Συγκινημένος από την εικόνα ενός πατέρα που αποχαιρετούσε δακρυσμένος την οικογένειά του, ο Λονδρέζος οδηγός ταξί Ματ Γουέστφολ ένιωσε την υποχρέωση να κάνει κάτι για να βοηθήσει τους ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν από τη σύρραξη στην Ουκρανία.
«Ένα βράδυ παρακολουθούσα τηλεόραση και βλέπω έναν άνδρα, γύρω στα 35, με τη σύζυγο και το παιδί του. Και οι τρεις τους έκλαιγαν. Πραγματικά μου τράβηξε την προσοχή…με αναστάτωσε», δήλωσε ο 52χρονος Γουέστφολ στο Reuters. «Αναρωτήθηκα – Τι μπορώ να κάνω εγώ γι’αυτό;».
Ο Γουέστφολ επικοινώνησε με έναν φίλο του και μαζί δημιούργησαν μια ομάδα συναδέλφων τους, οδηγών των γνωστών μαύρων ταξί, με στόχο να μεταφέρουν τους Ουκρανούς που εγκαταλείπουν τη χώρα τους όπου εκείνοι χρειάζονται να πάνε. Συγκέντρωσαν επίσης βοήθεια ύψους περίπου 10.000 λιρών, με τις δωρεές να προέρχονται από διάφορους οργανισμούς ταξί καθώς και μέσω της υπηρεσίας συγκέντρωσης χρημάτων GoFundMe.
Την περασμένη εβδομάδα, μια ομάδα έξι λονδρέζικων μαύρων ταξί, ενός ακόμα αυτοκινήτου και ενός μικρού φορτηγού ξεκίνησαν ένα ταξίδι 11 ωρών έως την Πολωνία, με το κομβόι να προκαλεί ενθουσιώδεις αντιδράσεις καθώς διέσχιζε την Ευρώπη
Παρέδωσαν είδη πρώτης ανάγκης, όπως προϊόντα υγιεινής, παιδικές τροφές και πάνες, και μετά ξεκίνησαν το εγχείρημα της μεταφοράς όσων χρειάζονταν να πάνε σε φίλους και συγγενείς. Θυμάται το σοκ που ένιωσε όταν έφθασαν τα λεωφορεία σε ένα κέντρο προσφύγων γεμάτα γυναίκες και παιδιά που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τον πόλεμο.
«Συναισθηματικά, δεν ήμουν έτοιμος γι’ αυτά τα λεωφορεία. Ακόμα και τώρα μου προκαλεί σοκ», δήλωσε ο Γουέστφολ, λέγοντας ότι η εικόνα αναβίωσε μνήμες από ιστορίες της δικής του οικογένειας κατά τη διάρκεια του “Blitz” – της γερμανικής επιχείρησης βομβαρδισμού της Βρετανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Θυμάται ότι μεταξύ των επιβατών που μετέφερε η ομάδα του ήταν μία γυναίκα με ένα εξάχρονο κορίτσι, που δεν είχε φάει κατά τη διάρκεια του 15ωρου ταξιδιού από την Ουκρανία στην Πολωνία.
«Ανησυχούσε πολύ, πάρα πολύ για την υγεία της κόρης της», είπε ο Γουέστφολ. Τότε ένας από τους φίλους του γονάτισε δίπλα της και είπε “McDonald’s”. «Τα μάτια της έλαμψαν σαν να άναψε ένα φως και ήταν ένα υπέροχο αίσθημα ότι ξαφνικά αυτό το μικρό κορίτσι ξύπνησε», δήλωσε ο ίδιος.
Μια άλλη γυναίκα, ηλικίας περίπου 40 ετών, με τρία παιδιά δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει, έχοντας εγκαταλείψει το Κίεβο όπου το συγκρότημα διαμερισμάτων που έμενε είχε βομβαρδιστεί ενώ ο σύζυγός της πολεμούσε στην πρώτη γραμμή. Το μόνο που είχε μαζί της ήταν δυο μικρά σακίδια και μια πλαστική τσάντα.
«Είχε πραγματικά πλαντάξει στο κλάμα», είπε ο Γουέστφολ. «Αυτά της είχαν απομείνει στον κόσμο. Για μένα αυτό ήταν από τα πιο επώδυνες εικόνες που έχω δει ποτέ. Θα είμαι αιώνια ευγνώμων στους οδηγούς που ήρθαν μαζί μου. Καλύψαμε 2700 μίλια (περίπου 4.345 χλμ) σε λίγο παραπάνω από τρεις ημέρες. Βοηθήσαμε 28 ανθρώπους να είναι ασφαλείς».
