Ο Λαρς φον Τρίερ και το «Nymphomaniac» έκλεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στην 64η Μπερλινάλε. Αν και το μεσημέρι απέφυγε να εμφανιστεί στη συνέντευξη Τύπου, ο διάσημος δανός σκηνοθέτης παρέλασε το βράδυ στο κόκκινο χαλί για να παρακολουθήσει, μαζί με τους ηθοποιούς του, την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας του στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Νωρίτερα είχε επίσης δεχτεί να φωτογραφηθεί, φορώντας ένα T-Shirt, με τυπωμένο στη μέση το Φοίνικα των Καννών και κάτω από αυτόν, τις λέξεις persona non grata, ειρωνική αναφορά στη στάση των Καννών μετά τις δηλώσεις του σε παλιότερη συνέντευξη Τύπου για την ταινία του «Μελαγχολία».

Η προβολή της επίμαχης ταινίας, τα θετικά και αρνητικά σχόλια που ακολούθησαν, αλλά και η στάση του Τρίερ, επισκίασαν την άφιξη άλλων διασημοτήτων όπως οι Πίαρς Μπρόσναν, Μπρούνο Γκανζ, Νικ Κέιβ, Τόνι Κολέτ, Σαμπίν Αζεμά, Ματιέ Αμαλρίκ κ.ά.

Από τις τρεις σημερινές ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος η καλύτερη, με μεγάλη διαφορά, ήταν η γαλλική ταινία «Ν’ αγαπάς, να πίνεις και να τραγουδάς» του 92χρονου Αλέν Ρενέ («Χιροσίμα, αγάπη μου»), βασισμένη στο θεατρικό έργο του Βρετανού Άλαν Εϊκμπουρν, «Η ζωή του Ράιλι». Η ταινία παρουσιάζει τρία ζευγάρια αστών, στους κήπους τους στην αγγλική επαρχία, να συζητούν, να κάνουν πρόβες για μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση και να τσακώνονται γύρω από ένα μυστηριώδη άντρα, φίλο των οικογενειών, που δεν του έχει απομείνει πολύς χρόνος ζωής.

Ο Ρενέ παίρνει αρκετές «ελευθερίες» από το θεατρικό έργο για να φτιάξει μια ταινία με φαντασία, ευρηματικότητα, χιούμορ (με μερικές σουρεαλιστικές πινελιές), ρίχνοντας το βάρος, όπως κάνει σε όλες τις ταινίες του, στη σκηνοθετική ματιά –για να αποδείξει, για μια ακόμη φορά, πως στον κινηματογράφο αυτό που έχει πρωταρχική σημασία είναι η μορφή και για να δείξει πως το θέατρο μπορεί να μετατραπεί σε συναρπαστικό κινηματογράφο. Μια ταινία που της αξίζει το πρώτο βραβείο, σημειώνει το ΑΜΠΕ.

Ενδιαφέρουσα από πλευράς σκηνοθεσίας είναι και η νορβηγική ταινία «Με τη σειρά εξαφάνισης» του Χανς Πέτερ Μόλαντ. Σ’ αυτήν ο γνωστός μας από την ταινία «Nymphomaniac» του Τρίερ, Στέλαν Σκάρσγακρντ ερμηνεύει έναν άντρα που, παρότι η αστυνομία αποδίδει το θάνατο του γιου του σε υπερβολική δόση ηρωίνης, αυτός ανακαλύπτει πως ήταν θύμα μιας μαφίας και αποφασίζει να εκδικηθεί τους δολοφόνους του. Μόνο που στο θανατηφόρο αυτό παιχνίδι θα μπλέξει και μια άλλη, ανταγωνιστική μαφία. Ο Μόλαντ έφτιαξε μια πολύ βίαιη, διανθισμένη όμως με χιούμορ (συχνά μαύρο), ταινία, με ωραία χρήση των χώρων (τα χιονισμένα τοπία της νορβηγικής επαρχίας) για να φτιάξει την κατάλληλη ατμόσφαιρα.

Με τον κόσμο των τυφλών ασχολείται στην ταινία του, «Τυφλό μασάζ» ο Κινέζος σκηνοθέτης Λου Γε. Η κάμερά του παρακολουθεί στην καθημερινή ζωή τους μια ομάδα τυφλών που εργάζονται σε αίθουσα μασάζ, καταγράφοντας τα διάφορα προβλήματά τους: από το μπέρδεμα του ενός, όταν ο αδερφός του μπλέκει με τον τζόγο, μέχρι τα ερωτικά προβλήματα μιας γυναίκας που οι δικοί της δεν θέλουν να παντρευτεί με τυφλό, αλλά κι ενός νεαρού που αναζητά λύση στα προβλήματά του στις πόρνες. Ο Λου Γε δίνει κάποια ζωντάνια σε ένα συνηθισμένο σενάριο, με τυποποιημένους χαρακτήρες, πάνω όμως απ’ όλα κατάφερε να αποσπάσει ωραίες ερμηνείες τόσο από τους επαγγελματίες όσο και από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς του.