Στις οικονομικές εξαγγελίες Ολάντ στάθηκε ο γαλλικός Τύπος την επομένη της συνέντευξης του προέδρου, επιλέγοντας να αφήσει στην άκρη το ερωτικό σκάνδαλο.
Τα σχόλια για τα νέα μέτρα διέφεραν, ανάλογα με την πολιτική ταυτότητα. Στο σύνολό του πάντως ο Τύπος τού πίστωσε ότι κατάφερε να ανέλθει στο ύψος των περιστάσεων, να μην επιτρέψει δηλαδή οι πιπεράτες αποκαλύψεις για την προσωπική του ζωή να επισκιάσουν τις οικονομικές εξαγγελίες του.
«Ο Ολάντ απελευθερωμένος» ήταν ο τίτλος της κεντροαριστερής Λιμπερασιόν. «Αναλαμβάνοντας την ευθύνη για μια σοσιαλδημοκρατική γραμμή, ξεκαθάρισε την πολιτική του τοποθέτηση. Διατρέχοντας τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για φιλελεύθερη παρέκκλιση» ανέφερε.
Στο κεντρικό της σχόλιο σημείωσε ότι «για πρώτη φορά, χωρίς να κρυφτεί πίσω από ασαφείς εκφράσεις, ο αρχηγός του κράτους έκανε σαφή τη γραμμή πλεύσης του».
«Με τη συνέντευξη αυτή άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο: ο πρόεδρος τοποθετείται πλέον στα δεξιά της αριστεράς. Το Σύμφωνο Ευθύνης με τις επιχειρήσεις και η μείωση των δημοσίων δαπανών είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της μάχης του για την αναζωογόνηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης», υπογράμμισε η Λιμπερασιόν.
«Συνέντευξη υψηλής ακροβασίας» ήταν ο τίτλος της συντηρητικής Λε Παριζιέν η οποία συνήθως δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα φιλικά τον πρόεδρο. Στο κεντρικό της σχόλιο όμως σήμερα αναγνώρισε πως χθες ο Ολάντ «κέρδισε πόντους. Οι Γάλλοι περίμεναν διευκρινίσεις και τις έλαβαν. Για τη γραμμή που ακολουθεί, την πολιτική του, τη μέθοδό του».
Η γραμμή του, όπως εξήγησε η εφημερίδα, είναι αυτή ενός σοσιαλιστή που έγινε σοσιαλδημοκράτης: είναι μάλλον εγγύτερη σε εκείνη του Τόνι Μπλερ, παρά οποιουδήποτε γάλλου σοσιαλιστή. Η οικονομική πολιτική του είναι πλέον ξεκάθαρα στραμμένη στην «προσφορά και επομένως στις επιχειρήσεις, όχι στη ζήτηση, δηλαδή τους εργαζόμενους».
«Ο Ολάντ επιβάλλει στην αριστερά την επιλογή του για τις επιχειρήσεις» ήταν ο τίτλος της Μοντ. «Μετά τις διευκρινήσεις, καλείται να περάσει στις πράξεις», σημείωσε στο κύριο άρθρο της.
Η σύνταξη της Λε Μοντ επισήμανε το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα υποβάλει το σύνολο των τελικών αποφάσεων στη γαλλική εθνοσυνέλευση και σχολίασε: «Πρόκειται για μια έξυπνη προσέγγιση. Δεν υποχρεώνει μόνο την Αριστερά να αναλάβει κι αυτή τις δικές της ευθύνες, αλλά φέρνει σε δύσκολη θέση και τη δεξιά, υλοποιώντας με το δικό του τρόπο, αυτά που εκείνη θεωρούσε απαραίτητα και δεν τα υλοποίησε».
«Εγώ, υπάλληλος της εργοδοσίας» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της αριστερής Ουμανιτέ.
«Σκληρή θεραπεία λιτότητας έως το 2017» ανέφερε ο υπότιτλος, «30 δισ. ευρώ νέο δώρο στις επιχειρήσεις. Ο αρχηγός του κράτους επιταχύνει την εφαρμογή της φιλελεύθερης πολιτικής του. Ο σύνδεσμος των εργοδοτών Medef τρίβει τα χέρια του».
«Θα ματώσουμε» υπογράμμισε στο κύριο της άρθρο η Ουμανιτέ, που θεωρεί ότι «το σκουλήκι του φιλελευθερισμού ήταν από την αρχή στο φρούτο» που είχε σερβίρει το 2012 ο υποψήφιος ακόμη τότε πρόεδρος Ολάντ.
«Στροφή στα λόγια», ήταν ο επίσης καυστικός τίτλος της Φιγκαρό. Στην προεδρία κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, έγραψε στο κύριο άρθρο της, δινόταν κάποια στιγμή η εντύπωση πως «ο Φρανσουά Ολάντ ήταν ταυτόχρονα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Τόνι Μπλερ. Η επισημότητα του ύφους, η πρόσκληση σε μια (εθνική) προσπάθεια, η χρήση λέξεων που έως πρότινος ήταν ταμπού, επιτέλους η υπόσχεση για ιστορικές μεταρρυθμίσεις»., έγραψε. Στην πραγματικότητα όμως, εκτίμησε η σύνταξη της εφημερίδας, επρόκειτο «για μια νέα απόπειρα εξαπάτησης του ακροατηρίου του».
Η λιτότητα στην οποία αναφέρθηκε ο Ολάντ «δεν είναι λιτότητα» έγραψε η Φιγκαρό, αλλά αντιθέτως απλώς «είναι λόγια, με τα οποία ο Ολάντ προσπαθεί να καθησυχάσει τους πιστωτές της Γαλλίας».
