Η ιστορία του απέκτησε δημοσιότητα λόγω του χάους που επικρατεί στο Αφγανιστάν μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Ο Σάγεντ Σαντάτ ήταν υπουργός Επικοινωνιών στην αφγανική κυβέρνηση προτού εγκατασταθεί στη Γερμανία τον περασμένο Δεκέμβριο ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Σήμερα εργάζεται ως διανομέας στη Λειψία, στην ανατολική Γερμανία.
Ο ίδιος λέει ότι ορισμένοι στην πατρίδα του σχολίασαν αρνητικά την απόφασή του να κάνει μια τέτοια δουλειά έχοντας υπηρετήσει στην κυβέρνηση επί δύο χρόνια μέχρι το 2018.
Αλλά για εκείνον σήμερα, η δουλειά είναι δουλειά.
«Δεν αισθάνομαι για κανένα λόγο ενοχές. Ελπίζω και άλλοι πολιτικοί να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, εργαζόμενοι με το κοινό αντί να κρύβονται», λέει ο 49χρονος ακουμπισμένος στο ποδήλατό του και φορώντας την πορτοκαλί στολή του, όπως μεταδίδει το Reuters και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Συγγενείς και φίλοι του θέλουν και εκείνοι να φύγουν ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να επιβιβαστούν σε μια πτήση όπως και χιλιάδες άλλοι στην Καμπούλ που περιμένουν το ίδιο.
Με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων στον ορίζοντα ο αριθμός των αφγανών αιτούμενων άσυλο στη Γερμανία αυξήθηκε από την αρχή του χρόνου κατά περισσότερο από 130%, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας για τη Μετανάστευση και τους Πρόσφυγες.
Αλλά ακόμη και με το βιογραφικό του, ο Σαντάτ έκανε αγώνα για να βρει μια δουλειά στη Γερμανία η οποία θα ταίριαζε στην επαγγελματική εμπειρία του.
Με πτυχία στις τηλεπικοινωνίες και στην τεχνολογία πληροφοριών, ήλπιζε ότι θα βρει μια δουλειά σε έναν σχετικό χώρο. Αλλά καθώς δεν μιλούσε καθόλου γερμανικά, είχε πολύ λίγες πιθανότητες.
«Η γλώσσα είναι το σημαντικότερο», λέει ο Σαντάτ, ο οποίος έχει και βρετανική υπηκοότητα.
Καθημερινά κάνει τέσσερις ώρες μάθημα γερμανικών σε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών προτού ξεκινήσει την εξάωρη απογευματινή του βάρδια παραδίδοντας γεύματα για την εταιρεία Lieferando, όπου ξεκίνησε να εργάζεται αυτό το καλοκαίρι.
«Οι πρώτες ημέρες ήταν συναρπαστικές, αλλά δύσκολες. Όσο περισσότερο κυκλοφορείς και όσο περισσότερο βλέπεις ανθρώπους, τόσο περισσότερο μαθαίνεις», καταλήγει ο Σαντάτ περιγράφοντας την πρόκληση της εκμάθησης ποδηλάτου μέσα στην κίνηση της πόλης.
