Το Ράλι Ιαπωνίας, 13ος και τελευταίος γύρος του φετινού WRC τελείωσε την Κυριακή στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, με την ομάδα της Toyota (διπλή πρωταθλήτρια της χρονιάς) να κάνει το 1-2-3 εντός έδρας. Ήταν η 9 η νίκη των Yaris Rally1 που με οδηγούς τους Ροβάνπερα (2 η συνεχόμενη φορά πρωταθλητής με 3 νίκες), Έβανς (2 ος πρωταθλητής με 3 νίκες) και Οζιέ (5 ος κατάταξης με 2 νίκες), κέρδισαν για μια ακόμα φορά το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, αφήνοντας στiς Hyundai (2 νίκες με Νεβίλ) και Ford (2 νίκες με Τάνακ), να ελπίζουν σε καλύτερες ημέρες το 2024.
Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό σκέλος στην Ιαπωνία, ήταν αυτό που σχεδόν όλοι περίμεναν και φοβόντουσαν. Ασφάλτινες πολύ στενές διαδρομές, βρεγμένες και άπειρα φύλλα δέντρων να τις κάνουν ακόμα πιο γλιστερές και συχνά πυκνά ομίχλη «να μη βλέπεις τη μύτη σου».
Σε αυτό το χιτσοκικό σκηνικό έλαμψε το άστρο του Έλφυν Έβανς, που μπήκε από την αρχή επικεφαλής και οδήγησε αλάνθαστα έως το τέλος για τη νίκη, εδραιώνοντας την θέση του στην ομάδα Gazoo Rally Toyota Team. Στις επόμενες θέσεις του βάθρου τον Ουαλό νικητή ακολούθησαν ο Σεμπαστιάν Οζιέ που συνεχίζει και του χρόνου με περιορισμένο πρόγραμμα στην ομάδα και ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής, ο 23άχρονος Κάλε Ροβάνπερα που για μια ακόμα φορά έκανε αγώνα τακτικής και δεν παρασύρθηκε από τον ανταγωνισμό.
Όμως, ο άνθρωπος του αγώνα ήταν ο 4ος οδηγός της Toyota, ο βραχύσωμος Ιάπωνας Τακαμότο Κατσούτα που κέρδισε 10 από τις 22 ειδικές του αγώνα, αλλά τερμάτισε 5 ος , αφού μια μικρή έξοδος στη 2 η ειδική (στο ίδιο σημείο που βγήκαν και εγκατέλειψαν το Hyundai του Ντάνι Σόρντο και το Ford Puma του Αντριέν Φουρμό) δημιούργησε πρόβλημα στο Yaris και τον έριξε πίσω στην
γενική κατάταξη (31ο ).
Κατά τα λοιπά, ο μόνος εκτός του στρατοπέδου της Toyota που έδειξε ότι μπορεί να κάνει κάτι ήταν ο Τιερί Νεβίλ με το Hyundai i20 Rally1, αλλά στην 6η ειδική διαδρομή βγήκε στα πρώτα 100 μέτρα και εγκατέλειψε, για να συνεχίσει τον αγώνα την επομένη με καθεστώς super rally και να τερματίσει τελικά μόλις 13ος .
Στην ομάδα της M-Sport Ford ο μόνος εναπομείνας Όϊτ Τάνακ (6 ος ) φάνηκε από την αρχή πως έκανε αγώνα διεκπεραίωσης προκειμένου να ολοκληρώσει μια μάλλον αποτυχημένη (παρά τις 2 νίκες) χρονιά και να επιστρέψει στην Hyundai μήπως και δει ημέρες ανάλογες της αξίας του. Στην Hyundai θα μείνει και ο Εσαπέκα Λάπι (4 ος στην Ιαπωνία) που είναι μια του ύψους μια του βάθους, αλλά δείχνει να έχει την ταχύτητα που απαιτεί η πρώτη κατηγορία του WRC.
Επίδοση του αγώνα όμως (εκτός από τον Κατσούτα) ήταν και αυτή του Πρωταθλητή WRC2 2023 Αντρέας Μίκελσεν με το Skoda Fabia RS που έφθασε κάποια στιγμή στην 4η θέση της γενικής κατάταξης, για να τερματίσει τελικά 7ος και νικητής της κατηγορίας. Πολλές υποσχέσεις για του χρόνου άφησε και ο εκ Λουξεμβούργου προστατευόμενος του Ιορδάνη Σερδερίδη, Γκρεγκουάρ Μόνστερ που οδηγώντας το αναβαθμισμένο Ford Fiesta MkII κυνήγησε από κοντά τον Μίκελσεν μέχρι που εγκατέλειψε (στην 19 η ειδική) από μηχανικό πρόβλημα.
Ο νεαρός θα ξεκινήσει την χρονιά στο τιμόνι του Puma Rally1 και μακάρι να συνεχίσει σε αυτό το ύψος της απόδοσης, γιατί η ομάδα του Μάλκολμ Γουίλσον (Μ-Sport) δείχνει ιδιαίτερα αδύναμη στο προσεχές πρωτάθλημα με μόνο τους νεαρούς Γάλλους Φουρμό και Λουμπέ
στις τάξεις της.
Αντίθετα, η Hyundai με την επιστροφή του Τάνακ ελπίζει τουλάχιστον στο πρωτάθλημα κατασκευαστών (αν η υποβόσκουσα «κόντρα+ Νεβίλ – Τάνακ δεν κάνει ζημιά), ενώ η Toyota έχει κάθε λόγο να φαντάζει και πάλι φαβορί, όχι μόνο για την ικανότητα του Yaris, αλλά και για τα τρία (Ροβάνπερα, Έβανς, Οζιέ) συν ένα (Κατσούτα) που το οδηγούν.
Όμως, «Κυριακή κοντή γιορτή» όπως λέει και ο λαός, καθώς στα τέλη του επόμενου Γενάρη, όλοι οι παραπάνω θα έχουν τις πρώτες απαντήσεις.
Προς το παρόν εμείς θα σημειώσουμε τους νικητές της χρονιάς, δηλαδή τον Ροβάνπερα, την Toyota, τον Μίκελσεν, την Skoda, τον Ιρλανδό Γουίλιαμ Κρέϊτον (Junior WRC), τον Καγιετάνοβιτς (WRC2 Challenge) και τον Ισπανό Αλεξάντερ Βιλανουέβα (WRC Master Cup).
