Η γαλλική δικαιοσύνη απάλλαξε σήμερα από όλες τις κατηγορίες τον γιατρό Νικολά Μπονμεζόν ο οποίος δικαζόταν επειδή «συντόμευσε» τη ζωή επτά ετοιμοθάνατων ασθενών του.
Εν μέσω της δημόσιας συζήτησης που έχει ανοίξει για την ευθανασία στη Γαλλία, ο πρόεδρος του κακουργιοδικείου του Πο ανακοίνωσε ότι ο γιατρός κρίθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονταν. Η ανακοίνωση προκάλεσε θύελλα χειροκροτημάτων στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Καθώς η ευθανασία θεωρείται ακόμη παράνομη στη Γαλλία, ο 53χρονος Μπονμεζόν, γιατρός στα επείγοντα του νοσοκομείου του Μπαγιόν, κατηγορήθηκε ότι «δηλητηρίασε» επτά υπερήλικες, ετοιμοθάνατους ασθενείς, το 2010 και το 2011, χορηγώντας τους ουσίες που επιτάχυναν τον θάνατό τους, χωρίς να ενημερώσει ούτε τις οικογένειες ούτε τους συνεργάτες του. Εάν κρινόταν ένοχος, κινδύνευε να καταδικαστεί ακόμη και σε ισόβια δεσμά.
Ωστόσο, μετά από 11 ημέρες δίκης ο εισαγγελέας Μαρκ Μαριέ στην αγόρευσή του ζήτησε να επιβληθεί στον Μπονμεζόν ποινή φυλάκισης μόνο πέντε ετών με αναστολή και να μην του αφαιρεθεί η άδεια άσκησης επαγγέλματος. Τόνισε μάλιστα ότι ο κατηγορούμενος «δεν είναι δολοφόνος» αλλά ότι λειτούργησε «ως γιατρός που έκανε λάθος».
«Πράττω ως γιατρός όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Θεωρώ ότι είναι μέρος των καθηκόντων του γιατρού να συντροφεύει τους ασθενείς του μέχρι το τέλος», είπε ο ίδιος ο Μπονμεζόν σήμερα.
Το γαλλικό κοινοβούλιο αναμένεται ότι θα συζητήσει μέχρι το τέλος του έτους ενδεχόμενες τροποποιήσεις στον νόμο που αφορά την ευθανασία και το δικαίωμα στον θάνατο. Οι συνήγοροι του γιατρού έκριναν ότι η αθώωσή του συνιστά μια «τεράστια» απόφαση που θα υποχρεώσει τους πολιτικούς να προωθήσουν γρηγορότερα τον νόμο.
Ο εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ είπε από την πλευρά του ότι η υπόθεση Μπονμεζόν «ενισχύει» τη βούληση της κυβέρνησης να τροποποιήσει τη νομοθεσία. Ωστόσο, κανένας νόμος σε καμιά χώρα δεν θα επιτρέψει ποτέ να σκοτώνεται κάποιος που δεν το έχει ζητήσει, τόνισε ο αντιπρόεδρος του UMP και καρδιολόγος Ζαν Λεονετί, ο άνθρωπος που προώθησε το 2005 το νόμο για τα δικαιώματα των ασθενών και τον τερματισμό της ζωής τους.
