Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν εκεί πάνω και το σινεμά ανέλαβε την ιερή υποχρέωση να μας δείξει αρκετά.
Άλλοι ερωτεύονται στον αέρα, άλλοι κυνηγάνε εγκληματίες και άλλοι περνούν τον χρόνο τους με φίδια. Ναι, φίδια!
Και είναι γεγονός πως το να τοποθετήσεις και μόνο το φιλμ στο αεροπλάνο, αυτό του δίνει το κατιτίς παραπάνω σε όλα. Κάνει τη ρομαντική κομεντί ακόμα πιο ρομαντική, την ταινία δράσης πιο δράσης και το δράμα πιο δραματικό. Απλώς και μόνο επειδή εκτυλίσσονται στα 36.000 πόδια υψόμετρο.
Οποιαδήποτε κρίση εξάλλου συμβεί εκεί πάνω, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως ισοδυναμεί με μαζικό θάνατο. Μια συνταγή που καθηλώνει το κοινό, φτιάχνοντας αυτομάτως μια καλή περιπέτεια.
Οι ταινίες με αεροπλάνα δεν είναι για λιπόψυχους, καθώς ακόμα και οι κωμωδίες φλερτάρουν με το άγχος της πτήσης και τη συγκίνηση των αιθέρων.
Αν το σηκώνει το τσαγανό σας, να και μερικές που ξεχωρίζουν και όχι πάντα για τους σωστούς λόγους…
Η απόλυτη κωμωδία στους αιθέρες και ομολογουμένως μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, το «Μια απίθανη, απίθανη πτήση», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, έφαγε στα σημεία την άλλη αμίμητη κωμωδία «Στραβοί πιλότοι στα F16» (1991).
Φανταστική παρωδία των disaster movies της δεκαετίας του 1970, παίρνει όλα τα άβολα και αγχωτικά της πτήσης και τα ξορκίζει με παντελώς ανόητα γκαγκς και ανώριμο χιούμορ που δεν χορταίνεις να βλέπεις. Η μητέρα όλων των παρωδιών εκεί έξω αποτελεί και έναν γρίφο για τους σινεφίλ, μιας και οι περισσότερες σκηνές διακωμωδούν σοβαρές ταινίες με απειλές στον αέρα.
Ο πρώην πιλότος και νυν ταξιτζής, η αεροσυνοδός και ο… Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ συνθέτουν ένα έξοχο και ανατρεπτικό διαμάντι που κάνει το παράλογο να φαντάζει εντελώς λογικό. Ένας ασταμάτητος καταιγισμός ατάκας που δεν αφήνει δευτερόλεπτο χωρίς γέλιο.
Είναι γεγονός πως μετά το «Top Gun» ούτε τους πιλότους μαχητικών ούτε τον Τομ Κρουζ ξαναείδαμε με τον ίδιο τρόπο. Αφήστε που ήταν και η ταινία που έκανε κάθε πιτσιρικά εκεί έξω να θέλει να πετάξει με μαχητικό. Μελοδραματική ταινία δράσης μόνο ο Τόνι Σκοτ θα μπορούσε να φτιάξει εξάλλου.
Αυθεντική εϊτίλα, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. Έστω και σε φαντασιακό επίπεδο. Γέννησε αστέρια με το τσουβάλι, κάτι Τομ Κρουζ και Βαλ Κίλμερ δηλαδή, πούλησε με το τσουβάλι τα τζάκετ των πιλότων και αναλύθηκε μέχρι αηδίας από κριτικούς και θεωρητικούς.
Αριστούργημα δεν ήταν, είχε όμως μια ακατανόητη σαγήνη σε όλους. Και μιας και είχε τον Τόνι Σκοτ στο τιμόνι, οι αερομαχίες παραμένουν ακόμα και σήμερα εντυπωσιακές. Ποτέ άλλοτε οι πτήσεις μαχητικών δεν έδειξαν τόσο υπέροχες. Κλασικό σε όλα του…
Είναι αλήθεια πως τα ταξίδια με το αεροπλάνο άλλαξαν μια και καλή μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου και με αυτό ακριβώς καταπιάνεται το έντονο και ανατριχιαστικό φιλμ, απεικονίζοντας όσα συνέβησαν εκείνη την αποφράδα μέρα στην «Πτήση 93». Πράγματα τρομακτικά και ηρωικά ταυτοχρόνως. Μέσα σε συνθήκες που ειδάλλως θα χαρακτηρίζονταν απίθανες.
Την ώρα που τα σύμβολα της αμερικανικής παντοδυναμίας γκρεμίζονται το ένα πίσω από το άλλο, μια τέταρτη πτήση της United Airlines έχει καταληφθεί επίσης από εξτρεμιστές. Μόνο που εδώ μια μικρή ομάδα επιβατών θα δώσει τον δικό της αγώνα για επιβίωση, γνωρίζοντας μάλιστα ήδη την τύχη των άλλων αεροπλάνων.
Ξέροντας πως είναι πραγματική ιστορία και ξέροντας επίσης την τραγική κατάληξή της, είναι ένα φιλμ που βρίθει από συναίσθημα. Το δικό σου συναίσθημα. Η αναβίωση του δολοφονικού χτυπήματος της Αλ Κάιντα με μια απαράμιλλη κινηματογραφική καθαρότητα.
