Για πολλοστή φορά έρχονται στη Δράμα ο Δημήτρης Νάκος και η Αμέρισσα Μπάστα, θαμώνες πια του φεστιβάλ των μικρομηκάδων, ετούτη όμως ως… αντίπαλοι: Η «Αλίκη στο Καφέ» του ενός, θα ανταγωνιστεί το «Χρήστος και Δήμητρα» της άλλης, στη μάχη για τα βραβεία του Εθνικού Διαγωνιστικού.

Με το 39ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας να μετρά αντίστροφα προς το μεγάλο του φινάλε και τις περισσότερες ταινίες να έχουν ήδη αποκαλυφθεί, η συζήτηση στα πηγαδάκια της αγαπημένης ετήσιας συγκέντρωσης των μικρομηκάδων έχει αρχίσει πια να περιστρέφεται όχι μόνο στα βραβεία, αλλά και στην ίδια την βραδιά απονομής τους, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου.

Ένα απ’ τα συγκινητικότερα ενσταντανέ σε οποιαδήποτε βραδιά απονομής, είθισθαι να είναι η στιγμή που, βουρκωμένος στη σκηνή, ο νικητής παραλήπτης του βραβείου θα ευχαριστήσει τη σύντροφο ή τον σύντροφό του/της, για την αμέριστη υποστήριξη κι υπομονή. Τι γίνεται όμως όταν ο/η σύντροφος είναι απέναντι απ’ τη σκηνή, όχι μονάχα ως υποστηρικτής, αλλά και ως ανταγωνιστής;

Αυτή είναι η περίπτωση του Δημήτρη Νάκου και της Αμέρισσας Μπάστα φέτος: το σκηνοθετικό ανδρόγυνο που έχει συνυφάνει τη σχέση του με τη σταθερή του παρουσία στο φεστιβάλ Δράμας, έρχεται στη γιορτή των μικρομηκάδων αδιαλείπτως απ’ το 2009, εναλλάσσοντας στις ταινίες τους ρόλους σκηνοθέτη και διευθυντή παραγωγής.

Ενώ όμως το 2014 μοιράστηκαν ακόμη και το credit της σκηνοθεσίας στο «Εβίβα», φέτος, τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά: για πρώτη φορά έρχονται με διαφορετικές ταινίες, διαγωνιζόμενοι κι οι δυο τους για το ίδιο μεγάλο βραβείο.

«Σε καμία περίπτωση δε λειτουργούμε ανταγωνιστικά» λένε. «Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αισθανόμαστε ταινία μας ο ένας την ταινία του άλλου, τις αγαπάμε, και πράγματι έχουν [και οι δυο τους] ένα κομμάτι μας» συμπληρώνουν.

Κι είναι, άλλωστε, λογικό: Στο «Χρήστος και Δήμητρα», την τρυφερή, παιχνιδιάρικη παραλλαγή του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» που σκηνοθετεί η Αμέρισσα Μπάστα, ο Δημήτρης Νάκος υπογράφει την δ/νση παραγωγής, ενώ αντίστοιχα, στην «Αλίκη στο Καφέ», το follow-up του Νάκου στο περσινό βραβευμένο του «4 Μαρτίου», η Μπάστα είχε αναλάβει την οργάνωση παραγωγής.

Στην κούρσα των βραβείων πάντως, η Αμέρισσα Μπάστα έχει όχι ένα, αλλά δύο υπερατού: τον Κωνσταντίνο Παληκαρά και τη Ρένισσα Ζόγου, τους δύο ανήλικους πρωταγωνιστές της που περιμένουν όσο τίποτα να παρακολουθήσουν την θεατρική παράσταση στην πλατεία του χωριού τους, οι οποίοι είναι ικανοί… όχι μονάχα τις καρδιές των θεατών να λιώσουν, αλλά και την αίθουσα ολόκληρη.

«Δουλεύοντας με παιδιά μπορεί κάποιος να δει εντελώς νέες πτυχές της ιδέας του για την ταινία , μέσα από τα παιδικά μάτια» λέει η Αμέρισσα Μπάστα μιλώντας για την εμπειρία της από την τρίτη της συνεργασία με τον νεαρό πρωταγωνιστή.

«Κάθε ατάκα, κάθε πλάνο φιλτράρεται μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού και αλλάζει, γίνεται πιο αυθεντικό και ειλικρινές. Όσο για τον Κωνσταντίνο, είναι ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο και ξεχωριστό παιδί, που έχει κλέψει τις καρδιές όλων μας, και κάθε φορά μας εκπλήσσει, προσθέτοντας τη δική του ξεχωριστή νότα σε κάθε σκηνή».

Βέβαια, και ο Δημήτρης Νάκος έχει να περηφανεύεται για έναν δυνατό συνεργάτη στην ταινία «Η Αλίκη στο Καφέ»: «Νιώθω πολύ τυχερός για τη συνεργασία με τον Ίκαρο» λέει, αναφερόμενος στον συγγραφέα Ίκαρο Μπαμπασάκη.

«Είναι σπάνια και γι’ αυτό εξαιρετική, όταν συμβαίνει, η συγκυρία όπου ένας σκηνοθέτης μπορεί να κινηθεί σε κοινή γραμμή με έναν συγγραφέα. Του είπα “Ικαρε έχω αυτή την ιδέα, θέλεις να το γράψουμε μαζί;”, μου απάντησε “μέσα” κι έτσι έγινε το σενάριο» θυμάται για την ταινία που εκτός από το όνομα του βραβευμένου συγγραφέα έχει στην αφίσα της ταινίας κι αυτά των Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Κεχαγιόγλου και Προμηθέα Αλειφερόπουλου ως πρωταγωνιστική τριπλέτα.

«Δε θα πρωτοτυπήσω αν πω ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα» σημειώνει ο Νάκος, όταν τον ρωτάμε για την 12η(!) μικρού μήκους ταινία του, και το ενδεχόμενο να περάσει σε μεγάλου μήκους. «Είναι όπως το διήγημα και το μυθιστόρημα» μας λέει για τα δυο φορμά. «Μια ιστορία μπορεί να είναι για μικρή φόρμα και στη μεγάλη να ξεχειλώσει. Σίγουρα με γοητεύει η μικρή φόρμα, ωστόσο θα ήθελα, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να περάσω και στη μεγάλου μήκους ταινία».

Παρά τις δυσκολίες, όμως, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του διατηρούν το ηθικό τους ακμαίο. «Σε πείσμα των καιρών φαίνεται πως η δημιουργικότητα και η ευρηματικότητά μας δεν εξαντλείται αλλά ενδυναμώνεται», σημειώνει η Αμέρισσα Μπάστα.

«Οι μικρομηκάδες είναι περισσότεροι από ποτέ, η ετήσια παραγωγή πολλαπλασιάζεται, και πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους αποσπούν βραβεία και θετικά σχόλια σε διεθνή φεστιβάλ».

Ελπίζουν πως «το θετικό κλίμα θα οδηγήσει σε περισσότερες ευκαιρίες χρηματοδότησης, προβολής και διανομής της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής» και σε κάθε περίπτωση όμως , παρακολουθώντας τις ταινίες που γίνονται τα τελευταία χρόνια, «δεν μπορούμε παρά να είμαστε αισιόδοξοι», καταλήγουν οι δύο μικρομηκάδες. Υπενθυμίζεται ότι στο Φεστιβάλ διαγωνίζονται 65 ελληνικές ταινίες που θα διεκδικήσουν τα βραβεία της 39ης διοργάνωσης. Από αυτές, οι οκτώ είναι ντοκιμαντέρ και οι τρεις animation.