο τρόπος της αφήγησης υιοθετεί ένα οραματικό προθανάτιο ταξίδι, γεμάτο συνειρμούς και αυθαιρεσίες, που φθάνει από το κρεβάτι του ετοιμοθάνατου και αφασικού ποιητή: Είναι ένα είδος σύνοψης και οπτικής διαθήκης που αφορά στις επιλογές της ποιητικής έμπνευσης, στο πάθος της ελληνικότητας, στους δισταγμούς, στις ενοχές και στις λογοκρισίες της αστικής ηθικής. Είναι ένα σχόλιο για την μοναξιά του καλλιτέχνη, αλλά και για τις αντιφάσεις του σε σχέση με την επιλογή των ηδονών. Είναι ακόμα μια προωθημένη πρόταση για την επικοινωνία μέσω των εικόνων και τις συναντήσεις, τις επαφές μέσω των βλεμμάτων πέρα του ορατού.
Αλέξης Δερμεντζόγλου – Εφημερίδα Νέα Μακεδονία, 1997
