Κοινή δήλωση με την οποία απευθύνουν έκκληση για την ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει λόγω του πολέμου στη Συρία, έδωσαν στη δημοσιότητα ηγέτες ανθρωπιστικών οργανώσεων του ΟΗΕ. «Φτάνει πια!», σημειώνουν χαρακτηριστικά αναφερόμενοι στα προβλήματα που εντοπίζονται ως προς την πρόσβαση των αμάχων σε ανθρωπιστική βοήθεια, για να καταλήξουν στο ότι η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια επίλυσης της κρίσης στη Συρία.
Ακολουθεί η δήλωση που υπογράφουν οι: Valerie Amos, UN Under-Secretary-General for Humanitarian Affairs and Emergency Relief Coordinator, Anthony Lake, Executive Director UNICEF, António Guterres, UN High Commissioner for Refugees, Ertharin Cousin, Executive Director World Food Programme, Dr. Margaret Chan, Director-General World Health Organization.
«Πριν από ένα χρόνο, ως ηγέτες των οργανισμών του ΟΗΕ που αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες επιπτώσεις της κρίσης της Συρίας, απευθύναμε μια επείγουσα έκκληση για λογαριασμό εκατομμυρίων ανθρώπων των οποίων η ζωή και το μέλλον κρέμονται από μια κλωστή: Αρκετά είπαμε, φτάνει πια!
Η έκκληση αυτή έμεινε κατά μεγάλο μέρος αναπάντητη. Ο πόλεμος κλιμακώνεται σε πολλές περιοχές. Η ανθρωπιστική κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Και για τους αμάχους που παραμένουν στις πόλεις Χαλέπι και την παλαιά πόλη της Χομς, καθώς επίσης και σε άλλες περιοχές της χώρας που βιώνουν σκληρές μάχες, οι χειρότερες μέρες δεν έχουν έρθει ακόμα.
Καθώς οι μάχες έχουν ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν πλέον ανάγκη από επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια στο Χαλέπι και μόνο. Ο δρόμος από τη Δαμασκό προς το Χαλέπι – μια ζωτική αρτηρία – συχνά έχει αποκοπεί. 1,25 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανάγκη από φαγητό στην πόλη Χαλέπι και αγροτικές περιοχές της περιφέρειας. Άλλοι βασικοί δρόμοι έχουν μπλοκαριστεί από διαφορετικές ένοπλες δυνάμεις και ομάδες.
Πάρα πολύ συχνά, η πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας σε αυτούς που την έχουν ανάγκη εμποδίζεται από όλες τις πλευρές. Αεροπορικοί βομβαρδισμοί, ρουκέτες, όλμοι και άλλες αδιάκριτες επιθέσεις σφαγιάζουν αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στο Χαλέπι αναφέρεται ότι σήμερα υπάρχουν μόνο 40 γιατροί για έναν πληθυσμό 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων – κάποτε υπήρχαν περισσότεροι από 2.000 – και οι ιατρικές προμήθειες είναι λιγοστές. Η πόλη είναι περικυκλωμένη από όλες τις πλευρές.
Σε όλη τη Συρία, οι ζωές περισσότερων από 9,3 εκατομμυρίων ανθρώπων επηρεάζονται από την κατάσταση αυτή, στο τέταρτο αυτό έτος της σύγκρουσης. Με το ένα τρίτο των εγκαταστάσεων επεξεργασίας νερού της χώρας να μη λειτουργούν πλέον, με το 60% των κέντρων υγείας κατεστραμμένων και με περίπου 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν σε περιοχές που βρίσκονται υπό πολιορκία ή να μη μπορεί να προσεγγισθούν από την ανθρωπιστική βοήθεια, οι αθώοι πολίτες της Συρίας φαίνεται να επιβιώνουν χάρη και μόνο στο κουράγιο τους.
Ως ανθρωπιστικές οργανώσεις, συνεργαζόμενοι στενά με διεθνείς και εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, κάνουμε ό, τι μπορούμε για να σώσουμε ζωές και να απαλύνουμε τον πόνο – ακόμη και αντιμέτωποι με μεγάλους κινδύνους και με την αυτοθυσία συνάδελφων μας που βρίσκονται επί τόπου. Αλλά γνωρίζουμε ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε, δεν επαρκεί. Ούτε καν λίγο.
Αν είναι να κάνουμε περισσότερα, να φθάσουμε και να βοηθήσουμε περισσότερους ανθρώπους, αυτούς που εμπλέκονται σε αυτή την τρομερή σύγκρουση, και αυτούς που έχουν επιρροή επάνω τους, πρέπει να κάνουμε περισσότερα.
Σήμερα, καλούμε όλα τα μέρη αυτής της βίαιης σύγκρουσης να λάβουν επειγόντως μέτρα για:
– Να επιτραπεί άνευ όρων πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, με τη χρήση όλων των διαθέσιμων οδών είτε στο εσωτερικό της Συρίας ή δια μέσου των συνόρων της.
– Άρση των πολιορκιών αμάχων που έχουν επιβληθεί από όλες τις πλευρές, όπως αυτές που τώρα αποκλείουν την είσοδο σε τμήματα του Χαλεπίου, την παλαιά πόλη της Χομς, το Γιαρμούκ, την Ανατολική Γκούτα, Μοανταμιέχ, Νούμπλ και Ζάρα.
– Τερματισμό των αδιάκριτων βομβαρδισμών αμάχων από κυβερνητικές δυνάμεις και ομάδες της αντιπολίτευσης και να σταματήσει κάθε άλλη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Μέχρι στιγμής, οι διπλωματικές προσπάθειες που αποσκοπούν στην εξάλειψη της χρόνιας δυστυχίας έχουν αποτύχει. Αυτό που δεν έχει αποτύχει, είναι το θάρρος και η αποφασιστικότητα των εξαιρετικών πολιτών της Συρίας να επιβιώσουν. Μπορούν εκείνοι με την ευθύνη και τη δύναμη και την επιρροή να σταματήσουν αυτόν τον τρομερό, τραγικό πόλεμο, να βρουν το ίδιο θάρρος; Την ίδια βούληση;
Γιατί αν οι πολίτες της Συρίας δεν έχουν εγκαταλείψει, πώς μπορεί ο κόσμος να εγκαταλείψει τις προσπάθειές του για να τους σώσει – και να σώσει τη Συρία;»
