Ακούραστη, παρόλο που έχει κλείσει τα 101 και αποφασισμένη να μην βγει στη σύνταξη η Βιρτζίνια Όλιβερ συνεχίζει να ψαρεύει αστακούς στα νερά του Μέιν, στις βορειοανατολικές ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους ντόπιους ιστορικούς, πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα, για τη γηραιότερη επαγγελματία αλιέων.
Οι φίλοι της την αποκαλούν Τζίνι, ενώ για τους υπόλοιπους είναι «η κυρία με τους αστακούς».
Τρεις ημέρες την εβδομάδα η Βιρτζίνια βγαίνει στη θάλασσα μαζί με τον γιο της, τον 78χρονο Μαξ, που την βοηθά να κυβερνά το πλοίο που ο σύζυγός της, νεκρός πια εδώ και αρκετά χρόνια, ονόμασε προς τιμή της.
«Θα το κάνω μέχρι να πεθάνω. Ο κόσμος με ρωτάει, γιατί το κάνω; Επειδή το θέλω. Είμαι αρκετά ηλικιωμένη για να είμαι αφεντικό του εαυτού μου», αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Από την πλευρά του, ο Ντέιβιντ Κούζενς, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Αλιέων Αστακού του Μέιν, σημειώνει «Η Τζίνι αποτελεί έμπνευση. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η Τζίνι πάντα ψάρευε, προφανώς».
Το πρόγραμμά της
Στις 3.30 το πρωί η Τζίνι έχει ήδη ξυπνήσει και στις 5 ακριβώς βρίσκεται πάνω στο αλιευτικό της. Με τον γιο της, συνεργάζονται στο ψάρεμα: εκείνος μαζεύει τις παγίδες των αστακών και η μητέρα του αναλαμβάνει να τους ζυγίσει και να περάσει στις δαγκάνες τους λαστιχάκια.
Φορώντας γαλότσες και γάντια από καουτσούκ, η Τζίνι εξετάζει τους αστακούς, ώστε να βεβαιωθεί ότι έχουν το κατάλληλο μέγεθος και πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος, ώστε να προστατεύονται οι φυσικοί πόροι της περιοχής. Μερικές φορές παίζει και τον ρόλο του καπετάνιου, όμως αποφεύγει να πιάνει το τιμόνι όταν πέφτει ομίχλη.
«Δεν σταματάει ποτέ», διαβεβαίωσε ο Μαξ. «Πάντα κινείται, πάντα ασχολείται με κάτι. Μερικές φορές κουράζομαι και που το σκέφτομαι», χαριτολόγησε.
Στο τέλος της ημέρας, οι αστακοί μεταφέρονται στον τοπικό συνεταιρισμό για να προωθηθούν στην αγορά. Η «κυρία με τους αστακούς» δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει σύντομα το σκάφος της και να συνταξιοδοτηθεί: αντιθέτως, διαβεβαιώνει ότι δεν βλέπει να σταματά τη δραστηριότητά της.
*Η φωτογραφία είναι αρχείου
