Ο Ίων ανήκει στους πρώιμους διαλόγους του Πλάτωνα και γράφτηκε πιθανώς το 394 π.Χ. ή λίγο αργότερα. Γράφει η Χαρά Κιούση Ο ραψωδός Ίων μόλις έχει επιστρέψει νικητής από την γιορτή του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Στη συζήτηση που ακολουθεί με τον Σωκράτη, ο φιλόσοφος τον ρωτά για την ουσία της ποίησης και της απαγγελίας των ομηρικών ποιημάτων, τα οποία ερμηνεύει. Με τον γνωστό τρόπο του εκμαιεύειν, που θυμίζει αρκετά τη μέθοδο που ακολουθεί στους μεταγενέστερους μύθους του ο Πλάτωνας, στοχεύει τους ίδιους τους ποιητές, επιθυμώντας να καταδείξει ότι η γνώση ποιητών και ραψωδών είναι φαινομενική και δημιουργία εμπνεόμενη από την κατοχή μιας θεϊκής δύναμης. Και αυτό γιατί σύμφωνα με την κοινή πίστη ο Όμηρος αποτελούσε πηγή για κάθε γνώση (για την ιατρική, την μαντική, τον πόλεμο κ.α), αλλά στην ουσία ο Σωκράτης συγκρίνει και θίγει την διαφορά ανάμεσα στην ποίηση και στη φιλοσοφία. Η ομάδα ΗΘΩ τόλμησε κάτι δύσκολο με επιτυχές αποτέλεσμα. Διερευνώντας το φιλοσοφικό στοιχείο του λόγου ανταμώθηκε με την ποιητικότητά του και με πολύ φαντασία ανέδειξε, το χαρισματικό καλλιτεχνικό του μέρος. Το ευφάνταστο σκηνικό του Νικόλα Κουρνιάτη, όπου αντανακλώνται τα είδωλα που δημιουργεί ο μυστικιστικός φωτισμός της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, παραπέμπει στον ιδεατό κόσμο του Πλάτωνα, τον οποίο χτίζουν με μαστοριά οι τεχνίτες του λόγου (συμβολική η παρουσία των σκαλωσιών και οι ταλαντώσεις της μεταλλικής σκάλας), εν προκειμένω οι ερμηνεύτριες ΜαρίταΤζατζαδάκη και Βίκυ Σκορδάλη. Η σκηνοθετική διδασκαλία της Λένας Φιλίποβα που συνδυάζει καλλιτεχνική έμπνευση, τεχνική και γνώση, συναντά το ελαφρό, πετούμενο και δαιμόνιο της ποίησης με τον κόσμο των ιδεών. Οι ηθοποιοί μετακινούνται ανάμεσά τους με λεκτικά τεχνάσματα ένστασης, αποδοχής και παραδοχής, αποδίδοντας με σαφήνεια και σύγχρονη ματιά την διαλεκτική του Πλάτωνα. Παρελθόν και παρόν, ενώνεται με τα όμορφα τραγούδια του Λάμπρου Παπαγεωργίου, επισημαίνοντας, την προέλευση του σύγχρονου λυρικού τραγουδιού από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Η σκηνική σύνθεση της καλλιτεχνικής ομάδας έδωσε νέα πνοή στο αρχαίο κείμενο, επικοινωνώντας το με τους θεατές με τη διάδραση μεταξύ θεάτρου και φιλοσοφίας. Η επίδραση που δέχεται ο θεατής τον ωθεί να αναρωτηθεί σχετικά με το πλέον οξύμωρο ερώτημα: «Πόση ποίηση χρειάστηκε ο Πλάτωνας για να εδραιώσει τον κριτικό στοχασμό του έναντι της ποίησης;» Διότι τελικά η ποίηση δικαιώνεται και αναγνωρίζεται από τον Πλάτωνα την οποία και επικαλείται τελικά ώστε να δράσει «επικουρικά στη σύλληψη της ιδανικής του Πολιτείας». Βλέπουμε δηλαδή ότι ο κριτικός του στοχασμός, που αρχικά αμφισβητεί την ευεργεσία της ποίησης στο ήθος και στο πνεύμα των νέων, να μεταστρέφεται. Κατεχόμενος και ο ίδιος από το ένθεο πλησίασμα των μουσών, αποδέχεται τη δύναμη της έμπνευσης που τον γοητεύει.
Πληροφορίες παράστασης
Σκηνοθεσία: Λένα Φιλίπποβα Σκηνικά: Νικόλας Κουρνιάτης Κοστούμια: Χρίστος Κωνσταντέλλος Επιμέλεια ήχων και μουσικής: Λένα Φιλίπποβα Κίνηση: Στέφανι Τσάκωνα Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη Φωτογραφίες: Γιάννης Τουρλίδης Ερμηνεύουν: Μαρίτα Τζατζαδάκι, Βίκη Σκορδαλή, Λάμπρος Παπαγεωργίου Παραστάσεις: Από 11 Ιανουαρίου έως 24 Απριλίου 2016 (30 παραστάσεις) Ημέρες κι ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 19.00 Τιμές εισιτηρίων Γενική Είσοδος: 12 ευρώ Φοιτητικό: 8 ευρώ Άνεργοι, ατέλεια ηθοποιών: 5 ευρώ Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
