Την ώρα που οι εργασιακές απολαβές συνεχίζουν να χωρίζουν τον κόσμο σε εισοδηματικές τάξεις, η εικόνα έχει πολλές ακόμα διαστάσεις.
Όσοι βγάζουν περισσότερα, δουλεύουν και περισσότερο θέλοντας να διατηρήσουν τον ακριβότερο τρόπο ζωής τους. Οι χαμηλόμισθοι, από την άλλη, αισθάνονται λιγότερη πίεση στη δουλειά, έχουν ωστόσο μικρότερη οικονομική επιφάνεια.
Αυτό μας λέει ο οικονομολόγος Daniel Hamermesh στο νέο του βιβλίο «Spending Time: The Most Valuable Resource», πως οι πλουσιότεροι Αμερικανοί δεν μπορούν να ξοδέψουν τα λεφτά τους λόγω έλλειψης χρόνου!
Μπορεί να κερδίζουν περισσότερα, η μέρα συνεχίζει ωστόσο να έχει 24 ώρες για όλους. Στη συγκριτική ιστορική μελέτη του, μας λέει πως οι Αμερικανοί έχουν κατά μέσο όρο περισσότερα λεφτά στα χέρια τους απ’ ό,τι πριν από 50 χρόνια, οι καθημερινές ανάγκες (ύπνος, φαγητό κ.λπ.) δεν έχουν αλλάξει ωστόσο σημαντικά.
Κι ενώ οι καλύτερα αμειβόμενοι έχουν περισσότερες επιλογές ξοδέματος των χρημάτων τους σε σχέση με τους χαμηλόμισθους, ζουν όμως με περισσότερο άγχος. Αλλά και λιγότερο ελεύθερο χρόνο.
Και τα ξοδεύουν τελικά όταν πάνε διακοπές, μας λέει πάντα ο Hamermesh, αγοράζοντας ακριβότερα πράγματα που απολαμβάνουν και οι άλλοι ή σπαταλώντας τα σε πολυτελείς εμπειρίες που δεν είναι για όλους. Και πάλι όμως στρεσάρονται, ισχυρίζεται, καθώς νιώθουν πως δεν έχουν αρκετό χρόνο για όλες αυτές τις ακριβές δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου που χρειάζονται.
Στον αντίποδα αυτού, ο Hamermesh διατείνεται στο βιβλίο του ότι από την έρευνά του οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις βλέπουν περισσότερο χρόνο τηλεόραση και κοιμούνται περισσότερο από τους πλούσιους. Αυτοί δεν αγχώνονται για το πού θα ξοδέψουν τα λεφτά τους, αλλά ακριβώς για την έλλειψή τους.
«Δεν θα λυπηθώ για τον πλούσιο τύπο που λέει ότι είναι στρεσαρισμένος. Θα μπορούσε να επιλέξει να δουλεύει λιγότερο, να χαρίζει τα λεφτά του και να είναι λιγότερο αγχωμένος για την έλλειψη χρόνου. Από την άλλη, ο χαμηλόμισθος δεν ζει και πολύ καλά. Για μένα, αυτό είναι σημαντικότερο», καταλήγει…
