Φινάλε είχαμε για την νέα μίνι σειρά του HBO MAX με τίτλο “Station Eleven“. Αν και έθεσε γερές βάσεις από τα πρώτα επεισόδια, δυστυχώς κάπου χάθηκε μετά το ενδιαφέρον.
Ακολουθεί η κριτική της σειράς από την ομάδα του Lordoftheseries.gr
Η υπόθεση είναι είκοσι χρόνια αφότου η «γρίπη της Τζόρτζια» αφάνισε το 99,9% του πληθυσμού, επιζώντες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους προσπαθούν να ξαναχτίσουν και να φανταστούν τον κόσμο από την αρχή, διατηρώντας όμως τα καλύτερα στοιχεία από αυτόν που χάθηκε.
Βασισμένο από την νουβέλα του 2014 της Emily St. John Mandel, ακολουθεί διάφορους χαρακτήρες κατά την διάρκεια της συνέπειας μιας αποκαλυπτικής πανδημίας ιού. Το βιβλίο ανακηρύχθηκε ένα από τα καλύτερα της χρονιάς, ενώ η σειρά ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2019.
Όλα ξεκινούν μία ήρεμη ημέρα όπου ο Jeevan, ένας άνθρωπος που αγαπά το θέατρο διατηρώντας μάλιστα ένα blog όπου γράφει για κριτικές για παραστάσεις που πηγαίνει, παρακολουθώντας άλλη μία ξαφνικά ο πρωταγωνιστής λιποθυμά και πεθαίνει. Ό θάνατος φαίνεται να προήλθε από καρδιακή ανακοπή αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Βγαίνοντας από το θέατρο και πάνω στον μικρό χαμό ο Jeevan συναντά την μικρή Kirsten που ήταν μέλος του θιάσου και προσπαθεί να την γυρίσει σπίτι καθώς ο πρωταγωνιστής ήταν και αυτός που την πρόσεχε. Στην πορεία για το σπίτι όμως η αδελφή του Jeevan που είναι γιατρός, του τηλεφωνεί και τον ενημερώνει να προετοιμαστεί για το χειρότερο καθώς ένας νέος φονικός ιός είναι έτοιμος να εξαφανίσει την ανθρωπότητα.
Αν και είχα ενθουσιαστεί για μία νέα σειρά μεταποκαλυπική και πόσο μάλλον HBO MAX, στην πορεία με απογοήτευσε αρκετά. Αν και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο της Emily St. John Mandel που ήταν βασισμένη και η σειρά, πιστεύω πως στην μεταφορά του στην μικρή οθόνη δεν πήγαν καλά τα πράγματα, αν αναλογιστώ πως το βιβλίο ανακηρύχθηκε ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Ίσως η συνταγή για μίνι σειρά στο “Station Eleven” να μην ήταν η σωστή.
Πιο συγκεκριμένα σεναριακά η σειρά μου φάνηκε αδιάφορη εντελώς αν και η ιστορία σε σχέση με το τι προσπαθούν να σώσουν σε αυτόν τον μεταποκαλυπτικό κόσμο είναι κάπως ενδιαφέρουσα και ίσως είναι ένα θετικό που μπορώ να βρω, αλλά μέχρι εκεί. Ένα ακόμη αρνητικό ήταν τα πάρα πολλά flashbacks που κάποια τα βρήκα και εντελώς βαρετά.
Μιας και η σειρά θεωρείτε μεταποκαλυπτική μόνο αυτό δεν είδαμε σε όλα τα πλάνα της εκτός μερικών εξαιρέσεων που δεν έκαναν όμως την διαφορά. Ίσως αυτό να μου φάνηκε κακό καθώς είναι η προσωπική μου άποψη πως σε τέτοιες σειρές ο θεατής θέλει να δει και λίγο ένα μεταποκαλυπτικό κόσμο και όχι δένδρα και χωράφια. Βέβαια σκηνοθετικά και από θέμα φωτογραφίας ίσως είναι το μόνο αξιόλογο που μπορούμε να αναφέρουμε καθώς σε αυτά τουλάχιστον το HBO δεν μας απογοητεύει ποτέ, αλλά από την άλλη αξίζει να σημειωθεί πως σε κάποιους χαρακτήρες που υποτίθεται τους δείχνει πολλά χρόνια αργότερα, μία περούκα με γκρίζες τρίχες δεν φτάνει για να δείξουμε πως μεγάλωσαν σε ηλικία. Τουλάχιστον αστείο για μία τέτοια παραγωγή.
Η υποκριτική των ηθοποιών στο “Station Eleven” δεν κατάφερε να πείσει κανέναν, με κάποιες πολύ μικρές αναλαμπές από τον Himesh Patel που υποδυόταν τον Jeevan, Η πρωταγωνίστρια Mackenzie Davis που υποδυόταν την Kristen μπορώ να πω πως με κούραζε σε αρκετές στιγμές. Όλο το υπόλοιπο cast ήταν κάτω του μετρίου.
Κλείνοντας και αν αξίζει να δείτε το “Station Eleven” νομίζω αν διαβάσατε όσα είπα θα καταλάβετε και μόνοι σας. Η αλήθεια είναι πως είναι αρκετά κρίμα καθώς το θέμα του ήταν αρκετά επίκαιρο και τα πρώτα τρία επεισόδια που είχαν κυκλοφορήσει στην πρεμιέρα ήταν αρκετά αξιόλογα και έθεσαν γερές βάσεις για κάτι καλό που δυστυχώς δεν ήρθε. Ίσως αν δεν ήταν μίνι σειρά που μέσα σε δέκα επεισόδια έπρεπε να χωρέσουν τα πάντα και είτε είχε περισσότερα επεισόδια είτε μία δεύτερη season, να μιλούσαμε για κάτι διαφορετικό. Το “Station Eleven” είναι διαθέσιμο στην χώρα μας από το Cosmote TV.
