Πέντε μουσικές ταινίες που όλοι πρέπει να έχουμε δει

Από ροκάδες με πλουμιστές χαίτες μέχρι ανατρεπτικές κωμωδίες για μουσικά σχήματα, ο κινηματογράφος έχει ασχοληθεί συχνά πυκνά με τη μουσική και τα χρονικά της, αφήνοντας γερή παρακαταθήκη ταινίες που είναι μικρά αριστουργήματα. Εδώ δεν θα μιλήσουμε βέβαια για τα θρυλικά μιούζικαλ που όλοι έχουμε απολαύσει, καθώς το «West Side Story», το «Singing in the Rain», το «Grease», το «Moulin Rouge» ο «Βιολιστής στη Στέγη», η «Μελωδία της Ευτυχίας», ο «Πυρετός το Σαββατόβραδο» παραείναι γνωστά για να απαιτούν συστάσεις. To περσινό «Whiplash», με ελληνικό τίτλο «Χωρίς Μέτρο», επανέφερε τη συζήτηση για το μουσικό σινεμά σε πρώτο πλάνο, καθώς το αριστουργηματικό φιλμ που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς μας γέμισε με υπέροχους ήχους τζαζ που είχαμε χρόνια να ακούσουμε. Το ανεξάρτητο φιλμ με τη θριαμβευτική πορεία στα φεστιβάλ που έφτασε μέχρι και τα πρόθυρα της οσκαρικής κούρσας είναι ωστόσο πολλά περισσότερα από μια ταινία για την τζαζ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα οπτικό δοκίμιο για τα όρια ανάμεσα στην αφοσίωση και την εμμονή στην αναζήτηση της τελειότητας, συζητώντας για την αυτοκαταστροφή αλλά και τη διαχείριση της ψυχολογικής πίεσης. Ένας νεαρός και φιλόδοξος ντράμερ γίνεται μέλος της ορχήστρας ενός διαβόητου μαέστρου και με την υπόσχεση μιας καριέρας, είναι έτοιμος να υπομείνει τα πάντα, την απάνθρωπη πίεση δηλαδή που θα τον φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Τα κανάλια Novacinema φέρνουν στις 25 Οκτωβρίου 2015 το «Whiplash» σε πρώτη πανελλήνια προβολή, πιστά στο ραντεβού τους με τις μεγάλες πρεμιέρες. Όπως πάντα, στα κανάλια Novacinema απολαμβάνουμε πρώτοι και τουλάχιστον έναν χρόνο πριν από την προβολή τους σε οποιοδήποτε άλλο τηλεοπτικό κανάλι όλες τις πρόσφατες κινηματογραφικές παραγωγές, και αυτή τη φορά το πρόγραμμα έχει «Whiplash»! Και βέβαια χάρη στον αποκωδικοποιητή NovaBox+ και τη δυνατότητα εγγραφής, πλέον έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε τις λαμπερές πρεμιέρες όποτε και όσες φορές θέλουμε, δημιουργώντας ταυτοχρόνως το προσωπικό μας video club! Με αφορμή λοιπόν το πολυαναμενόμενο «Whiplash» που θα ντεμπουτάρει στην ελληνική τηλεόραση από τα κανάλια Novacinema στις 25/10, ώρα να δούμε μερικές ακόμα αξιομνημόνευτες μουσικές ταινίες που μας χάρισε το παγκόσμιο σινεμά…

«This is Spinal Tap» (1984)

Αριστούργημα θεότρελης κωμωδίας και μουσικής σάτιρας, η ταινία παρακολουθεί τα κωμικοτραγικά περιστατικά μιας φανταστικής βρετανικής μπάντας στη μεγάλη αμερικανική της περιοδεία. Με όχημα τη φόρμα του ντοκιμαντέρ, το παραληρηματικό φιλμ με τις εξωφρενικές αλήθειες για τη μουσική βιομηχανία παραμένει ένα από τα πιο ξεκαρδιστικά της δεκαετίας του 1980 και για πολλούς όλων των εποχών! Η ροκ παρωδία θεωρήθηκε μάλιστα τόσο σημαντική που περιλήφθηκε στη συλλογή της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ώστε να μπορούν να την απολαμβάνουν και οι άνθρωποι του μέλλοντος…

