Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί σοβαρότατη παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και είναι ακραία εκδήλωση ανισότητας στις σχέσεις των δύο φύλων. Αποτελεί δυστυχώς ακόμη και στις αναπτυγμένες κοινωνίες, έναν κραταιό κοινωνικό μηχανισμό, ο οποίος αναγκάζει συχνά τις γυναίκες να συμβιβάζονται άδικα σε υποδεέστερη θέση απέναντι στους άνδρες.
Γράφει η Χριστίνα Αλεξοπούλου*
Οι οικονομικές κρίσεις αλλά και οι παγκόσμιοι κοινωνικοί κλυδωνισμοί όπως η πανδημία, έχουν επιφέρει δυσμενείς συνέπειες στην οικογενειακή ισορροπία και στις σχέσεις ανδρών και γυναικών. Η οικογενειακή βία μεγαλώνει και πολλαπλασιάζεται σε μορφές έκφρασης και περιεχόμενο, με συχνά εύκολο θύμα τις γυναίκες. Για πολλές από αυτές και τα παιδιά τους, το περιβάλλον του σπιτιού δεν κρίνεται ως ασφαλές μέρος διαβίωσης και δυστυχώς σε πάμπολλες περιπτώσεις που αυτό δεν καταγγέλλεται ή δεν πιστοποιείται, οι συνέπειες είναι τραγικές.
Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή της ζωής της θα αντιμετωπίσει κάποιας μορφής βία από τη σύντροφό της. Μία στις πέντε θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Το 40 % των εργαζομένων γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας και μισό εκατομμύριο γυναίκες και παιδιά διακινούνται σε όλο τον κόσμο παράνομα κάθε χρόνο, με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση ή την εξαναγκαστική εργασία.
Όλα αυτά τα στοιχεία είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι σε όλο τον κόσμο, μιας και καταδεικνύουν ένα οξύτατο πρόβλημα παγκόσμιας διάστασης. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που καθιέρωσε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα κατά της βίας των γυναικών, μιλάει ξεκάθαρα στη διακήρυξή της για την εξάλειψη αυτής της βίας. Για να φτάσουμε όμως εκεί χρειάζονται πάντα τρία θεμελιώδη βήματα.
Πρώτα από όλα το θάρρος κάθε γυναίκας να καταγγέλλει αμέσως κάθε περιστατικό οποιασδήποτε μορφής βίας σε βάρος της. Καμιά γυναίκα θύμα, καμιά γυναίκα μόνη. Δεύτερον, να γίνει αντίληψη σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες ότι η ισότητα και ο σεβασμός των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δύο φύλων, πάνε μαζί. Και τρίτον να ενισχύσουμε εκτός από τις δομές της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης στην υποστήριξη των γυναικών απέναντι στη βία, την παιδεία και τη γνώση που θα μας οδηγήσουν στη θωράκιση της ζωής μας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Έχουμε τη δύναμη να λέμε όχι. Έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε μηχανισμούς παρακολούθησης και αφύπνισης στην κοινωνία. Έχουμε τη βούληση να κάνουμε πράξη την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Για το σκοπό αυτό η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προχωρήσει στη σύσταση Υφυπουργείου με αρμοδιότητα την Οικογενειακή Πολιτική και την Ισότητα των δύο φύλων. Ξέρουμε τι χρειάζεται και το κάνουμε πράξη, σε αντίθεση με την προηγούμενη Κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά, που παρέμεινε άπραγη και σε αυτό το σοβαρό ζήτημα. Με τη Women Act επίσης αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες ισότιμης κα θαρραλέας διεκδίκησης ηγετικού ρόλου των γυναικών στη δημόσια ζωή και εργαζόμαστε με στόχους και πρόγραμμα ώστε να μην είναι κάθε χρόνο η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών, μόνο ημέρα υπενθύμισης.
*Η Χριστίνα Αλεξοπούλου είναι βουλευτής ΝΔ Αχαΐας
