Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δεν δίστασε να αστειευτεί για τα… αυτιά του και τα γκρίζα μαλλιά του, αλλά και να εγκωμιάσει τον αισθησιασμό της συζύγου του Μισέλ, κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων των επίσημων πορτρέτων του ζεύγους στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του ινστιτούτου Smithsonian.
Οι Ομπάμα επέλεξαν τους ζωγράφους Κεχίντε Ουάιλι και Έιμι Σεράλντ προκειμένου να επιμεληθούν τις προσωπογραφίες τους, οι οποίες θα προστεθούν στη συλλογή των προεδρικών πορτρέτων που εκτίθενται στο Σμιθσόνιαν.
Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι Ουάιλι και Σεράλντ είναι οι πρώτοι Αφροαμερικανοί καλλιτέχνες στους οποίους ανατέθηκε να ζωγραφίσουν έναν πρόεδρο ή μια πρώτη κυρία για λογαριασμό του Smithsonian.
Στο πορτρέτο του από τον Ουάιλι, ο Ομπάμα απεικονίζεται να κάθεται σε μια μαύρη καρέκλα με φόντο φύλλα σε φωτεινό πράσινο χρώμα και πολύχρωμα λουλούδια. Η Μισέλ Ομπάμα εμφανίζεται να κάθεται με το ένα χέρι της κάτω από το πηγούνι της και το άλλο να αγγίζει το πόδι της. Φοράει ένα μακρύ φουστάνι που είναι διακοσμημένο με γεωμετρικά σχήματα.
Ο Μπαράκ Ομπάμα επαίνεσε την ζωγράφο για το πορτρέτο της Μισέλ.
«Θέλω να σε ευχαριστήσω που κατάφερες με τόσο θεαματικό τρόπο να αποτυπώσεις τη χάρη και την ομορφιά και την εξυπνάδα και τη γοητεία και το πόσο σέξι είναι η γυναίκα που αγαπώ» είπε ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Κατόπιν σχολίασε ότι ο Ουάιλι, ο οποίος ζωγράφισε το πορτρέτο του, βρέθηκε σε μειονεκτική θέση διότι το θέμα του ήταν «λιγότερο κολακευτικό».
«Προσπάθησα να διαπραγματευτώ προκειμένου να έχω λιγότερα γκρίζα μαλλιά, ωστόσο η καλλιτεχνική ακεραιότητα του Κεχίντε δεν του επέτρεψε να κάνει ό,τι του ζήτησα» σημείωσε ο Ομπάμα.
«Προσπάθησα να διαπραγματευτώ να έχω μικρότερα αυτιά, δεν μου πέρασε ούτε και σε αυτό».
Το πρώην προεδρικό ζεύγος των ΗΠΑ δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τα πορτρέτα που φιλοτέχνησαν για εκείνους, ενώ τόνισαν ότι ήταν οι πρώτοι από τις οικογένειές τους οι οποίοι πόζαραν για ένα επίσημο πορτρέτο.
Από την πλευρά της η Μισέλ Ομπάμα εξέφρασε την ελπίδα ότι η προσωπογραφία της θα έχει αντίκτυπο στις μικρές Αφροαμερικανίδες.
«Θα το κοιτάζουν και θα βλέπουν την εικόνα κάποιας που τους μοιάζει, να κρέμεται από τον τοίχο αυτού του σπουδαίου αμερικανικού ιδρύματος» εξήγησε.
«Γνωρίζω το είδος του αντίκτυπου που αυτό θα έχει στις ζωές τους, διότι ήμουν μία από αυτά τα κορίτσια».
