«Orelhão» («Μεγάλο αυτί» στα πορτογαλικά) είναι το όνομα που δόθηκε στους εμβληματικούς αβγοειδείς τηλεφωνικούς θαλάμους που διακοσμούν τα πεζοδρόμια στη Βραζιλία από τις 20 και 25 Ιανουαρίου του 1971 όταν έκαναν την εμφάνισή τους στο Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο αντιστοίχως. Σχεδιασμένος από την Βραζιλιανο-κινέζα αρχιτέκτονα Chu Ming Silveira, αυτός ο τηλεφωνικός θάλαμος είναι τόσο ταυτισμένος με τις μητροπόλεις της Βραζιλίας όσο και ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος με το Λονδίνο.
Αν και το κινητό τηλέφωνο έχει, από τη δεκαετία του 2010, εκτοπίσει τους τηλεφωνικούς θαλάμους από το αστικό τοπίο, το «Μεγάλο αυτί» εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της επίπλωσης των βραζιλιάνικων δρόμων και αυτών άλλων πόλεων στη Λατινική Αμερική αλλά και στην Κίνα και την Αφρική. Ο επίσημος ιστότοπος του Orelhão εορτάζει τα 50ά γενέθλια αυτού του παγκόσμιου εμβλήματος στον χώρο του ντιζάιν.
Θέλοντας να επιλύσει το πρόβλημα του υψηλού κόστους κατασκευής τηλεφωνικών θαλάμων και των συχνών βανδαλισμών τους, η Chu Ming Silveira επέλεξε ακρυλικό και φάιμπεργκλας ως τα βασικά υλικά για να κατασκευάσει ένα σε σχήμα αυγού κέλυφος το οποίο είναι ιδιαίτερα στερεό, ελαφρύ και ανθεκτικό στον ήλιο, τη βροχή και τη φωτιά.
Παρά το ότι επισήμως ακούν στο όνομα «CHU I» και «CHU II», τα κελύφη της Silveira πέρασαν στην αθανασία ως «Orelhão» (Μεγάλο αυτί) και «Orelhinha» (Μικρό αυτί). Τα μικρότερα από ακρυλικό πορτοκαλόχρωμα «Μικρά αυτιά» δημιουργήθηκαν για να τοποθετηθούν σε περιορισμένους χώρους όπως καταστήματα και χώρους εργασίας από κοινού με πολλά άτομα. Αν και αρχικά σχεδιάστηκαν για να τοποθετηθούν σε τοίχο ή σε μικρή κολώνα, αποδείχθηκε ότι μπορούν να προσαρμοστούν και σε άλλους τύπους στηρίγματος. Και το οβάλ σχήμα τους υιοθετήθηκε όχι μόνο για λόγους ακουστικής και αισθητικής, αλλά και για τη σταθερότητα στη μέθοδο παραγωγής.