Περίπου 300 άτομα που κατοικούν στην Ελβετία έχασαν τη ζωή τους το 2009 με υποβοηθούμενη αυτοκτονία, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία στο Νιουσατέλ.
Αυτός ο αριθμός αυξάνεται σταθερά από το 1998, που δόθηκαν στην δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία για το ζήτημα.
Το σύνολο σχεδόν, περίπου το 90%, των ανθρώπων που προσέφυγαν στην αυτοκτονία, ήταν 55 ετών ή περισσότερο. Μόνο το 1% ήταν κάτω των 35 ετών.
Μετά τα 55 έτη, ο αριθμός των υποβοηθούμενων αυτοκτονιών είναι πολύ υψηλότερος στις γυναίκες επειδή είναι πιο πολυάριθμες στον πληθυσμό.
Κατά την περίοδο 1998-2011, η οργάνωση Dignitas βοήθησε 1.169 αλλοδαπούς να πεθάνουν, περίπου οι μισοί εκ των οποίων προέρχονταν από τη Γερμανία (664), ενώ ακολουθούν οι Βρετανοί (182) και οι Γάλλοι (117).
Από το 1998, όλα τα καντόνια έχουν καταγράψει τουλάχιστον μία περίπτωση υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Το καντόνι της Ζυρίχης έχει το μεγαλύτερο αριθμό σε δώδεκα χρόνια (700), και το υψηλότερο ποσοστό 5,6 ανά 1.000 θανάτους. Το καντόνι της Γενεύης, έχει καταγράψει 100, ή 4,4 ανά 1.000 θανάτους.
Το Βέλγιο και η Ολλανδία είναι οι μόνες χώρες που διαθέτουν πληροφορίες για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Στο Βέλγιο, από την έναρξη ισχύος του νόμου, το 2002, ο αριθμός των περιπτώσεων της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας συνέχισε να αυξάνεται για να φθάσει τους 7,9 ανά 1.000 θανάτους το 2009.
Οι 300 περιπτώσεις που καταγράφηκαν στην Ελβετία φέτος αντιστοιχούν σε 4,8 θανάτους στους 1.000.
Η Ολλανδία έχει καταγράψει μόνο 2,3 περιπτώσεις ανά 1.000 θανάτους το 2010.
Τον Ιούνιο του 2011, η ελβετική κυβέρνηση αποφάσισε να μην ρυθμίζει με ειδικό τρόπο την οργανωμένη βοήθεια σε αυτοκτονία, η οποία παρέχεται από οργανώσεις όπως η Exit και η Dignitas.
