Η παράταση έως τις 18 Φεβρουαρίου του Face Forward …into my home, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης δείχνει την επιτυχία ενός μουσειακού προγράμματος που έδωσε φωνή και εικόνα σε 20 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα, να εκφράσουν την ανάγκη να αποκαταστήσουν τη συνοχή ξεριζωμένων νοημάτων στη ζωή τους, να γεφυρώσουν τα χάσματα του παλιού με το νέο κόσμο που τους περιβάλει. Να επουλώσουν το μαζικό και ατομικό τραύμα με την ελπίδα και την αισιοδοξία: «να κοιτάξουν μπροστά, να δείξουν το πρόσωπο τους» όπως μαρτυρά και ο τίτλος του πρότζεκτ.
Το αποτέλεσμα φιλοξενείται από τον περασμένο Νοέμβριο υπό μορφή έκθεσης στο ΕΜΣΤ, καλώντας τον θεατή να …αποκωδικοποιήσει είκοσι ανθρώπινα πορτρέτα μαζί με τις ηχογραφημένες προσωπικές αφηγήσεις των απεικονιζόμενων προσφύγων. Ένα πρότζεκτ που, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, δεν είναι αμιγώς καλλιτεχνικό, αλλά πάνω απ’ όλα ανθρώπινο, όπως έχει πει η διευθύντρια του ΕΜΣΤ, Κατερίνα Κοσκινά. Το πρόγραμμα σχεδιάστηκε από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με τη χρηματοδότηση της Διεύθυνσης Πολιτικής Προστασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG ECHO).
Έναυσμα για συζήτηση στις προσωπικές αφηγήσεις των προσφύγων, έδωσαν τα «Ιστία» της Μπίας Ντάβου, το «Κουτσό» του Βλάση Κανιάρη, «Η σχεδία» του Μπιλ Βαϊόλα και άλλα έργα από τις συλλογές του ΕΜΣΤ.
Οι συμμετέχοντες πρόσφυγες από οκτώ διαφορετικές χωρες της Ασίας, Μεσης Ανατολής και της Αφρικής,βρέθηκαν χθες στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στην παρουσίαση του καταλόγου Face Forward …into my home. Μαζί με την κ.Κοσκινά, τον φωτογράφο του πρότζεκτ Γιάννη Βασταρδή , την επιμελήτρια εκπάιδευσης του ΕΜΣΤ Μαρίνα Τσέκου κ.ά.
Τη σημασία του Face Forward …into my home υπογράμμισε στην χθεσινοβραδινή παρουσίαση του καταλόγου ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, αναφερόμενος στην Ελλάδα και τους Έλληνες «που παρά την πρωτόγνωρη κρίση και κοινωνική οδύνη που έχουν υποφέρει – μαζεμένη μέσα σε λίγο χρόνο – υποδέχτηκαν,στην πλειοψηφία τους, με μια μεγάλη αγκαλιά, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, χωρίς να ”μολυνθεί” η ελληνική κοινωνία από το μικρόβιο του ρατσισμού όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες ο ρατσισμός και η ακροδεξιά έχει εκτοξευτεί από τον φόβο των προσφύγων αν και δεν έχουν δεχτεί ούτε έναν πρόσφυγα».
Από την πλευρά του, ο Φιλίπ Λεκλέρκ, αντιπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, χαιρέτισε την έκθεση η οποία, όπως είπε «συστήνει στο κοινό τα πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από τους ανώνυμους αριθμούς προσφύγων και του δίνει την δυνατότητα να ταυτιστεί με τα όνειρα και τις ελπίδες, με τα πράγματα που απολαμβάνουν – ένα φαγητό με φίλους, ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ένα φλιτζανι τσάι στο μπαλκόνι, πράγματα κοινά, που σε όλους μας αρέσει να κάνουμε. Ακόμα, δείχνει ότι μετά τον ξεριζωμό, την άφιξη σε νησιά, οι πρόσφυγες βρίσκονται εδώ σε αξιοπρεπείς συνθήκες, έχοντας την ευκαιρία να αναπολήσουν το παρελθόν και να σκεφτούν το μέλλον. Επίσης, δείχνει ότι η Ελλάδα και με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, είναι σε θέση να προσφέρει αλληλεγγύη και ότι οι πρόσφυγες μπορούν να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα».
