«Μία ημέρα, για να γελάσουμε, θα δημοσιεύσω όλες τις απειλητικές επιστολές που έλαβα στο Charlie Hebdo». Η φράση αυτή συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο για την ισλαμοφοβία, το οποίο είχε ολοκληρώσει , ο διευθυντής και σκιτσογράφος της Charlie Hebdo Στεφάν Σαρμπονιέ, γνωστός ως Charb, δύο ημέρες πριν από τον θάνατό του κατά την επίθεση τζιχαντιστών στις 7 Ιανουαρίου στα γραφεία της εβδομαδιαίας εφημερίδας στο Παρίσι.

«Επιστολή προς τους αγύρτες της ισλαμοφοβίας που παίζουν το παιχνίδι των ρατσιστών» είναι ο τίτλος του ολιγοσέλιδου βιβλίου που κυκλοφόρησε χθες Πέμπτη.

Μέσα από τις σελίδες του, ο Charb εκφράζει ανησυχία επειδή η μάχη κατά του ρατσισμού έχει αντικατασταθεί από έναν πόλεμο κατά της ισλαμοφοβίας, που όπως υποστηρίζει υπερασπίζεται το Ισλάμ περισσότερο απ’ ό,τι τους μουσουλμάνους.

Επίσης, υπερασπίζεται το εβδομαδιαίο έντυπο το οποίο διηύθυνε μέχρι τον θάνατό του και το οποίο είχε προκαλέσει την οργή του μουσουλμανικού κόσμου όταν δημοσίευσε σατιρικά σκίτσα του Προφήτη Μωάμεθ.

Στο βιβλίο του αναρωτιέται γιατί η ισλαμοφοβία, δηλαδή ο φόβος για το Ισλάμ, χρησιμοποιείται ως όρος για να καταγγείλει το μίσος προς τους μουσουλμάνους και αναρωτιέται γιατί δεν χρησιμοποιείται η λέξη «μουσουλμανοφοβία» ή απλά η λέξη «ρατσισμός».

Υποστηρίζει ότι «πολλοί από εκείνους που κάνουν εκστρατεία κατά της ισλαμοφοβίας ουσιαστικά δεν την κάνουν για να υπερασπιστούν τους μουσουλμάνους ως ανθρώπους αλλά για να υπερασπιστούν τη θρησκεία του Προφήτη Μωάμεθ».

Κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης επειδή συνέβαλαν στη διάδοση του όρου καθώς, «κάθε σκάνδαλο που περιέχει στον τίτλο του την λέξη Ισλάμ πουλάει».

«Ένας τρομοκράτης προκαλεί φόβο, αλλά αν προσθέσεις ότι είναι ισλαμιστής, όλοι τα κάνουν πάνω τους».

Ο Charb αμφισβητεί την οργανωμένη θρησκεία και ειδικά ορισμένους από τους θιασώτες της.

«Το να φοβάσαι το Ισλάμ είναι αναμφισβήτητα ανόητο, παράλογο και πολλά άλλα, αλλά δεν είναι προσβλητικό. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε το Κοράνι, ούτε η Βίβλος, δύο κακογραμμένες, ασυνάρτητες και κουραστικές νουβέλες, αλλά ο πιστός ο οποίος διαβάζει το Κοράνι ή τη Βίβλο, όπως διαβάζει κανείς ένα εγχειρίδιο για τη συναρμολόγηση ραφιών από το Ikea».

Ο σκιτσογράφος υπερασπίζεται τα αμφιλεγόμενα σκίτσα του Μωάμεθ που φιλοξένησε η εφημερίδα στη διάρκεια ετών και τα οποία θεωρήθηκαν ισλαμοφοβικά.

«Με ποια διεστραμμένη λογική το χιούμορ είναι λιγότερο συμβατό με το Ισλάμ απ’ ό,τι με όποια άλλη θρησκεία; Αν αφήσουμε να θεωρηθεί ότι μπορούμε να γελάμε με τα πάντα εκτός από συγκεκριμένες πτυχές του Ισλάμ επειδή οι μουσουλμάνοι είναι πολύ πιο εύθικτοι από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αυτό δεν είναι διάκριση;».

«Ήρθε η ώρα να σταματήσει αυτός ο αηδιαστικός πατερναλισμός των λευκών αστών, διανοούμενων “αριστερών” που επιχειρούν να υπάρξουν ανάμεσα στους “άτυχους, αμόρφωτους φτωχούς”».

Στο βιβλίο του αναφέρεται σε έναν κατάλογο, τον οποίο δημοσίευσε η Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (AQAP) στο περιοδικό «Inspire» το 2013, και ο οποίος περιέχει τα ονόματα 11 ανθρώπων που καταζητούνται ”νεκροί ή ζωντανοί” για τη διάπραξη «εγκλημάτων κατά του Ισλάμ».

«Βρήκα το όνομά μου, ανορθόγραφο αλλά συνοδευόμενο από μία φωτογραφία μου όπου μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει την έκφραση της ανησυχίας στο πρόσωπό μου». Η φωτογραφία αυτή, γράφει, τραβήχτηκε την ημέρα που πυρπολήθηκαν τα γραφεία της εφημερίδας, το 2011, λίγο μετά την κυκλοφορία μίας ειδικής έκδοσης υπό τον τίτλο «Charia Hebdo».

«Το επιτυχημένο μοντάζ τιτλοφορείται “ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ” και η λεζάντα γράφει: “μία σφαίρα την ημέρα, κάνει τον άπιστο πέρα”».