Ο φονικός επίλογος θα γραφόταν, όχι όμως με τον τρόπο που τον οραματίζονταν οι τζιχαντιστές. Ο Λευκός Οίκος έμεινε τελικά όρθιος από την αυτοθυσία αυτών των επιβατών…
Εδώ το στοίχημα ήταν μεγάλο και οι ισορροπίες λεπτές. Βάζοντας βλέπετε τον αμερικανό πρόεδρο να αντιμετωπίζει προσωπικά τους τρομοκράτες είναι κάτι που θα μπορούσε εύκολα να διολισθήσει στη φάρσα. Ή την πατριωτική σαπουνόφουσκα. Με τον Βόλφγκανγκ Πέτερσεν όμως του «Das Boot» (1982) στη σκηνοθεσία και τον Χάρισον Φορντ να πρωταγωνιστεί, αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.
Μετρημένος και ψύχραιμος ο πρώην βετεράνος του Βιετνάμ και νυν πλανητάρχης, παραδίδει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία χωρίς ίχνη υπερβολής. Δεν είναι δηλαδή ο Ράμπο. Πατώντας πάνω στη δοκιμασμένη χολιγουντιανή παράδοση των action movies, η ταινία ξεδιπλώνει με λιτότητα και ρυθμό το σασπένς της, κερδίζοντάς σε από τα πρώτα λεπτά.
Ένα ωραίο παραμύθι είναι, μια καλοφτιαγμένη περιπέτεια που έγινε τελικά κλασική εκεί πάνω, στους αιθέρες. Δουλεμένη με την παλιά δεξιοτεχνία του Χόλιγουντ…
Μια γυναίκα που μεταφέρει σε υπερατλαντική πτήση τον νεκρό άντρα της διαπιστώνει την εξαφάνιση της 7χρονης κόρης της. Μιλώντας για κακή μέρα δηλαδή. Η μικρή δεν είναι καν στη λίστα επιβατών και κανείς δεν την έχει δει. Ο πανικός της Τζόντι Φόστερ δικαιολογημένος και το καλοφτιαγμένο φιλμ θα τον μεταδώσει άμεσα και σε μας.
Εδώ έχουμε ένα ψυχολογικό σασπένς που σε τυλίγει σταδιακά. Με μεγάλη μαεστρία, αναμφίβολα. Αλλά και ένα γαϊτανάκι συναισθημάτων και πλοκής που αποδεικνύεται εξυπνότερο από σένα. Οι συνεπιβάτες θα περάσουν σύντομα από τη λύπηση στην επιθετικότητα και η πανικόβλητη μάνα είναι τώρα μια ημίτρελη γυναίκα που δεν ξέρει τι της συμβαίνει.
Όταν γίνει τελικά απειλή για την ασφάλεια της πτήσης, εκεί τα πράγματα θα πάρουν μια ακόμα πιο αναπάντεχη τροπή. Πολύπλοκη σεναριακά και με την απιθανότητα να οδηγεί τα πάντα, έχει το μυστήριο και την αγωνία σε πρώτο πλάνο. Δεν την ξεχνάς με τίποτα…
Η λατρεμένη τρασιά του Ντέιβιντ Έλις με τον Σάμιουελ Τζάκσον, η υπέρτατη αυτή καλτίλα παίζει αυτάρεσκα με τον χειρότερο εφιάλτη μας: παγιδευμένοι μέσα σε μια άτρακτο αεροπλάνου με εξαγριωμένα και δηλητηριώδη φίδια! Αρχετυπικό B-movie που είναι τόσο κακό που γίνεται τελικά εξαίσιο. Επειδή το ξέρει και δεν το κρύβει στιγμή.
Κλειστοφοβικό και φτιαγμένο με τα άφθαρτα υλικά του σασπένς, παίζει με τις φοβίες μας χωρίς ίχνος ντροπής. Έναν προστατευόμενο μάρτυρα συνοδεύουν οι άντρες του FBI, έναν τύπο που θέλει να φάει ο μαφιόζος, γεμίζοντας το αεροσκάφος με αμέτρητα φαρμακερά φίδια. Χόλιγουντ καθώς είναι, επιστράτευσε πάνω από 450 φίδια στα πλάνα, αν και κανένα προφανώς δεν ήταν δηλητηριώδες. Το μόνο τοξικό είναι η υπόθεση του φιλμ και η κάμερα που αρέσκεται να δείχνει τις ιοβόλες επιθέσεις στους αθώους ταξιδιώτες.
Στα «ψιλά», ότι ο Τζάκσον υπέγραψε αμέσως για την ταινία με το που διάβασε τον τίτλο της. Όταν οι παραγωγοί σκέφτηκαν να τον αλλάξουν, ο ηθοποιός απείλησε ότι θα φύγει. Δεν έφυγε, κι έτσι γεννήθηκε ό,τι χειρότερο έχουμε δει εκεί πάνω. Ή καλύτερο, διαλέγετε και παίρνετε…
