Μετά την αποχώρησή τους από το περίφημο «Οβάλ Γραφείο» οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ έχουν ακολουθήσει ο καθένας τη δική του σταδιοδρομία. Ενώ πολλοί από αυτούς έχουν γράψει βιβλία ή δίνουν διάφορες διαλέξεις για να κερδίσουν το εισόδημά τους, άλλοι έχουν ξεκινήσει μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για να συνεχίσουν τις φιλανθρωπικές τους προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Ωστόσο, αφού κατέχουν το υψηλότερο αξίωμα στη χώρα, οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ εργάζονται επειδή «πρέπει» για λόγους βιοπορισμού ή επειδή το θέλουν οι ίδιοι, εφόσον δεν είναι λίγα τα προνόμια που καρπώνονται μετά το τέλος της θητείας τους;
Σύμφωνα, λοιπόν, με το νόμο για τους πρώην προέδρους, ο οποίος ψηφίστηκε το 1958, οι πρώην πρόεδροι δικαιούνται λίγες παροχές μετά την προεδρία τους, συμπεριλαμβανομένης σύνταξης και χρηματικά ποσά για ταξίδια, γραφεία και προσωπικό. Ο Dwight D. Eisenhower πέρασε την πράξη σε μεγάλο βαθμό για να βοηθήσει τον Harry Truman, ο οποίος αγωνίστηκε για να υποστηρίξει τον εαυτό του μετά την έξοδο από τον Λευκό Οίκο. Ο Truman απέρριψε μια σειρά από προσφορές εργασίας, εξηγώντας ότι «δεν θα μπορούσα ποτέ να συμφωνήσω με μια οικονομική συνδιαλλαγή, όσο αξιοσέβαστη κι αν είναι αυτή, η οποία θα ‘εμπορευόταν’ το κύρος και την αξιοπρέπεια του αξιώματος της Προεδρίας».
Σήμερα, περισσότερα από 60 χρόνια αργότερα, οι πρώην πρόεδροι μπορούν να ευχαριστήσουν τον νόμο για τους πρώην προέδρους και τα οφέλη τους για τη ζωή μετά. Ο γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών πληρώνει επί του παρόντος μια ετήσια σύνταξη ισόβιας διάρκειας περίπου 200.000 δολαρίων στους Τζίμι Κάρτερ, Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Μπους και Μπαράκ Ομπάμα. Εάν ένας πρώην πρόεδρος πεθάνει πριν από τη σύζυγό του, η σύζυγος λαμβάνει ετήσια σύνταξη 20.000 δολαρίων, καθώς δια βίου προστασία από τις μυστικές υπηρεσίες (εκτός εάν ξαναπαντρευτούν).
Η Διοίκηση Κυβερνητικών Υπηρεσιών πληρώνει για χώρο γραφείου, έπιπλα, προσωπικό και προμήθειες, ενώ τους αποζημιώνει, επίσης, για τη μετακόμισή τους από τον Λευκό Οίκο και για κάθε ταξίδι που σχετίζεται με την εργασία τους. Το ποσό χρημάτων που λαμβάνουν οι πρώην πρόεδροι για το χώρο γραφείου και το προσωπικό τους ποικίλλει. Το 2010, για παράδειγμα, το γραφείο του Κάρτερ στην Ατλάντα έφτασε τα 102.000 δολάρια ετησίως, ενώ το γραφείο του Μπιλ Κλίντον στη Νέα Υόρκη κόστιζε 516.000 δολάρια.
Εκτός από τη σύνταξη και τα ποσά που έχουν να κάνουν με το γραφείο τους, οι πρώην πρόεδροι λαμβάνουν δια βίου προστασία της Μυστικής Υπηρεσίας για τον εαυτό τους, τους συζύγους τους και τα παιδιά τους κάτω των 16 ετών. Το 1985, 11 χρόνια μετά την παραίτησή του από την προεδρία, ο πρώην Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αποφάσισε να παραιτηθεί από αυτό του το προνόμιο, ισχυριζόμενος ότι ήθελε να εξοικονομήσει χρήματα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ -η προστασία της μυστικής υπηρεσίας του κόστιζε περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αντιθέτως, ο Νίξον -ο μόνος πρόεδρος που αρνήθηκε την προστασία της Μυστικής Υπηρεσίας- επέλεξε να πληρώσει για την προστασία του ιδιωτικό σωματοφύλακα.
