«Οδηγώντας μόνος με το φορτηγό του, ο Νίκολας Ιμπάνεζ περιφέρεται στο μικρό αμερικανικό νησί του Γκουάμ φορώντας την στολή του και κουβαλώντας μια λίστα με τους πλέον καταζητούμενους θηρευτές που πρέπει να φύγουν από τους δρόμους.

Ξεκινάει νωρίς το πρωί, πριν τις 8.00. Τον τελευταίο καιρό, βγαίνει και μετά το σκοτάδι, προκειμένου να αποφύγει όσους εμποδίζουν η δουλειά του. Στον δρόμο, σαρώνει τις άκρες των δασών για να στήσει τις παγίδες του. Σε ένα κουτί βρίσκεται το δόλωμα του: κομμάτια κοτόπουλου από ένα τοπικό τζαμαϊκανό εστιατόριο, μια λωρίδα κρέατος από το KFC, ίσως ένα λουκάνικο Βιέννης».

Έτσι ξεκινάει το εκτενές ρεπορτάζ των New York Times σχετικά με το νησί των 30.000 αδέσποτων σκύλων: το Γκουάμ.

Σχεδόν ένα αδέσποτο για κάθε 5 κατοίκους

Ο 41χρονος Ιμπάνεζ, ο μόνος μπογιατζής του νησιού των 170.000 κατοίκων που βρίσκεται μεταξύ Χαβάης και Φιλιππίνων, αντιμετωπίζει μια αναπόφευκτη πραγματικότητα: ότι τα σκυλιά είναι πάρα μα πάρα πολλά. Aγέλες από σκυλιά «μπουνί», όπως είναι ευρέως γνωστά, μπορεί να δει κανείς παντού με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να κατακλύζονται από ιστορίες όπως αυτή κατά την οποία μία γάτα έφυγε με ματωμένα μάτια μετά την μάχη της με έναν σκύλο και μια άλλη στην οποία ένα άγριο αδέσποτο σκαρφάλωσε τρεις ορόφους για να επιτεθεί σε ένα κατοικίδιο.

Κάποιοι έχουν αιτηθεί αδειών για να πυροβολούν τα αδέσποτα, ενώ άλλοι ζητούν να μην τα πειράζουν και να τα αφήνουν ελεύθερα.

Οι αντεγκλήσεις αυτές έχουν εμποδίσει το έργο του Ιμπάνεζ, ο οποίος αναγκάζεται να διοργανώνει τις αποστολές αιχμαλωσίας κατά τη διάρκεια της νύχτας, προκειμένου να αποφεύγει τον μικρό αριθμό ακτιβιστών.

«Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα και πολλά ζώα και πάντα κάτι με περιμένει» δήλωσε ο ίδιος, ο οποίος βρίσκεται στη δουλειά αυτή, της εξόντωσης των αδέσποτων σκύλων, για περισσότερα από πέντε χρόνια. Όταν αιχμαλωτίζονται, μεταφέρονται στο καταφύγιο, όπου τα πηγαίνουν για υιοθεσία ή ευθανασία.

«Το νησί δίνει «μάχη» με τα αδέσποτα σκυλιά εδώ και δεκαετίες. Το 1967, κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας λύσσας, ο αμερικανικός στρατός προσπάθησε να πυροβολήσει τα αδέσποτα. Όμως τα σκυλιά αποδείχτηκαν πολύ σκληρά, με αποτέλεσμα οι Αρχές να καταφύγουν στη λύση του δηλητηρίου», υπενθύμισε ο Σάιρους Λουρ, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου στο καταφύγιο «Guam Animals inNeed».

Αυτή την στιγμή, το νησί, το οποίο είναι έκτασης περίπου 520 τετραγωνικών χιλιομέτρων, έχει περίπου έναν αδέσποτο σκύλο για κάθε έξι κατοίκους. «Η λύσσα είναι μια πραγματική απειλή για εμάς», δήλωσε η Αλισον Χάντλεϊ, εκτελεστική διευθύντρια του καταφυγίου.

Οι Αρχές από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι τα δωρεάν ή χαμηλού κόστους προγράμματα στείρωσης είναι η καλύτερη μακροπρόθεσμη λύση, αν και το νησί παλεύει εδώ και χρόνια με την έλλειψη κτηνιάτρων.