Αν και πλέον για όλο τον κόσμο, είναι η κρυφή ερωμένη του γάλλου Προέδρου, εκείνη δεν αρέσκεται στο να την κατατάσσουν σε κατηγορίες, αφού πάντα ήθελε να αλλάζει ρυθμούς και καταστάσεις ζώντας ανεξάρτητη, σε κάθε ταινία που πρωταγωνίστησε αλλά και στην προσωπική της ζωή. Προβάλλοντας το ένστικτο και το πάθος της.
Στη Γαλλία η Ζουλί Γκαγέ μονοπώλησε το ενδιαφέρον στην αρχή του έτους, μόνο μεταξύ των κινηματογραφόφιλων αφού πρωταγωνίστησε στην κωμωδία «Les Âmes de papier» του Βέλγου σκηνοθέτη Vincent Lannoo, που βγήκε στις αίθουσες ανήμερα των Χριστουγέννων.
Σήμερα όμως όλος ο κόσμος ασχολείται μαζί της και όχι για τις κινηματογραφικές της επιτυχίες, μετά την αποκάλυψη από το περιοδικό «Closer», ότι είναι η ερωμένη του Προέδρου.
Κόρη ενός χειρούργου και μιας πωλήτριας αντικών κατάλαβε από μικρή ηλικία πως η ζωή είναι εφήμερη και πως αυτό που προέχει είναι η ευτυχία. Ο πατέρας της από όταν ήταν πιτσιρίκα της ζητούσε να διασκεδάζει τους ασθενείς του στην αίθουσα αναμονής και η ίδια αντίκρισε το θάνατο για πρώτη φορά σε ηλικία 7 ετών.
«Πρέπει να ζούμε την κάθε μας στιγμή σαν να είναι η τελευταία» δήλωσε πρόσφατα στην «Le Figaro» συμπληρώνοντας πως η ευτυχία είναι μια ψυχική κατάσταση.
Άλλες φορές μελαχρινή και άλλες ξανθιά πρωταγωνίστησε σε διάφορους κινηματογραφικούς ρόλους σαν τοξικομανής πόρνη στο Sélect Hôtel di Laurent Bouhnik (1997) ένας ρόλος που της έδωσε το βραβείο «Romy Schneider» αλλά και σαν τυφλή ηρωίδα στο «Ma Caméra et moi» (2002) του Christophe Loizillon.
Γεννήθηκε στη Suresnes το 1972 και σε ηλικία 8 ετών ξεκίνησε μουσικές σπουδές προτού κατευθυνθεί στην μεγάλη της αγάπη τον κινηματογράφο σε ηλικία μόλις 14 ετών.
Όταν έκλεισε τα 17 της χρόνια μετακόμισε στο Λονδίνο όπου και παρακολούθησε τα μαθήματα του Jack Waltzer στο Αctors Studio.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο έγινε με μια ταινία Καλτ αν και ο ρόλος της ήταν δευτερεύων, το 1993 στην ταινία του Krzysztof Kieslowski «Τρία χρώματα- Η μπλε ταινία».
Η πρώτη της εμφάνιση σε πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν το 1993 στην ταινία του Antoine Desrosières, «À la belle étoile», όπου και έπαιζε τον ρόλο μιας αισθησιακής υπνοβάτη.
Έπαιξε επίσης στην ταινία του Michel Deville που συμμετείχε στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας το 2002 «Ο καλύτερός μου φίλος».
Το 2009 ξεκίνησε μια παράλληλη καριέρα σαν παραγωγός ανεξάρτητων ταινιών νεαρών σκηνοθετών με σκοπό όπως δήλωσε να προωθεί ταινίες διασκεδαστικές, με πρώτη της παραγωγή την ταινία «8 fois debout» του Xabi Molia.
Το 2010 η ταινία «Bonsái» του Χιλιανού Cristián Jiménez, στην οποία εκείνη ήταν παραγωγός, επιλέχθηκε να διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ των Καννών.
Το σινεμά έπαιζε ρόλο και στην προσωπική της ζωή, πριν γνωρίσει τον Φρανσουά Ολάντ, αφού το 2003 παντρεύτηκε τον Αργεντινό σκηνοθέτη και σεναριογράφο Santiago Amigorena με τον οποίο και απέκτησε δυο παιδιά, ενώ πήρε διαζύγιο το 2006.
