Εντεκάχρονος εθισμένος σε εικόνες σκληρού πορνό

Το πορνογραφικό υλικό που κυκλοφορεί ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο είναι εθιστικό όπως κάθε άλλο ναρκωτικό. Κάθε χρόνο μπλέκονται στα «πλοκάμια» των διαφόρων ιστοσελίδων πορνό χιλιάδες παιδιά στη Μεγάλη Βρετανία.

«Το ξέρω από πρώτο χέρι γιατί ο γιος μου είναι ένα από τα “θύματα”» εξομολογήθηκε η μητέρα ενός 11χρονου στη Daily Mail.

«Ο Charlie ήταν μόλις 11 χρονών, όταν άλλαξε ολοκληρωτικά όχι μόνο η συμπεριφορά του, αλλά και ο χαρακτήρας του. Ανέκαθεν ήταν ένα χαρούμενο, φιλικό, ευδιάθετο και ευχάριστο στην κουβέντα παιδί. Στο δημοτικό ήταν πολύ δημοφιλής και αγαπητός στους συμμαθητές του. Του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο και δεν προκαλούσε κανένα πρόβλημα στους δασκάλους του.

Ξαφνικά όλα άλλαξαν. Μεταμορφώθηκε. Άρχισε να γίνεται απόμακρος, κυκλοθυμικός και σκυθρωπός. Δεν κοιμόταν τα βράδια. Δεν είχε καν όρεξη για φαγητό. Ήταν απαθής και τα μάτια του έμοιαζαν κουρασμένα. Είχε χάσει όλη την ενέργεια που φυσιολογικά έχουν τα αγόρια της ηλικίας του.

Άρχισε να γράφει φράσεις όπως “μισώ τον εαυτό μου”, “ο Charlie δεν αξίζει” σε κομμάτια χαρτί, εφημερίδες, στα βιβλία του, μέχρι και στα έπιπλα και τους τοίχους του δωματίου του. Ζωγράφιζε καρτούν σε άσεμνες στάσεις και τα έβαζε να “λένε” τις χειρότερες κουβέντες που θα μπορούσε να βρει κανείς σε ένα λεξικό.

Μια μέρα σήκωσα το μανίκι του και είδα ότι είχε γράψει στο μπράτσο του τη φράση: “είμαι απαίσιος”. Με δυσκολία συγκράτησα τα δάκρυά μου.

Δε μπορούσα να καταλάβω τι του συνέβαινε. Πώς το όμορφο παιδάκι μου, που με το που έμπαινε σε ένα δωμάτιο έλαμπε ο χώρος, είχε μεταμορφωθεί σε αυτό το ψυχρό και απαθές πλάσμα; Τι είχα κάνει στραβά;

Πέρασαν περίπου έξι μήνες και δεν είχα βρει την απάντηση. Ο Charlie ήταν ακόμη μωρό παιδί. Δεν είχε αρχίσει να βγάζει καν γένια και μουστάκι και η φωνή του ήταν ακόμη παιδική. Δεν ήταν λοιπόν κάτι ορμονικό ή η εφηβεία. Και ο γιατρός με είχε διαβεβαιώσει ότι δεν ήταν άρρωστος.

Με το σύζυγό μου είχαμε κάποια προβλήματα όπως όλα τα ζευγάρια, αλλά δεν φωνάζαμε ο ένας στον άλλον. Προσέχαμε. Απλά υπήρχε μια περίεργη “ατμόσφαιρα” ανάμεσά μας.

Μήπως αντιδρούσε ο Charlie σε αυτήν την κατάσταση; Ή είχε συμβεί κάτι στο σχολείο του;

Τον είχαμε στείλει σε ένα συντηρητικό σχολείο, το οποίο φημίζεται για το επίπεδο της εκπαίδευσης που παρέχει. Αλλά ακόμη και στα καλύτερα σχολεία υπάρχουν “κακοί”. Οι υποψίες μου έπεσαν σε ένα συγκεκριμένο συμμαθητή του.

Δεν μπορώ να αποδείξω ότι αυτός το ξεκίνησε, αλλά από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν υπήρχε κάτι περίεργο ανάμεσά τους.

Ξέρω ότι ο νέος του αυτός φίλος τον ενθάρρυνε να παίζει βίαια video games παιχνίδια, τα οποία εγώ του απαγόρευα να χρησιμοποιεί. Φοβόμουν ακόμη ότι καθώς ήταν ο μικρότερος από τα αδέρφια του, εκείνος θα είχε πρόσβαση σε τσιγάρα, αλκοόλ και ίσως και ναρκωτικά.

Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ο “φταίχτης” ήταν η πορνογραφία. Μέχρι που ένα βράδυ η αλήθεια ήρθε μπροστά μου.

Πήγαινα να πέσω για ύπνο, όταν πρόσεξα να βγαίνει φως από το δωμάτιο του Charlie. Ήταν περίπου 11 το βράδυ μιας καθημερινής και έτσι πήγα εκεί για να του πω να σβήσει το φως και να κοιμηθεί, γιατί την επόμενη μέρα είχε σχολείο.

Εκείνος καθόταν στο κρεβάτι του με το laptop μπροστά του –του το αγοράσαμε όταν άλλαξε σχολείο- αλλά προφανώς δεν έκανε τα μαθήματά του.

Όταν με είδε να μπαίνω μέσα το έκλεισε απότομα. Το πρόσωπό του είχε μια έκφραση ενοχής, σαν να τον είχα πιάσει “στα πράσα” να κάνει κάτι κακό.

Του πήρα το laptop, έσβησα το φως του είπα καληνύχτα και βγήκα από το δωμάτιο.

Ο άντρας μου έλειπε σε δουλειά και εγώ πήγα στην κρεβατοκάμαρά μου κρατώντας το laptop στα χέρια. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να το κλείσω. Ήξερα ότι ο Charlie έπαιζε παιχνίδια σε αυτό, αθώα παιχνίδια για παιδιά της ηλικίας του.

Όταν όμως το άνοιξα αντίκρισα εικόνες σκληρού πορνό, που δεν μπορώ καν να περιγράψω. Και είδα ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν αντίστοιχη ιστοσελίδα.

Ένα αγόρι 11 χρονών, χωρίς πιστωτική κάρτα στη διάθεσή του, είχε απεριόριστη πρόσβαση σε ιστοσελίδες με πορνό, και κάθε είδους διαστροφή μπορεί να φανταστεί κανείς.

Εικόνες σαδισμού, κακομεταχείρισης και υποβάθμισης γυναικών και παιδικής κακοποίησης, όλα αυτά είχαν δει τα μάτια του παιδιού μου.

Πολλές σκηνές μάλιστα με παιδική πορνογραφία παρουσιάζονταν με τη μορφή καρτούν, έτσι ώστε να “αρέσει” στα παιδιά.

Και ο γιος μου τα έβλεπε αυτά κάθε βράδυ επί εβδομάδες ολόκληρες. Τώρα πια είχα λύσει το “μυστήριο”. Ήθελα να τρέξω στο δωμάτιό του και να τον αγκαλιάσω, για να τον προστατέψω απ’ ό,τι είχε εκτεθεί η ψυχή του μέχρι τότε. Δεν ήξερα όμως πώς να του το πω και πώς θα αντιδρούσε.

Θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου, που δεν είχα καταφέρει να ανακαλύψω νωρίτερα τι συνέβαινε.

Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι η αντίληψή του για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ ανδρών και γυναικών θα επηρεάζονταν σε τέτοιο βαθμό από το μισητό, χωρίς ίχνος αγάπης και προσβλητικό τρόπο με τον οποίο το πορνό υποβιβάζει το γυναικείο φύλο.

Με αηδιάζει το γεγονός ότι ο Charlie και χιλιάδες ή εκατομμύρια άλλα παιδιά θα θελήσουν να συμπεριφερθούν έτσι στα κορίτσια τους.

Όταν γύρισε ο πατέρας του το συζήτησα μαζί του και μιλήσαμε στο γιο μας μαζί. Του είπαμε ήρεμα ότι ξέραμε τι έκανε και ότι αυτές οι ιστοσελίδες ήταν πολύ κακές, αλλά ότι τον αγαπούσαμε πολύ και πως θα κάναμε τα πάντα για να νιώσει ξανά καλά.

Του πήραμε το laptop και δε φάνηκε να ενοχλείται. Δεν το ζήτησε ποτέ πίσω και μετά από μερικές εβδομάδες είχε ηρεμήσει κάπως.

Η ψυχολόγος μας είπε ότι κάναμε καλά που δεν τον κριτικάραμε και που τον υποστηρίξαμε και μας καθησύχασε.

Τώρα, τρία χρόνια μετά, το χαμόγελο έχει επιστρέψει στα χείλη του Charlie. Ο γιος μου κατάφερε να “ελευθερωθεί” από αυτόν τον εθισμό. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με όλα τα παιδιά που έχουν πέσει “θύματα” τέτοιων ιστοσελίδων, που παρέχουν απεριόριστη πρόσβαση στον καθένα».