Είμαστε συνεχώς σπίτι λόγω κορονοϊού και βλέπουμε τα πάντα.
Και επιλέγουμε συνήθως κωμωδίες και ανάλαφρο περιεχόμενο, καθώς οι στιγμές δεν είναι για περαιτέρω προβληματισμό και συγκίνηση.
Ή μήπως είναι; Πάντα είναι, καθώς ο κόσμος δεν σταμάτησε λόγω της πανδημίας. Ούτε η φρίκη που βιώνουν ακόμα και μέσα στις τραγικές αυτές στιγμές εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη.
Αυτά θίγουν χωρίς αναισθητικό τα «Θηρία χωρίς πατρίδα» (2015), η ταινία που έφερε τον Ίντρις Έλμπα στα βραβεία του Independent Spirit και τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου.
Σε κάποια χώρα της Δυτικής Αφρικής λοιπόν και μέσα στη δίνη του εμφύλιου σπαραγμού, ένα μικρό αγόρι συμπαρασύρεται από τα τραγικά γεγονότα. Τον οδηγούν έξω από το χωριό του και ένας άνδρας που τον φωνάζουν Κομαντάντ του δίνει την επιλογή ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.
Επιλέγει σοφά το πρώτο και βρίσκεται έτσι να ακολουθεί την ομάδα των σκληρών ανταρτών. Και όσο το κάνει αυτό, εθίζεται στον παραλογισμό της ωμής βίας και του θανάτου.
Το σενάριο βασίζεται σε βιβλίο, ένα συγκλονιστικό αφήγημα που μπλέκει τις μνήμες του ειρηνικού βίου και της οικογενειακής θαλπωρής με τη φρίκη του πολέμου.
Ο Αγκού θα βρεθεί ξαφνικά αντάρτης και θα κάνει ένα μακρύ ταξίδι στη βία και τον όλεθρο. Την ίδια την Κόλαση δηλαδή, χάνοντας την παιδικότητα και πιθανότατα και την ψυχή του.
Ο Φουκουνάγκα παραδίδει ένα διαμαντάκι σκληρότητας που συγκινεί ακόμα και την πιο πέτρινη καρδιά. Αλλά και μια φιλοσοφημένη περιπλάνηση στα σκοτάδια της ανθρώπινης συνθήκης…
