Όταν πριν από πέντε χρόνια ορισμένες από τις παρακάτω φωτογραφίες εκτέθηκαν στη Γαλλία – περισσότερα από εξήντα χρόνια μετά τη λήψη τους- πολλές ήταν οι φωνές που ζήτησαν η έκθεση να κατέβει. «Μου προκαλεί αναγούλα», είχε δηλώσει ο τότε αντιδήμαρχος του Παρισιού Christophe Girard.

Πρόκειται για φωτογραφίες του Γάλλου φωτογράφου Andre Zucca, τις οποίες τράβηξε λίγο μετά την εισβολή των Ναζί στη γαλλική πρωτεύουσα, το 1940, και δείχνουν το Παρίσι με τους δρόμους και τα μπιστρό γεμάτα χαρούμενους πολίτες που ευημερούν υπό το ναζιστικό καθεστώς.

Την εικόνα αυτή ήθελε να δείξει ο υπουργός προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος Joseph Goebbels, ούτως ώστε να φαίνεται πως το Παρίσι είχε διατηρήσει την εικόνα της ζωντανής πόλης που είχε πριν τον πόλεμο- τουλάχιστον φαινομενικά.

Οι εικόνες αυτές παραμένουν αμφιλεγόμενες και προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα μέχρι και σήμερα σε πολλούς Γάλλους, τονίζει η Daily Mail, που παρουσιάζονται σαν να συνυπήρχαν χωρίς κανένα πρόβλημα με τους εισβολείς.

Ο Zucca ήταν επιτυχημένος φωτογράφος πριν τον πόλεμο και δείγματα της δουλειάς του δημοσιεύονταν σε επιφανή περιοδικά της εποχής όπως το Paris Match.

Μετά την πτώση του Παρισιού, λέγεται πως του ανατέθηκε να εργαστεί για το περιοδικό Signal, το περιοδικό της γερμανικής προπαγάνδας, με σκοπό να αναδείξει το Παρίσι της κατοχής υπό ένα θετικό πρίσμα.

Οι φωτογραφίες του, τις οποίες συγκέντρωσε ο ιστορικός Jo Hedwig Teeuwisse, θεωρούνται ιστορικής σημασίας όχι μόνο ως δείγμα της ναζιστικής προπαγάνδας αλλά και επειδή ήταν έγχρωμες, καθώς στον Zucca είχε δοθεί πρόσβαση στο εξελιγμένο και σπάνιο φιλμ Agfacolor.

Ο Zucca συνελήφθη μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας αλλά δεν εκτελέστηκε και συνέχισε να ασκεί το επάγγελμά του ως φωτογράφος γάμων έως το θάνατό του το 1973.

Ορισμένοι ιστορικοί, σύμφωνα με τη Daily Mail, εκτιμούν πως αποτελεί εύκολη προσέγγιση η δουλειά του να θεωρηθεί προπαγάνδα και πως οι φωτογραφίες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στο Signal αλλά της έβγαλε για προσωπική του χρήση.

Σε κάθε περίπτωση, δείχνουν ορισμένες αδιαμφισβήτητες αλήθειες για το Παρίσι του πολέμου. Τόσο τις σκληρές συνθήκες για τους Γάλλους πολίτες όσο και τη συνεργασία της κυβέρνησης του Βισύ με τους Ναζί.

Την ώρα που εκατομμύρια Γάλλοι πολίτες πάλευαν με τις ελλείψεις τροφίμων, για άλλους η ζωή δεν είχε αλλάξει και πολύ: ο πλούτος και η συνεργασία με τους ναζί τους συνέβαλε η ζωή μιας γαλλικής ελίτ να συνεχιστεί την ώρα που χιλιάδες Γάλλοι εβραίοι στέλνονταν στα στρατόπεδα του θανάτου.

Οι περισσότερες φωτογραφίες του Zucca δείχνουν το Παρίσι σαν μια πόλη ζωντανή και ευημερούσα, γεμάτη τρόφιμα, γέλια, νεαρές οικογένειες.

Τις αγόρασε η Ιστορική Βιβλιοθήκη της πόλης του Παρισιού το 1986.