Έτσι ήταν το πρόσωπο της Λούσι, του αυστραλοπίθηκου – προγόνου του ανθρώπου

Ακριβώς 47 χρόνια μετά την ανακάλυψή της, η Λούσι, ο πιο μακρινός πρόγονος του ανθρώπου που έζησε πριν από 3,2 εκατομμύρια χρόνια, αποκτά, με την βοήθεια της επιστήμης, το πρόσωπο που οι παλαιοντολόγοι θεωρούν ότι ήταν ό,τι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να ανασυνθέσουν το πρόσωπο της Λούσι βασισμένοι σε νέα στοιχεία, όπως λόγου χάρη στους μυς που υπάρχουν στο πρόσωπο των σύγχρονων ανθρώπων και των πιθήκων Μπονόμπο. Επίσης βασίστηκαν στα νεότερα επιστημονικά δεδομένα που δείχνουν ότι οι γυναίκες [και όχι οι άνδρες] την εποχή της Λούσι ήταν οι τροφοσυλλέκτριες.

Η Λούσι ανακαλύφθηκε το 1974 στην Αιθιοπία, στην επαρχία Αφάρ, από τον αμερικανό παλαιοανθρωπολόγο Ντόναλντ Τζονσον και γάλλους συναδέλφους του, αναφέρει το LiveScience. Η Λούσι ήταν δίποδη και ταυτόχρονα δενδρόβια και ανήκε στο είδος Australopithecus afarensis. Είχε ύψος μόλις 1,10 μέτρα.

Σχεδόν το 40% του σκελετού της βρέθηκε άθικτο και πήρε το όνομα «Λούσι» από το τραγούδι των Beatles, «Lucy in the sky with diamonds», το οποίο άκουγαν οι ερευνητές που την ανακάλυψαν.

Μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι ο διασημότερος αυστραλοπίθηκος που έζησε στην Αφρική πριν από 3,18 εκατομμύρια χρόνια, σκοτώθηκε πιθανότατα πέφτοντας από ένα δέντρο.

«Υποθέτουμε είναι ότι η Λούσι τέντωσε το χέρι στην προσπάθειά της να μετριάσει την πτώση της», δήλωσε προ ετών ο ανθρωπολόγος Τζον Κάπελμαν από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν έχοντας αναλύσει από κοντά τα κατάγματα που είχαν υποστεί τα οστά της.

Η Λούσι πιθανολογείται ότι έπεσε από ύψος δώδεκα μέτρων, με ταχύτητα μεγαλύτερη των 56 χιλιομέτρων την ώρα, σύμφωνα με τον καθηγητή. «Ο θάνατός της ήταν γρήγορος», διαβεβαίωσε ο Κάπελμαν.

Ο Κάπελμαν μπόρεσε να εξετάσει λεπτομερώς τον σκελετό για πρώτη φορά το 2008, όταν η Λούσι έκανε εκτέθηκε σε αμερικανικά μουσεία, περνώντας και από το πανεπιστήμιο στο Όστιν όπου υποβλήθηκε σε σάρωση υψηλής ανάλυσης.

Η υπόθεση του Κάπελμαν επιβεβαιώθηκε από τον ορθοπεδικό χειρουργό Δρ. Στίβεν Πιρς, ο οποίος τονίζει ότι την θεωρία αυτή στηρίζουν και άλλα ευρήματα από κατάγματα που ανιχνεύθηκαν στον αριστερό ώμο, τον δεξί αστράγαλο, το αριστερό γόνατο, τη λεκάνη και σε ένα πλευρό.