Μια ομάδα αρχαιολόγων στη Βουλγαρία, έφεραν στο φως δυο σκελετούς που χρονολογούνται από το Μεσαίωνα, οι οποία φέρουν στο στήθος τους ράβδους σιδήρου, για να παραμείνουν, σύμφωνα με το μύθο, ακίνητοι στο τάφο τους και να μην επιτεθούν στους ζωντανούς.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Dailymail, τα συγκεκριμένα ευρήματα, μαζί με άλλα παρόμοια σε ολόκληρη τη δυτική και κεντρική Ευρώπη, επιβεβαιώνουν το γεγονός πως οι άνθρωποι της εποχής έπαιρναν στα σοβαρά το ζήτημα των βρικολάκων και πως αυτές οι πεποιθήσεις μεταμορφώθηκαν στο σύγχρονο μύθο.

Οι δύο σκελετοί, που πιστεύεται ότι είναι περίπου 800 ετών, ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια μιας αρχαιολογικής ανασκαφής κοντά σε ένα μοναστήρι στη βουλγαρική πόλη της Σωζόπολης, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα.

«Οι δύο σκελετοί φέρουν ράβδους σιδήρου στο στήθος τους, μια κοινή πρακτική σε ορισμένα χωριά της Βουλγαρίας μέχρι και τη πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα», δήλωσε στη Dailymail ο Μποζιντάρ Ντιμιτρόφ, επικεφαλής του Μουσείου Εθνικής Ιστορίας της Βουλγαρίας.

Σύμφωνα με παγανιστικές δοξασίες, οι άνθρωποι που έπρατταν αμαρτίες κατά τη διάρκεια της ζωής τους, μετατρέπονταν σε βαμπίρ μετά το θάνατο τους, εκτός κι αν μαχαιρώνονταν στο στήθος με μια ξύλινη ή σιδερένια ράβδο, πριν τη ταφή τους.

Οι άνθρωποι της εποχής πίστευαν επίσης ότι οι ράβδοι εμπόδιζαν τους νεκρούς να σηκωθούν από τους τάφους τους και να τρομοκρατήσουν τους ζωντανούς τα μεσάνυχτα.

Σύμφωνα με τον κ. Ντιμιτρόφ, περισσότεροι από 100 σκελετοί έχουν βρεθεί σε ολόκληρη τη Βουλγαρία με μια ράβδο καρφωμένη στο στήθος τους.

«Δεν ξέρω γιατί μια απλή ανακάλυψη έγινε τόσο δημοφιλής. Μάλλον λόγω του μυστηρίου που περιβάλλει τη λέξη «βαμπίρ». Οι περισσότεροι από τους σκελετούς άνηκαν σε αριστοκράτες και κληρικούς. Το περίεργο είναι ότι δεν υπήρχαν γυναίκες μεταξύ τους. Μάλλον δεν πίστευαν στις «μάγισσες», συνεχίζει ο Μποζιντάρ Ντιμιτρόφ.

Ωστόσο, περασμένο μήνα, Ιταλοί ερευνητές ανακάλυψαν το σκελετό μιας γυναίκας στη Βενετία, με ένα τούβλο σφηνωμένο ανάμεσα στα σαγόνια της. Οι ερευνητές θεωρούν ότι το τούβλο είχε τοποθετηθεί, για να μη τρέφεται η γυναίκα με τα θύματα της πανώλης που μάστιζε τη Βενετία τον 16ο αιώνα.

Ο Matteo Borrini, ανθρωπολόγος από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, δήλωσε στη Dailymail ότι η ανακάλυψη στο μικρό νησί του Lazzaretto Nuovo, στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας, αποδεικνύει πως τελικά επικρατούσε η μεσαιωνική πεποίθηση ότι τα βαμπίρ ήταν υπεύθυνα για την εξάπλωση του «Μαύρου Θανάτου» στη Βενετία.

Το 1576, η πνευμονική πανώλη είχε προκαλέσει το θάνατο 50.000 κατοίκων της Βενετίας, σχεδόν το 1/3 της πόλης.

«Οι άνθρωποι της εποχής πίστευαν πως τα βαμπίρ τρέφονταν με το σάβανο και για να τα παρεμποδίσουν, τους έχωναν ένα τούβλο στο στόμα. Η πανώλη είχε αποδεκατίσει τη Βενετία και οι κάτοικοι της βρήκαν την εξήγηση της εξάπλωσης της στα βαμπίρ», τονίζει καταληκτικά.