Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις του περιοδικού Economist για το επόμενο έτος, καθώς αναφέρει ότι εντός του 2021 θα ξεσπάσουν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές σε πολλές χώρες του κόσμου. Θυμίζουμε ότι το διεθνούς φήμης βρετανικό περιοδικό που διαβάζεται από την οικονομική ελίτ του πλανήτη και έχει πέσει αρκετές φορές μέσα στις προβλέψεις του.
Τώρα λοιπόν επισημαίνει πως το επόμενο έτος αλλά και το 2022 θα καταγραφούν λαϊκοί ξεσηκωμοί που θα προκύψουν εξαιτίας της ένδειας που έχει επιφέρει η πανδημία του κορονοϊού, προσθέτοντας ότι τα δεινά του πληθυσμού θα επιδεινωθούν «από αυταρχικούς τυράννους που έχουν εκμεταλλευτεί τον ιό για να εδραιώσουν τη θέση τους στην εξουσία». Παράλληλα επισημαίνει ότι θα επικρατήσει η εξ αποστάσεως εργασία, θα μειωθεί η κατανάλωση κρέατος ενώ θα δημιουργηθεί ένα νέο είδους «κοινωνικού συμβολαίου» που θα ευνοεί κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι μετανάστες. Παράλληλα γίνεται λόγος για κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης το 2021, του κλάδου δηλαδή της πληροφορικής ο οποίος ασχολείται με τη σχεδίαση και την υλοποίηση υπολογιστικών συστημάτων που μιμούνται στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς τα οποία υπονοούν έστω και στοιχειώδη ευφυΐα: μάθηση, προσαρμοστικότητα, εξαγωγή συμπερασμάτων, κατανόηση από συμφραζόμενα, επίλυση προβλημάτων κλπ.
Ειδικότερα, το άρθρο του Economist αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στη χειρότερη περίπτωση, εκτιμά ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η πανδημία θα αναγκάσει πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους σε ακραία φτώχεια. Τα δεινά τους θα επιδεινωθούν από αυταρχικούς τυράννους που έχουν εκμεταλλευτεί τον ιό για να εδραιώσουν τη θέση τους στην εξουσία.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι πανδημίες οδήγησαν σε κοινωνικό αναταραχή στο παρελθόν. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξέτασε 133 χώρες το 2001 – 2018 και διαπίστωσε ότι η αναταραχή αυξήθηκε περίπου 14 μήνες μετά την έναρξη μιας νόσου, κορυφώθηκε μετά από 24 μήνες. Όσο πιο άνιση μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη αναταραχή. Πράγματι, το ταμείο προειδοποιεί για έναν φαύλο κύκλο στον οποίο οι διαμαρτυρίες αυξάνουν περαιτέρω τις δυσκολίες που, με τη σειρά τους, τροφοδοτούν τη διαμαρτυρία».
Και συνεχίζει: «Κάτι καλό μπορεί να προέλθει από τη δυστυχία της χρονιάς του κορονοϊού. Θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο κατάλληλο για τον 21ο αιώνα. Και ένας τρίτος λόγος να αναμένεται αλλαγή, είναι ότι η πανδημία έχει αναδείξει την αδικία. Τα παιδιά έχουν μείνει πίσω στα μαθήματά τους – και πολύ συχνά πεινούν. Οι μαθητές που εγκαταλείπουν το σχολείο και οι απόφοιτοι έχουν δει για άλλη μια φορά τις προοπτικές τους να υποχωρούν. Άνθρωποι όλων των ηλικιών έχουν υποστεί μοναξιά ή βία στο σπίτι. Οι μετανάστες εργαζόμενοι έχουν απολυθεί απότομα, ή έχουν σταλεί πίσω στα χωριά τους, φέρνοντας τη νόσο μαζί τους. Η ταλαιπωρία έχει μεγεθυνθεί ανάλογα με τη φυλή. Ένας 40χρονος Ισπανόφωνος-Αμερικανός είναι 12 φορές πιο πιθανό να πεθάνει από το covid-19 από έναν λευκό Αμερικανό της ίδιας ηλικίας. Στο Σάο Πάολο οι μαύροι Βραζιλιάνοι κάτω των 20 έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από τους λευκούς».
