Η περιγραφή της λεγόμενης «ουράνιας ταφής», μιας παράδοσης που τηρείται σε επαρχίες του Θιβέτ και τη Μογγολία, μπορεί να προκαλέσει σε κάποιους ανατριχίλα. Άλλοι μπορεί να σκεφτούν πως αποτελεί μια προσφορά του ανθρώπου στη φύση, και επιστροφή του στον κύκλο της.
Στο Θιβέτ και τη Μογγολία η παράδοση αυτή, κατά την οποία ανθρώπινα πτώματα τεμαχίζονται και δίνονται τροφή στα όρνεα, συνδέεται με την πίστη στον βουδισμό Vajrayana που υιοθετεί τη μετεμψύχωση.
Για το λόγο αυτό δεν συντρέχει λόγος να διατηρείται το σώμα όταν η ψυχή το έχει εγκαταλείψει κι έτσι γίνεται η «ουράνια ταφή».
Τις ημέρες που προηγούνται της τελετής μοναχοί που ονομάζονται lamas ψάλλουν γύρω από τη σορό και καίνε θυμίαμα αρκεύθου.
Στη συνέχεια το σώμα κόβεται σε κομμάτια είτε από τους lamas είτε από τους λεγόμενους rogyapas.
Η πνευματική συμμετοχή τους, παρά τη μακάβρια και άγρια «δουλειά» τους, είναι πολύ έντονη γιατί έτσι πιστεύεται πως διευκολύνεται η ψυχή του αποθανόντα να προχωρήσει.
Δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες καθώς οι Θιβετιανοί, όπως τονίζει η Daily Mail, δεν επιθυμούν να παρίστανται άτομα από περιέργεια για τη διαδικασία. Πιστεύεται ωστόσο πως ολόκληρο το σώμα δίνεται στα όρνεα ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές τμήματα των σορών αφήνονται στον Πύργο της Σιωπής για ένα χρόνο, εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης και στα πουλιά- οι άνδρες σε διαφορετικό σημείο από τις γυναίκες.
Τότε, όταν έχουν απομείνει μόνο οστά, τα σπάνε με σφυριά, αλέθονται με tsampa (αλεύρι κριθαριού με τσάι και βούτυρο ή γάλα από βουβάλι) και δίνονται στα γεράκια και τα κοράκια.
Η λογική της «ουράνιας ταφής» βασίζεται στην διάθεση του νεκρού σώματος με τον πιο γενναιόδωρο δυνατό τρόπο- η προσφορά ανθρώπινης σάρκας στα όρνεα θεωρείται χρήσιμη γιατί σώζει τις ζωές μικρών ζώων που θα είχαν γίνει στόχος των σαρκοφάγων πουλιών προκειμένου να τραφούν.
