Πέθανε χθες Κυριακή 13/3, ο ίσως πλέον πολυτάλαντος οδηγός αγώνων αυτοκινήτου όλων των εποχών. Πρόκειται για τον 87χρονο (γεννήθηκε 10/6/1935) Βρετανό Vic Elford, γνωστό και ως «Quick Vic». Ο Elford που γεννήθηκε στο Peckham νότια του Λονδίνου, παρά το ότι ξεκίνησε (1961) την αγωνιστική του καριέρα σαν συνοδηγός του David Seigle-Morris (Triumph TR3A), γρήγορα μεταπήδησε στο μπάκετ του οδηγού ενός Mini και στην συνέχεια εξελίχθηκε σαν ο καλύτερος all-around οδηγός στην ιστορία του παγκόσμιου motorsport.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν μερικές από τις πολλές διακρίσεις του σε κάθε μορφή αγώνα αυτοκινήτων, όπως οι εξής:
- Νικητής στο Targa Florio (1968 με Porsche 907 μαζί με τον βετεράνο Umberto Maglioli), στο Le Mans στην κατηγορία του, στη Daytona, στο Sebring και πολυνίκης στο Nurburgring (μεταξύ άλλων αγώνων νικητής και του 84 Hour Marathon de la Route το 1967).
- Νικητής του Rallye Monte-Carlo (1968 με Porsche 911) και πρωταθλητής (με Porsche 911) του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ράλι το 1967 (δεν είχε θεσμοθετηθεί ακόμα το παγκόσμιο).
- Νικητής το 1971 στις 12 Hours of Sebring με μια Porsche 917K, καθώς και αρκετών διοργανώσεων των 1000km Nürburgring.
- Νικητής του πρώτου Rallycross όλων των εποχών (4 Φεβ 1967 στο Lydden Circuit), διακρίσεις και στο Can-Am και στο NASCAR.
Πάντως, η μεγάλη του αγάπη ήταν η πίστα του Nürburgring παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα στις τρεις προσπάθειές του στη F1 εκεί, από τις οποίες οι δύο πρώτες έληξαν σε ατυχήματα στον 1ο γύρο. Μάλιστα τα δύο τελευταία του GP ήταν στο Nürburgring. Εκεί, εκτός από τα 1000 km, ο Elford κέρδισε συνολικά 6 μεγάλους αγώνες, ρεκόρ που κατάφεραν να ξεπεράσουν μόνο οι Rudolf Caracciola και Stirling Moss. Η εμπλοκή του στην F1 ήταν σε 13 αγώνες (νοικιάζοντας μονοθέσιο με δική του ομάδα), εκ των οποίων στους 4 τερμάτισε μέσα στους βαθμούς.
Θεωρείται σαν ο οδηγός που έβαλε την Porsche στο χάρτη των αγωνιστικών επιτυχιών, αλλά η μεγαλύτερη όμως τιμή που του έγινε είχε να κάνει με την ανθρωπιά του και ανδρεία του.
Συγκεκριμένα, όταν στο Le Mans το 1972 είδε μια Ferrari να φλέγεται μπροστά του, σταμάτησε (παρά το ότι είχε πιθανότητες για την νίκη) για να απεγκλωβίσει τον οδηγό Florian Vetsch ο οποίος όμως ήταν έξω από το μονοθέσιο. Τότε, είδε έξω από την πίστα, ανάμεσα στα δένδρα να κάνει στα σβούρες σαν συγκρουόμενο η Lola του φίλου του Jo Bonnier, που όμως πέθανε ακαριαία, παρά τις προσπάθειες του Elford να βοηθήσει. Για την πράξη του αυτή ο Elford χρίστηκε Ιππότης του Εθνικού Τάγματος Αξίας από τον Γάλλο Πρόεδρο Ζωρζ Πομπιντού.
Επίσης, στις 25 Ιανουαρίου 2015, ο έλαβε από τα χέρια του διάσημου Αμερικανού οδηγού Bobby Rahal το Βραβείο Phil Hill 2015 του Road Racing Drivers Club.
Στην καριέρα του μεγάλου αυτού οδηγού, στάθηκαν δίπλα του σαν συνοδηγοί, οι David Stone με τον οποίο κέρδισαν το Μόντε του 1968, John Davenport και Terry Harriman (ο μετέπειτα συνοδηγός της Michele Mouton και του Ari Vatanen).
