Μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για τον κινηματογράφο από τους ηθοποιούς. Η σωστή ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει μια ταινία στη σφαίρα του μεγαλείου- μια κακή ερμηνεία μπορεί να καταδικάσει μία κατά τα άλλα πολλά υποσχόμενη ταινία στη μετριότητα ή στη γελοιότητα.
Τι θα ήταν το «There Will Be Blood» χωρίς τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στο επίκεντρό του; Θα εξακολουθούσε να λάμπει ο Νονός χωρίς τον Αλ Πατσίνο και τον Μάρλον Μπράντο;
Αυτά είναι ερωτήματα στα οποία κανείς δεν θέλει να μάθει την απάντηση. Οι καλύτερες ερμηνείες είναι αναντικατάστατες- είναι το κλειδί για την ίδια την ουσία του κινηματογράφου.
Τι συμβαίνει όμως όταν μια καλή ερμηνεία δεν είναι αρκετή για να σώσει μια ταινία; Όταν μια καταπληκτική ερμηνεία σπαταλιέται σε μια υποβαθμισμένη ιστορία;
Από τον Άντονι Χόπκινς μέχρι τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, πολλοί από τους κορυφαίους ηθοποιούς που δουλεύουν σήμερα έχουν δανείσει το ταλέντο τους σε κατώτερα έργα. Κάποιες φορές απλά το παίζουν άφωνοι, αλλά άλλες φορές καταφέρνουν να λάμψουν παρά το υλικό.
Ας δούμε λοιπόν 6 εξαιρετικές εμφανίσεις σε ομολογουμένως μέτριες (τουλάχιστον) ταινίες
1 – Phillip Seymour Hoffman – Along Came Polly (2004)
Ο αείμνηστος, σπουδαίος ηθοποιός Phillip Seymour Hoffman ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα: Ένας ηθοποιός που έδινε βάθος ακόμα και στους πιο αδύναμους ρόλους, από τον Plutarch Heavensby του The Hunger Games μέχρι το Mission: Impossible III του κακού Owen Davian. Η ρομαντική κομεντί Along Came Polly είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα, ωστόσο, καθώς ο Hoffman απέδωσε μια καταιγιστική κωμική στροφή που έκλεψε όχι μόνο μια σκηνή αλλά ολόκληρη την ταινία κάτω από τη μύτη του Ben Stiller και της Jennifer Aniston.
2 – Margot Robbie – Suicide Squad (2016)
Ένα από τα χειρότερα blockbusters της σύγχρονης εποχής, το Suicide Squad του David Ayer αντιμετωπίστηκε με ομόφωνη καταδίκη από την κοινότητα των κριτικών. Οι κριτικές ήταν επίσης ομόφωνες, ωστόσο, στους επαίνους τους για την ερμηνεία της Margot Robbie, με την Αυστραλή σταρ να επαναλαμβάνει αργότερα τον ρόλο της σε δύο επόμενες ταινίες.
3 – Tom Hanks – The Ladykillers (2004)
Το The Ladykillers θεωρείται δικαίως το ναδίρ της κατά τα άλλα αρκετά θαυμαστά συνεπούς φιλμογραφίας των αδελφών Coen. Αλλά αυτό δεν οφείλεται καθόλου στον Tom Hanks, ο οποίος επαναπροσδιόρισε με συναρπαστικό τρόπο έναν ρόλο που τόσο λαμπρά είχε ενσαρκώσει ο Alec Guinness στο κλασικό πρωτότυπο Ealing. Ο ακατάδεκτος, πολυμαθής και βαθιά μοχθηρός αρχηγός της κακοποιού μπάντας απέχει πολύ από οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα έχει υποδυθεί ο Hanks- καταβροχθίζει με χαμόγελο τον τυπικά σαρδόνιο διάλογο των Coens.
4 – James McAvoy – Split (2016)
Το πολυσυλλεκτικό θρίλερ πολλαπλών προσωπικοτήτων «Split» του M Night Shyamalan είχε πολλά προβλήματα, αλλά η εντυπωσιακή ερμηνεία του James McAvoy δεν ήταν ένα από αυτά. Το να παίζεις, ουσιαστικά, οκτώ χαρακτήρες σε έναν είναι δύσκολο έργο, αλλά ο McAvoy το καταφέρνει με θεατρική αυτοπεποίθηση.
5 – Leonardo DiCaprio – The Great Gatsby (2013)
Ο Baz Luhrmann ήταν πάντα μια περίεργη επιλογή για να διασκευάσει το κλασικό λογοτεχνικό έργο του F Scott Fitzgerald. H κινηματογραφική του σφραγίδα ήταν πάντα αυτή της υπέρμετρης λάμψης. Ενώ ο Tobey Maguire ήταν ένας αρκετά μονότονος Nick Carraway, και η συνήθως λαμπρή Carey Mulligan υποτονική ως Daisy Buchannan, ο DiCaprio ήταν τέλεια διαλεγμένος ως Gatsby, πετυχαίνοντας τη σωστή ισορροπία μεταξύ ανασφάλειας, θορυβωδών και οδυνηρών χαρακτηριστικών.
6 – Anthony Hopkins – Transformers: The Last Knight (2017)
Για έναν ηθοποιό τεράστιου βεληνεκούς, όπως ο Anthony Hopkins είναι γνωστό ότι κατά καιρούς, όταν λαμβάνει ένα σενάριο, φέρεται να σημειώνει ορισμένες σελίδες με τα γράμματα «NAR» («No Acting Required»). Θα τον συγχωρούσαμε αν απλά εμφανιζόταν χωρίς να παίζει σε αυτό το θλιβερό sequel των Transformers, αλλά αντ’ αυτού, είναι συναρπαστικός, υποδυόμενος έναν σοφό αστρονόμο που έχει μελετήσει την ιστορία των Transformers.