«A Hard Day’s Night» (1964)

Όποιος ψάχνει αποδείξεις γιατί οι Beatles αξίζουν τόσες δεκαετίες θαυμασμού και κολακείας από κείνες τις ιστορικές μέρες της δεκαετίας του 1960 που ξεπετάχτηκαν, το «A Hard Day’s Night» μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει ως πειστήριο. Μια ταινία που γέννησε ολόκληρο υποείδος και βρήκε πρόθυμους μιμητές παντού, πρόκειται για την επιτομή αυτού που λέμε ροκ φιλμ και συνέβαλε κι αυτή με τη σειρά της στην απογείωση των Σκαθαριών στη βασιλική θέση της μουσικής βιομηχανίας. Αν και δεν μένει μόνο στις μουσικάρες της μπάντας, καθώς καταβυθίζεται στις προσωπικότητες του κουαρτέτου συστήνοντάς μας ποιοι ήταν πράγματι οι Beatles. Ως χρονοκάψουλα, ως ιστορική βιογραφία των Σκαθαριών ή απλά ως μια υπέροχη μουσική ταινία, το «A Hard Day’s Night» είναι σταθμός στην κατηγορία…

«The Blues Brothers» (1980)

Με Τζον Μπελούσι και Νταν Ακρόιντ στον ρόλο των αδελφών της μπλουζ, Jake και Elwood Blues, η καταιγιστική και εν πολλοίς σουρεαλιστική μουσική κωμωδία του 1980 είναι ήδη κινηματογραφικός θρύλος. Πλάι στα μουσικά καλούδια της ταινίας, φιγουράρουν σκηνές ανθολογίας αλλά και ένα από τα καλύτερα κυνηγητά με αυτοκίνητα που μας έχει χαρίσει ποτέ το παγκόσμιο σινεμά! Βιτριολικό χιούμορ, δολοφονικές ατάκες και στιλιζαρισμένα μουσικά νούμερα συνθέτουν το μικρό αυτό διαμάντι που δεν μπορείς να προσπεράσεις…

«Buena Vista Social Club» (1999)

Ένα ντοκιμαντέρ για μια σειρά ηλικιωμένους κουβανούς μουσικούς θα ήταν υπό άλλες συνθήκες μια ταινία ειδικού ενδιαφέροντος, όχι όμως το αριστούργημα του Βιμ Βέντερς, μια από τις πρώτες μάλιστα ταινίες που είχαν γυριστεί με το νέο μέσο που έλεγαν τότε ψηφιακό σινεμά! Με ιδιαίτερη αισθητική και καινοτόμο στον καιρό του τρόπο κινηματογράφησης, το «Buena Vista Social Club» εγκαινίασε όλα αυτά τα στοιχεία που σήμερα είναι κλισέ στα μουσικά ντοκιμαντέρ και είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι κάποτε ήταν φρέσκος τρόπος παρουσίασης: το αποσπασματικό υλικό από συναυλίες και πρόβες διακόπτεται από ανέκδοτα και προσωπικές ιστορίες, σε ένα ιδανικό μείγμα μουσικής μαγείας και ισόποσης κινηματογραφικής σαγήνης…

«Jailhouse Rock» (1957)

Παρά το γεγονός ότι όσα εκτυλίσσονται στο αμερικανικό μουσικό δράμα του 1957 αποτελούν σήμερα τη ραχοκοκαλιά κάθε ροκ ταινίας, το τρίτο φιλμ του «βασιλιά» Έλβις Πρίσλεϊ καταφέρνει να μη χάνει τη νιότη του, παρά τα μπόλικα χρονάκια που έχει στις πλάτες του. Ο ταλαντούχος αν και απλοϊκά αφελής μουσικός παρασύρεται από αετονύχηδες μάνατζερ αλλά και την τοξική του φήμη, με τον ροκαμπιλά Πρίσλεϊ στα απολύτως καλύτερά του. Το «Jailhouse Rock» το λάτρεψε μάλιστα τόσο πολύ ο Κουέντιν Ταραντίνο που του έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο σενάριο του δικού του «True Romance»!