«Κακή προοπτική για την πατρίδα του, αλλά και για την Ευρώπη» χαρακτηρίζει σε άρθρο του ο «Economist» το ενδεχόμενο εκλογής στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ. Το τεύχος θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή και το συγκεκριμένο άρθρο χαρακτηρίζει τον Ολάντ «άντρα μάλλον επικίνδυνο».

Με τον τίτλο «Ο επικίνδυνος κ. Ολάντ» το κύριο άρθρο του Economist τάσσεται ευθέως υπέρ της επανεκλογής του συντηρητικού Νικολά Σαρκοζί.

«Αν στις 6 Μαΐου είχαμε μια ψήφο, θα ψηφίζαμε τον κ. Σαρκοζί, όχι τόσο για τις αρετές του, αλλά για να αποκλείσουμε τον κ. Ολάντ», γράφει και προσθέτει με ειρωνικό ύφος: «Παρ’ ότι δεν το μαντεύετε μέσα από τα προγράμματα, για τα οποία οι υποψήφιοι πρόεδροι κάνουν εκστρατεία στη Γαλλία, εντούτοις η Γαλλία έχει κραυγαλέα ανάγκη μεταρρυθμίσεων».

«Το γαλλικό δημόσιο χρέος όχι μόνον είναι υψηλό αλλά είναι συγχρόνως και ανοδικό, ο προϋπολογισμός της Γαλλίας εδώ και 35 έτη δεν είναι πλεονασματικός, οι γαλλικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφαλαιοποίηση, η ανεργία είναι επίμονη όσο και καταστροφική, την ώρα που με δεδομένο ότι το γαλλικό δημόσιο ξοδεύει το 56% του ΑΕΠ, βέβαια είναι το ‘παχύτερο’ σε όλη την Ευρώπη».

«Κατόπιν αυτών, το πρόγραμμα Ολάντ αποτελεί μια ταπεινή απάντηση» επισημαίνει το άρθρο.

«Μόνον σε γειτονικά με τη Γαλλία κράτη έγιναν αληθινές μεταρρυθμίσεις. Μόνον για κοινωνική δικαιοσύνη μιλά ο Ολάντ όχι, όμως, για την ανάγκη να δημιουργηθεί πλούτος» συνεχίζει σε άλλο σημείο.

Πάντως, την ίδια ώρα, ο Economist βαθμολογεί με «καλό βαθμό» αντιπολίτευση από τον Ολάντ στη γερμανική επιδίωξη για συρρίκνωση των ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό, επειδή αυτή στραγγαλίζει τις πιθανότητες να ανακάμψει η οικονομία της ευρωζώνης.

Ωστόσο, αυτήν την αντιπολίτευση η βρετανική οικονομική επιθεώρηση την αποδίδει «σε λαθεμένα κριτήρια», ενώ προβλέπει τη διάπραξη λαθών από τον Ολάντ, τα οποία θα τρώσουν και την ευμάρεια στη Γαλλία, αλλά και την ευμάρεια στην ευρωζώνη.

«Πρόκειται για μια αντίσταση στην αλλαγή, για μιαν αποφασιστικότητα να συντηρηθεί -με το οποιοδήποτε τίμημα- το γαλλικό κοινωνικό μοντέλο. Ο Ολάντ δεν επιδιώκει την επιβράδυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να προλειάνει το έδαφος για μεταρρυθμίσεις, μάλιστα προτείνει: καμία μεταρρύθμιση. Επομένως δεν μπορεί να εκπλήσσει πως η Μέρκελ δηλώνει ότι θα κάνει εκστρατεία ώστε να μην εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας» αποφαίνεται το κύριο άρθρο.

«Όλοι οι Γερμανοί καγκελάριοι κατάφεραν να μάθουν να ‘εκπαιδεύουν’ τον πρόεδρο της γείτονος και ο κ. Ολάντ θα είναι ένας εταίρος λιγότερο ευπροσάρμοστος σε σχέση με τον κ. Σαρκοζί» προβλέπει ο Economist.

«Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ένας γάλλος πρόεδρος τόσο εχθρικός στην αλλαγή, θα υπονομεύσει τη βούληση της Ευρώπης να διεξάγει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις που όμως πρέπει υπό προθεσμία να ολοκληρωθούν, προκειμένου το ίδιο το ευρώ να επιζήσει. Κι αυτό, κάνει τον Ολάντ έναν άντρα μάλλον επικίνδυνο» συνοψίζει το Economist.