Κατά 9,2% αυξήθηκαν οι κοινωνικές δαπάνες στην Αυστρία την τριετία 2010-2012, όπως διαπιστώνεται σε συγκριτική μελέτη για την εξέλιξη των δημοσιονομικών σε Αυστρία και Γερμανία στοιχεία από την οποία δημοσιεύει η αυστριακής εφημερίδας Κουρίρ.

Σύμφωνα με τον οικονομολόγο του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Αυστρίας Χανς Πίτλικ ενώ στη Γερμανία οι κοινωνικές δαπάνες αυξήθηκαν μόνο κατά 0,3%, το διάστημα 2010-2012, την τριετία αυτή η αντίστοιχη αύξηση στην Αυστρία ήταν της τάξης του 9,2%.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, στη Γερμανία, οι κρατικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν το 45% του ΑΕΠ και στην Αυστρία το 51% του ΑΕΠ, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες στην Αυστρία εμφανίζονται να είναι κατά 15% μεγαλύτερες από ό,τι στη Γερμανία, όπου το σύστημα υγείας παρουσιάζεται φθηνότερο και για παράδειγμα, στο χώρο των νοσοκομείων έχουν επικρατήσει ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Αλλά και στον αγροτικό τομέα, στη συγκριτική μελέτη εμφανίζονται μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες, καθώς στη «μεγάλη» Γερμανία (με σχεδόν δεκαπλάσιο πληθυσμό) οι επιδοτήσεις της αγροτικής ανάπτυξης ανέρχονται σε μόλις 2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ στην «μικρή» Αυστρία σε 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Στην ίδια συγκριτική μελέτη, επισημαίνεται πως η γερμανική οικονομία παρουσίασε τον περασμένο χρόνο ανάπτυξη της τάξης του 0,7% και η αυστριακή 0,4%, αλλά από την άλλη πλευρά η Γερμανία είχε στον προϋπολογισμό της ένα μικρό πλεόνασμα 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ (δηλαδή ένα 0,1% του ΑΕΠ), ενώ η Αυστρία κατέγραψε ένα έλλειμμα 9,6 δισεκατομμυρίων ευρώ που αντιστοιχεί στο 3% του ΑΕΠ.

Ως εκ τούτου, η Γερμανία πέτυχε ήδη μέσα στο 2012 το αποκαλούμενο «μηδενικό έλλειμμα» στον προϋπολογισμό της –προωθώντας το πολυσυζητημένο πέρσι «φρένο του χρέους», τον κανόνα περί ισοσκελισμένου προϋπολογισμού–, κάτι που η Αυστρία στοχεύει να πετύχει το 2016.

Βέβαια οι οικονομολόγοι, εξηγώντας το γερμανικό «θαύμα» στον προϋπολογισμό, παραπέμπουν στην επιτυχία των μεταρρυθμίσεων, αναγκάζονται όμως να παραδεχτούν και την σκληρή δημοσιονομική αυτοπειθαρχία, με όλους τους αντίκτυπους της στην κοινωνία, από την κατάργηση των πρόωρων συνάξεων μέχρι την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδιαίτερα στις γυναίκες.