Εμείς και εσείς ίσως θα είχαμε πάθει κατάθλιψη πριν καν αγοράσουμε τις πρώτες βίδες. Όμως πέντε νορβηγοί φοιτητές του πανεπιστημίου του Όσλο, ηλικίας από 23 έως 26 ετών, βρήκαν έναν πραγματικά ενδιαφέροντα τρόπο να σκοτώσουν τις ατέλειωτες ώρες του γκρίζου νορβηγικού χειμώνα. Σχεδίασαν και κατασκεύασαν μια πρωτότυπη ηλεκτρική superbike μοτοσυκλέτα, την οποία ονόμασαν Roskva.
Για το πλαίσιο χρησιμοποίησαν τα πιο σύγχρονα υλικά -δηλαδή ανθρακονήματα-, με αποτέλεσμα αυτό να ζυγίζει μόλις 25 κιλά. Η διατήρηση του βάρους χαμηλά συμβάλλει στην επίτευξη της ικανοποιητικής τελικής που έχει η Roskva: 180 χλμ./ώρα και κυρίως της εντυπωσιακής επιτάχυνσης: για να φτάσει από τα 0 στα 100 χιλιόμετρα την ώρα χρειάζεται λιγότερα από 4 δευτερόλεπτα!
Παρά την έλλειψη εμπειρίας, οι τολμηροί Νορβηγοί αποφάσισαν να κατασκευάσουν την ηλεκτρική δημιουργία τους με προδιαγραφές και για πίστα. Εξ ου και η παράξενη όψη, που ξεφεύγει από εκείνη της φιλικής, ήσυχης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας για αστική χρήση.
Σίγουρα δεν είναι τέλεια: το μεγαλύτερο «ελάττωμά» της είναι η περιορισμένη αυτονομία –δεν ξεπερνά τα 100 χλμ. σε κάθε φόρτιση. Ωστόσο εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση: επειδή ο προϋπολογισμός των 5 συναδέλφων ήταν απολύτως περιορισμένος, έκοψαν έξοδα από όπου μπορούσαν, χωρίς να βλάψουν ουσιαστικά τις επιδόσεις της κατασκευής τους.
Έτσι χρησιμοποίησαν μπαταρίες λιθίου – φωσφορικού σιδήρου αντί των πλέον αποδοτικών με ιόντα λιθίου που συνήθως χρησιμοποιούνται σε high tech κατασκευές.
Με 414 κυψέλες μπαταριών δημιουργήθηκε μία χωρητικότητα 6 κιλοβατώρων. Οι μπαταρίες δίνουν κίνηση σε δύο κινητήρες Lynch D135RAGS της σειράς LEM200 που αποδίδουν συνολικά 8,1 kgm ροπής και μέγιστη ισχύ που αντιστοιχεί σε 96,6 ίππους. Νούμερα εξαιρετικά εντυπωσιακά που δικαιολογούν τις επιδόσεις της πανάλαφρης μοτοσυκλέτας.
Οι αναρτήσεις περιλαμβάνουν ένα τηλεσκοπικό πιρούνι με διαδρομή 120mm και προοδευτική ανάρτηση μοχλισμού για το μονόμπρατσο ψαλίδι στο πίσω μέρος. Το φρενάρισμα αναλαμβάνουν δύο δίσκοι εμπρός ενώ το πίσω φρένο επαναφορτίζει και τις μπαταρίες με την λειτουργία του – εξ ου και ο όγκος του ψαλιδιού στην έδραση του τροχού.
Δεν υπάρχουν σχέδια για παραγωγής της Ρόσκβα, ούτε υπολογισμός του κόστους της. Η αξία της δεν βρίσκεται στις θριαμβευτικές μελλοντικές πωλήσεις της, αλλά στο ότι κάποιοι την ονειρεύτηκαν και την έκαναν πραγματικότητα. Κι επιπλέον δείχνει ότι οι οικολογικές μοτοσυκλέτες δεν είναι αναγκαία βαρετές.
Μπορούν ήδη να προσφέρουν διασκέδαση, επιδόσεις και να είναι καλοφτιαγμένες, αν όχι πάντα όμορφες. Αν λυθεί και το πρόβλημα της πολύωρης φόρτισης που απαιτούν, θα φτάσουν πολύ κοντά στο να θεωρηθούν εφάμιλλες των συμβατικών, σε κάποιες από τις χρήσεις τους.
Ποιος ξέρει… σε κάποια χρόνια ίσως τα αστέρια των MotoGP να ανταγωνίζονται πάνω σε κάποια παρόμοια οικολογικά δίτροχα. Όχι σαν άμεσοι απόγονοι μιας Roskva ίσως, αλλά μιας Segway-Motoczysz…
