Ο τρόμος συνεχίζει να διανύει μια από τις πιο γόνιμες περιόδους του, κι έτσι έχουμε πολλά στη διάθεσή μας να δούμε.
Μόνο που κι εδώ χρειάζεται προσοχή, καθώς οι παγίδες, τα «σκουπίδια» του είδους δηλαδή, ελλοχεύουν.
Ο τρόμος έχει φανατικό κοινό που βλέπει τα πάντα.
Αν δεν είσαι ακριβώς από αυτούς και θες κάτι καλό, να πού πρέπει να κινηθείς…
«XX» (2017)
Εδώ έχουμε μια τετραλογία τρόμου, 4 μικρού μήκους δηλαδή, που έχει την καινοτομία να παρουσιάζεται από τη γυναικεία οπτική. Μια σειρά από ξεχωριστές γυναικείες φωνές αφήνουν τη δική τους σφραγίδα στο είδος, προσφέροντας ανατριχίλα με τη σέσουλα.
Άφθονο τρόμο δηλαδή ώστε να αντισταθμίσει το άνισο που έχει στην ποιότητά της κάθε ανθολογία. Με εξαιρετικές μάλιστα κριτικές και αξιοσημείωτο σκορ στο Rotten Tomatoes…
«Η Ιεροτελεστία» (2018)
Τέσσερις παλιοί φίλοι πηγαίνουν για πεζοπορία σε δάσος της Σουηδίας για να ενδυναμώσουν τους παλιούς τους δεσμούς. Τι έχουμε εδώ; Ένα από τα τρομακτικότερα τέρατα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια! Τι άλλο να ζητήσεις;
Η «Ιεροτελεστία» δεν είναι το μέσο φιλμ τρόμου κι αυτό το καταλαβαίνεις από τις πρώτες στιγμές. Πέρα από τον ανείπωτο τρόμο, είναι και ένα ιλιγγιώδες ψυχολογικό θρίλερ, στοχεύοντας σε πολλά κοινά. Και τα ικανοποιεί όλα…
«Απόστολος» (2018)
Εδώ το ερώτημα που αναφύεται αβίαστα είναι ένα: είσαι άραγε έτοιμος για τον «Απόστολο»; Την ταινία που απαρνιέται τις εύκολες ανατριχίλες για να χτίσει αργά και σταθερά ένα σκηνικό με τρομακτική αποθέωση.
Ένας περιπλανώμενος άνδρας ξεκινά το 1905 μια τολμηρή αποστολή σε ένα απομονωμένο νησί για να σώσει την αδελφή του, που την έχουν απαγάγει. Τελικά, μπλέκεται με μια επικίνδυνη σέκτα σε ένα απομονωμένο νησί. Ό,τι ξεκινά ειδυλλιακά, καταλήγει σε κάτι απαίσιο και σκοτεινό. Μπόνους, το αξέχαστο φινάλε!
