Όταν έγινε γνωστό πως ο Χρήστος Μάστορας θα ενσαρκώσει στη μεγάλη οθόνη τον Στέλιο Καζαντζίδη, μετά το αρχικό σοκ της επιλογής, ακολούθησαν διάφορες αντιδράσεις και αρνητικά σχόλια για το είδωλο της pop που κλήθηκε να υποδυθεί τον «κορυφαίο των κορυφαίων» του ελληνικού τραγουδιού.

Η αποστολή έμοιαζε με… αυτοκτονίας, γιατί -για να είμαστε ειλικρινείς – ο Καζαντζίδης δεν έμπαινε εύκολα σε καλούπια και το να τον ενσαρκώσεις στη μεγάλη οθόνη, είναι ο, τι πιο δύσκολο καλείται να κάνει ένας ηθοποιός. Και ο Χρήστος Μάστορας δεν είναι ηθοποιός. Ή τουλάχιστον δεν ήταν, μέχρι να ακουστεί το πρώτο «πάμε» από τον σκηνοθέτη, Γιώργο Τσεμπερόπουλο.

Ο frontman των Μελισσών στο «Υπάρχω», την ταινία για τη ζωή του σπουδαίου τραγουδιστή – από τη γέννησή του, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 – μεταμορφώθηκε σε Στέλιο Καζαντζίδη με έναν υποδειγματικό τρόπο, που θα ζήλευαν ακόμα και επαγγελματίες ηθοποιοί. Και μπορεί, αρχικά να είναι κάπως άβολη η αμηχανία του, όμως, στη συνέχεια παρακολουθείς αυτή τη μεταμόρφωση, που δένει ιδανικά και με τη μεταμόρφωση του ίδιου του Καζαντζίδη, από ένα ορφανό από πατέρα προσφυγόπουλο στη «φωνή της Ελλάδας». Για να φτάσουμε στο τέλος της ταινίας, όπου ο Μάστορας έχει μπει πια τόσο μέσα στον ρόλο αυτό, ψυχικά και φωνητικά.

Είδαμε την ταινία «Υπάρχω» και αυτές είναι οι εντυπώσεις μας:

Τα συν

Ο Χρήστος Μάστορας: Έντιμος. Φαίνεται πως έχει δουλέψει πολύ τον ρόλο, δικαιώνοντας με την παρουσία του την υψηλού ρίσκου επιλογή του για τον ρόλο. Για το τραγούδι, τι να πούμε και μόνο ότι είναι ένας ποπ τραγουδιστής κι ερμηνεύει τόσο εξαιρετικά Καζαντζίδη, χωρίς να τον μιμείται, τα λέει όλα. Ωστόσο, σε πολλές σκηνές τού ξέφευγε, ήταν λίγο υπερβολικός στις εκφράσεις (το σήκωμα του φρυδιού, αχρείαστο), ενώ ήταν και αρκετά τα πλάνα που ξεχνιόταν και βλέπαμε τον Μάστορα στο… Voice. Αλλά αυτά είναι πταίσματα μπροστά στη συνολική εικόνα και το τελικό αποτέλεσμα με το θετικό πρόσημο.

Η Κλέλια Ρένεση: Σαρωτική ως Καίτη Γκρέυ. Δεν χόρταινες τις σκηνές με την ηθοποιό, η οποία έδεσε εξαιρετικά με τον Χρήστο Μάστορα.

Το καστ: Συνολικά, η επιλογή των ηθοποιών είναι πετυχημένη. Η Ασημένια Βουλιώτη ως Μαρινέλλα δείχνει την εύθραυστη εικόνα της τραγουδίστριας τον πρώτο καιρό της γνωριμίας της με τον Καζαντζίδη, αλλά της έλειπε αυτή η δυναμικότητα και το τσαγανό της τραγουδίστριας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αποκλειστικά ευθύνη της ηθοποιού. Ξεχωρίσαμε, επίσης, τον Περικλή Σκούντα ως Χρήστο Νικολόπουλο, με την εικόνα του να μοιάζει πολύ με εκείνου του συνθέτη.

Σινεμά από τα παλιά: Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος ξέρει πολύ καλά πώς να κάνει σινεμά και στο «Υπάρχω», ο σκηνοθέτης έχει πιάσει όλη αυτή την ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Επίσης, δεν φτιάχνει την «αγιογραφία» του Καζαντζίδη, όμως, δείχνοντας σεβασμό στον μύθο του, αποκαλύπτει (μαζί με την Κατερίνα Μπέη στο σενάριο), τις αδυναμίες του τραγουδιστή, βάζοντας όμως, τα απαραίτητα όρια για να μη γίνει η ταινία κλειδαρότρυπα. Οπότε, σίγουρα στα συν είναι ότι απέφυγαν και τις εκτενείς αναφορές στους χωρισμούς του με την Καίτη Γκρέυ και την Μαρινέλλα που δεν ήταν… βελούδινοι!

Τα πλην

Η αργή πλοκή: Η ταινία αφορά μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Καζαντζίδη. Σταματάει στα μέσα της δεκαετίας του ’70, που σημαίνει ότι δεν έχουμε την άγρια κόντρα του με τον Μάκη Μάτσα και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Ούτε την επιστροφή του στη δισκογραφία ή τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Έτσι, οι δύο ώρες είναι μεγάλη διάρκεια για τα χρόνια που καλύπτει, με την πλοκή να εξελίσσεται από κάποιο σημείο και μετά, εκνευριστικά βαρετά.

Μια επιδερμική βιογραφία: Η ταινία είναι βασισμένη στη συνέντευξη που είχε δώσει ο Καζαντζίδης στον τότε νεαρό ρεπόρτερ, Γιώργο Λιάνη. Και ουσιαστικά είναι σαν να παρακολουθούμε τη συνέντευξη αυτή (με τα ατελείωτα flash back) «ντυμένη» με εικόνες. Δεν εμβαθύνει σε στιγμές και σχέσεις του τραγουδιστή που τόσα έχουν γραφτεί και ακουστεί και θέλαμε να δούμε το κάτι παραπάνω. Και θα αποκτούσε η ταινία μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Θα μπορούσαν να εστιάσουν περισσότερο στον άνθρωπο Στέλιο -δείχνοντας ακόμα και τις τρωτές του πλευρές – ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Γιατί τον καλλιτέχνη Καζαντζίδη, τον γνωρίζουν όλοι. Και το «Υπάρχω» δεν μας πρόσφερε κάτι παραπάνω απ’όσα ήδη γνωρίζαμε.

Η υπόθεση

Η ιστορία ενός παιδιού μιας οικογένειας προσφύγων του Πόντου που κατάφερε να επιβιώσει χάρη στο τεράστιο ταλέντο του και κόντρα σε κάθε κοινωνική και προσωπική δυσκολία. Μουσική, έρωτες, οικογένεια, φίλοι, ψάρεμα, δημιουργία, μπράβοι της νύχτας, φανατικοί θαυμαστές, μεγάλες διαμάχες, δημιουργούν το ψηφιδωτό της ζωής του.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Σενάριο: Κατερίνα Μπέη
Φωτογραφία: Γιάννης Δρακουλαράκος
Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Μάστορας, Κλέλια Ρένεση, Ασημένια Βουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Δημήτρης Καπουράνης, Αννα Συμεωνίδου
Διάρκεια: 120 λεπτά
Διανομή: Tanweer