Δύο έργα από τα «σπανίως παιζόμενα αλλά από τα πιο αξιόλογα του αρχαίου ρεπερτορίου που ανοίγουν δρόμους και πόρτες για άπειρους συσχετισμούς με το σήμερα και με το βαθύτερο υπαρξιακό υπόβαθρο της κρίσης» είναι οι προτάσεις του Εθνικού θεάτρου για το καλοκαίρι, σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό του διευθυντή, Γιάννη Χουβαρδά.

Ο λόγος για τον «Κύκλωπα»(2-3/08) του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου και τις Τραχίνιες του Σοφοκλή (9-10/8) σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου που θα ανέβουν στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

«Η προσφορά της πρώτης κρατικής σκηνής θα πρέπει να είναι πάντα ανάλογη με τον τίτλο της. Είναι εντελώς επιβεβλημένο παρά τις δυσκολίες, το Εθνικό θέατρο να έχει παρουσία ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντική- στις εποχές που διανύουμε -η απόφαση να ανεβάσει δύο παραγωγές και να τις περιοδεύσει», ανέφερε ο Γιάννης Χουβαρδάς σε σημερινή συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού θεάτρου.

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν σκέψεις να συμπεριλάβουν στον καλοκαιρινό προγραμματισμό και ένα τρίτο έργο (παιδικό), το οποίο θα εξαρτηθεί από το πόσο αντέχουν οικονομικά για κάτι τέτοιο. Σε ό,τι αφορά δε τον απολογισμό της θεατρικής σεζόν θα ανακοινωθεί τον Μάιο, λίγο πριν το τέλος της θητείας του Γιάννη Χουβαρδά.

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε 1,5 χρόνο που ο Βασίλης Παπαβασιλείου συνεργάζεται με το Εθνικό θέατρο. Αυτή τη φορά, σκηνοθετεί το μοναδικό σατυρικό δράμα που έφτασε ακέραιο ως τις μέρες μας, τον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη, με τον Δημήτρη Πιατά να κρατά τον ομώνυμο ρόλο, το Νίκο Καραθάνο να υποδύεται τον Οδυσσέα και το Νίκο Χατζόπουλο τον Σιληνό.

Το έργο πραγματεύεται από μια άλλη οπτική γωνία τις περιπέτειες του Οδυσσέα στο νησί του κύκλωπα Πολύφημου. Όταν ο πολυμήχανος και επινοητικός ήρωας της Οδύσσειας, καταφτάνει στο νησί του Κύκλωπα για να βρει προμήθειες ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του προς την Ιθάκη, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια κοινωνία που βασίζεται σε πρωτόγονα ένστικτα.

«Το πρόσωπο-Κύκλωπας είναι ένα επεισόδιο στη ζωή του Οδυσσέα, δηλαδή του Κανένα, δηλαδή του Καθένα. Εμμέσως και πώς το λέει ο Καβάφης; «τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου» Κοντολογίς, τα στοιχειά και τα φαντάσματα δεν τα συναντάς, απλώς τα κουβαλάς.

Τα παθήματα (και τα πάθη) ανήκουν στον Οδυσσέα, δηλαδή, στον Κανένα, δηλαδή στον Καθένα. Αυτός τα τραβάει όλα (δηλαδή, εμείς), πάντα στο δρόμο προς την Ιθάκη», σημείωσε ο Βασίλης Παπαβασιλείου, τονίζοντας πως πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη κωμικά στοιχεία με τον χορό των σατύρων να δίνει τον τόνο όπου η ανθρώπινη ευφυΐα, η ευστροφία και η επινοητικότητα κατατροπώνουν την κτηνώδη δύναμη και τη στυγνή βία.

Μετά την επιτυχημένη «Άλκηστη» ο Θωμάς Μοσχόπουλος επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο και σκηνοθετεί έναν 26μελη θίασο σε μία από τις σπουδαιότερες τραγωδίες του Σοφοκλή που παρουσιάζεται για δεύτερη μόλις φορά στο Εθνικό Θέατρο – η πρώτη ήταν το 1970 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.

«Οι «Τραχίνιες» του Σοφοκλή έχουν χαρακτηριστεί σαν το έργο της «γνώσης που έρχεται πολύ αργά». Πρόκειται για έργο βαθιά φιλοσοφικό, ιδιότυπο και εξαίσια ποιητικό. Είναι ίσως το πιο σπάνια παιγμένο έργο του αρχαίου τραγικού ίσως γιατί παρ’ ότι συναρπαστικό, αντιστέκεται στις υπεραπλουστευμένες ερμηνείες, καθώς το αμφίθυμο φως με το οποίο ο ποιητής φωτίζει τους ήρωες και την πλοκή του δεν τις υποβοηθά», ανέφερε ο Θωμάς Μοσχόπουλος για να συμπληρώσει πως «μέσα απ’ αυτήν την συγκλονιστική σφαιρικότητα της οπτικής του Σοφοκλή και τα εσωτερικά νήματα πάνω στα οποία υφαίνει την εσωτερική δομή του, το έργο δικαιώνεται ως ένα λεπταίσθητο και ταυτόχρονα βίαια ορμητικό αριστούργημα».

Η υπόθεσή του αφορά το τέλος του Ηρακλή. Του σπουδαίου και παντοδύναμου ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας. Παρ’ ότι οι εξωτερικοί κίνδυνοι που έχει αντιμετωπίσει υπήρξαν τεράστιοι το τέλος του έρχεται από τον «εσωτερικό» του περίγυρο, από ένα μαγικό φίλτρο με το οποίο η γυναίκα του Δηιάνειρα ποτίζει τον χιτώνα του πιστεύοντας ότι έτσι θα ξανακερδίσει τον έρωτά του.

Έχουν όμως πέσει και οι δύο θύματα μιας μοιραίας πλάνης.
Σύμφωνα με τον Θωμά Μοσχόπουλο ο Σοφοκλής παρουσιάζει τον λαοφιλή ήρωα «αρνητικό», ένα «τέρας» σχεδόν σαν αυτά που ο ίδιος εξόντωνε στους άθλους του. Σαν μια ακραία εικόνα του ανθρώπινου εγωισμού που όμως ταυτόχρονα γεννά τον οίκτο καθώς εξεγείρεται ενάντια στον «άδικο» αφανισμό του και μάχεται ως την τελευταία στιγμή το παράλογο του θανάτου.

Τον θίασο συμπληρώνουν μεταξύ άλλων οι : Αννα Μάσχα, Φιλαρέτη Κομνηνού, Θάνος Τοκάκης, Αννα Καλαϊτζίδου, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου, Ελένη Μπούκλη και Αργύρης Ξάφης.