Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία το 1933, τα Χριστούγεννα ήταν ένας από τους πρώτους του στόχους. Ούτε ο Άγιος Βασίλης δεν ήταν τότε ασφαλής…

Τον Δεκέμβριο του 1941, την ώρα που εκατοντάδες άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους, ο Χίτλερ διοργάνωσε ένα χριστουγεννιάτικο δείπνο «αγάπης». Στις φωτογραφίες που είχε δημοσιεύσει το περιοδικό «Time», τα στολίδια ήταν «στριμωγμένα» ανάμεσα στις σβάστικες. Τα ντοκουμέντα χρονολογούνται στο 1942 και απεικονίζουν τον Χίτλερ με τους έμπιστους στρατηγούς του κατά την διάρκεια εκδήλωσης προς τιμήν των αξιωματικών των SS, στο Μόναχο.

Τις φωτογραφίες τράβηξε ο προσωπικός φωτογράφος του Χίτλερ, Ούγκο Γιάγκερ και τις έδωσε στη δημοσιότητα τη δεκαετία του 1970. Ο Χίτλερ απεικονίζεται στις φωτογραφίες κατηφής, σκεπτικός και συνοφρυωμένος, συναισθήματα που κάποιος θα υπέθετε ότι προκλήθηκαν από τη σκέψη ότι συγκέντρωσε τους πιο έμπιστους στρατηγούς του για να γιορτάσει την γέννηση ενός Εβραίου. Και όμως, η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική: O Χίτλερ κάθεται στο τραπέζι όχι μόνο ως κατακτητής της Ευρώπης αλλά και των Χριστουγέννων, αφού κατάφερε να μετατρέψει την εορτή σε ένα ισχυρό εργαλείο προπαγάνδας.

Η προπαγάνδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Ναζιστική Γερμανία. Ένας ολόκληρος μηχανισμός με αμέτρητα καλά «λαδωμένα» γρανάζια, δούλεψε για να στήσει και να διατηρήσει ο Χίτλερ την εξουσία του. Οι Ναζί είχαν αναπτύξει μία περίτεχνη προπαγάνδα στο πλαίσιο της οργανωμένης προσπάθειάς τους να αφαιρέσουν τον Χριστό από… τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ειρήνης και της αγάπης. Η πιο δημοφιλής χριστιανική γιορτή του χρόνου και αγαπημένη των Γερμανών δεν ταίριαζε στη ναζιστική ιδεολογία. Έπρεπε λοιπόν να αντιδράσουν και έτσι προσπάθησαν να την κάνουν λιγότερο χριστιανική.

Παρουσίασαν τα Χριστούγεννα ως «γιορτή για την πραγματική εγχώρια εθνική ειρήνη», ειρήνη που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν απαλλάσσονταν από τους εχθρούς του έθνους, όπως οι Εβραίοι, οι τσιγγάνοι , οι κομμουνιστές και οι ομοφυλόφιλοι .

Η παραμονή των Χριστουγέννων, ισχυρίζονταν, δεν είχε καμία σχέση με τον Χριστό, ήταν η ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου.

Το άστρο που παραδοσιακά στέκεται στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου ήταν είτε το εξάκτινο άστρο του Δαβίδ, που ήταν εβραϊκό, ή το πεντάκτινο άστρο. Έτσι, αντικατέστησαν το άστρο με σβάστικες, γερμανικούς «τροχούς του ήλιου» και τους σκανδιναβικούς ρούνους «Sig».

Η σβάστικα ήταν ένα αρχαίο σύμβολο του ήλιου το οποίο αντιπροσώπευε τον αγώνα του Μεγάλου Γερμανικού Ράιχ. Ο Άγιος των Χριστουγέννων δεν είχε καμία σχέση με τον συμπαθητικό γεράκο με τη λευκή γενειάδα και τα κόκκινα ρούχα. Τον επαναπροσδιόρισαν ως απεικόνιση του σκανδιναβικού θεού Οντίν.

Κάλαντα και τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου γερμανικού ύμνου «Άγια νύχτα», ξαναγράφτηκαν ώστε να απαλειφθεί κάθε αναφορά στο Θεό, στο Χριστό και στη θρησκεία.

Και δεν έμειναν εκεί: Η φάτνη του χριστουγεννιάτικου δέντρου αντικαταστάθηκε από έναν «χριστουγεννιάτικο κήπο» ο οποίος περιελάμβανε ένα ξύλινο ελαφάκι και λαγουδάκια…