«Βίκος Ναχμίας: Στροφοδίνες» στην Πειραιώς 260

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

22·06·2015 14:20 1 σχόλια

Ο Βίκος Ναχμίας πέθανε στις 31 Μαΐου αφού έδωσε την μάχη του με τον καρκίνο. Στην παράσταση που έδωσαν οι μαθητές του, το πνεύμα του στροβιλιζόταν μαζί τους στον αέναο κύκλο των αντιθέτων, γεφυρώνοντας ασύμβατες διαδρομές εσωτερικής αναζήτησης.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Ο αποθανών, που τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε και με το θέατρο ως σκηνοθέτης, λειτούργησε συστηματικά ως συμβουλευτικός ψυχοθεραπευτής και ως δάσκαλος του Τάι Τσι. Η σχέση του με τον διαλογισμό που ελευθέρωσε την δυνατότητα έκφρασης και «ρευστοποίησε όλες τις αναφορές που ζει καθένας στο σώμα του», τον οδήγησαν στην τεχνική της επιτόπιας περιστροφής. Άλλωστε ποιος ενήλικας δεν έχει ως παιδί αισθανθεί την ροή «των ορμονών της ευτυχίας», μέσα από το παιχνίδι των στροβιλισμών; Κάνοντας λοιπόν «προσωπική του υπόθεση» αυτήν την εμπειρία και επηρεασμένος από την περιδίνηση των Δερβίσηδων Σούφι, οδηγήθηκε στην δημιουργία ενός προσωπικού τρόπου της ένωσης με το θείο.

Έντεκα στροβιλιστές αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν τις Στροφοδίνες του. Με βίντεο, μουσικές της σούφικης παράδοσης και τις έξοχες συνθέσεις του Λάμπρου Πηγούνη, απαγγέλλοντας επίσης κάποιους στίχους του Ραμί, προκαλούν τους θεατές «να περάσουν αυτό το κατώφλι που δεν είναι δόγμα μήτε αίρεση, όποιο είδωλο και αν πιστεύουν». Ο περιστροφικός επιτόπιος χορός αλλά και η κυκλοτερής επί σκηνής περιδίνησή τους αποτελεί χορική ιεροτελεστία. Οι χορευτές με τα χέρια σαν ανοιχτές φτερούγες ή σε άνωθεν επίκληση κι άλλοτε με την δεξιά παλάμη στραμμένη στον ουρανό και την αριστερή προς την γη για να αποθέσουν εκεί την θεϊκή αρμονία, με το κεφάλι ελαφρά γερμένο στον δεξιό ώμο, ακολουθούν τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος. Είναι κάτι από τον «κοσμικό χορό των πλανητών γύρω από τον ήλιο», τον μέγα κύκλο που οδηγεί στην υπέρτατη επιθυμία της εξάγνισης, καθώς οι χορευτές με τους στροβιλισμούς τους οδηγούνται σε μια «εσωτερική αίσθηση πληρότητας και ευφορίας, σε εκστατική ανάταση». Οι θεατές μέσω της μυσταγωγικής εμπειρίας, δέχονται την ευεργετική και «θεραπευτική» ενέργεια, που ελευεθ με την σωματική γλώσσα και την ψυχική ενέργεια. Κάπου εκεί, στον κύκλο ζωής και θανάτου, η συγκίνηση άγγιξε το συναίσθημα.