Το Kowloon Walled City θεωρούταν κάποτε η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή στο πλανήτη μας, με 50.000 ανθρώπους να στοιβάζονται μέσα σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα. Σήμερα, 20 χρόνια μετά τη κατεδάφιση του, βγήκε στο φως της δημοσιότητας μια σπάνια φωτογραφική συλλογή, η οποία παρουσιάζει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που αντιμετώπιζαν αυτοί οι άνθρωποι.
Ο Καναδός φωτογράφος Greg Girard συνεργάστηκε με τον Ian Lamboth και οι δύο άνδρες πέρασαν πέντε χρόνια μέσα στη περιβόητη κινεζική πόλη, προτού κατεδαφιστεί το 1992.
Μέσα στη πόλη των 33.000 οικογενειών και επιχειρήσεων υπήρχαν 300 διασυνδεδεμένα πολυώροφα κτίρια σε μόλις 0,026 τετραγωνικά χιλιόμετρα – όλα κατασκευασμένα χωρίς εισφορές από έναν μόνο αρχιτέκτονα.
«Πέρασα πέντε χρόνια φωτογραφίζοντας και προσπαθώντας να εξοικειωθώ με τη περιτειχισμένη πόλη, τους κατοίκους και την οργάνωση της. Ωστόσο, η φαινομενικά επικίνδυνη και άναρχη περιοχή, λειτούργησε, σε μεγάλο βαθμό, καλά. Μεγάλο πρόβλημα ήταν η έλλειψη κανονισμών υγείας και ασφάλειας», δήλωσε ο Girard στην ιστοσελίδα του.
Το Kowloon Walled City χρονολογείται από τη Δυναστεία Σονγκ και χρησίμευε ως θέση «ρολόι» για το κινεζικό στρατό, για την υπεράσπιση της περιοχής από τους πειρατές και τη διαχείριση της παραγωγής αλατιού, προτού αυτή τεθεί υπό βρετανική κυριαρχία.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής στο Χονγκ Κονγκ, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μέρη της πόλης κατεδαφίστηκαν για τη παροχή δομικών υλικών στο υπό κατασκευή κοντινό αεροδρόμιο.
Μετά τη λήξη του πολέμου, ο πληθυσμός αυξήθηκε δραματικά, με πολυάριθμους καταληψίες να εισβάλουν στη πόλη. Τελικά έγινε ένας παράδεισος για τους εγκληματίες και τους ναρκομανείς και μέχρι το 1974 βρισκόταν υπό τη κυριαρχία των Κινεζικών Τριάδων.
Από τις αρχές του 1980, η περιοχή ήταν διαβόητη για τη πορνεία, τα καζίνο και το εμπόριο κοκαΐνης και οπίου. Επιπλέον, βασικό τρόφιμο στη περιοχή ήταν το κρέας σκύλου και εκεί έβρισκαν καταφύγιο αρκετοί γιατροί για να αποφύγουν τις διώξεις, από σοβαρά λάθη που διέπραξαν σε ασθενείς τους.
Η πόλη έγινε τελικά το επίκεντρο της διπλωματικής κρίσης που τόσο η Κίνα, όσο και η Βρετανία αρνήθηκαν αν αναλάβουν την ευθύνη.
Τελικά, το 1992 αποφασίστηκε η κατεδάφιση της πόλης, λόγω της χαμηλής ποιότητας ζωής που δεν συμβάδιζε με το υπόλοιπο Χονγκ Κονγκ. Αρκετοί από τους κατοίκους διαμαρτυρήθηκαν και δήλωσαν ότι ήταν ευχαριστημένοι με τις άθλιες συνθήκες.
Η κυβέρνηση δαπάνησε 2.7 δισεκατομμύρια δολάρια Χονγκ Κονγκ σε αποζημιώσεις και έργα κατεδάφισης, τα οποία ξεκίνησαν το 1991. Ολοκληρώθηκαν το 1992.
