Πώς είναι άραγε η καθημερινότητα μιας κοπέλας που έχει καταφύγει στον αγοραίο έρωτα και είναι υποχρεωμένη να ζει με το στίγμα της εκδιδόμενης;
Ένα στίγμα που για κάποιους είναι απλή σκλαβιά και για άλλους, αντιθέτως, ένα ακόμα όπλο στη γυναικεία φαρέτρα υπέρ της χειραφέτησης. Ποια είναι όμως η αλήθεια για μια κοπέλα που έχει αποφασίσει να ζήσει έτσι τον επαγγελματικό της βίο;
Η Ruby Rae εργάζεται στον οίκο ανοχής «The Love Ranch» της Νεβάδα, ένα νόμιμο «σπίτι» της πολιτείας, από το 2011, όταν έκλεισε τον 20ό χρόνο της ζωής της. Εκείνη την εποχή σπούδαζε και είχε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, όταν και «συνειδητοποίησα απλά πως δούλευα πάρα πολύ και δεν μπορούσα να επικεντρωθώ στις σπουδές μου».
Είχε ακούσει λοιπόν για τους οίκους ανοχής της Νεβάδα και το σκέφτηκε κάποια στιγμή σοβαρά, κάνοντας αυτό το γενναίο άλμα πίστης ώστε να βρεθεί στο κατώφλι ενός. Πλέον έχει αρκετή εμπειρία στα χέρια της για να μας πει πως δεν δένεται κατά κανέναν τρόπο συναισθηματικά με τους πελάτες της και δεν απαντά σε προσωπικές ερωτήσεις, καθώς τα όρια εγγυούνται πως τα πράγματα δεν θα περιπλακούν.
Για την ώρα λέει πως δεν σκέφτεται την οικογένεια ή να καταλαγιάσει στο πλευρό ενός μόνιμου συντρόφου, παίρνοντας τη ζωή όπως έρχεται, ένα βήμα τη φορά.
Αποκαλύπτει επίσης πως το να βλέπουμε τις ιερόδουλες ως «απελπισμένες» ή «κακομοίρες» είναι ολότελα λάθος, καθώς για τις περισσότερες που ξέρει η πορνεία ήταν εκούσια επιλογή. «Εγώ επέλεξα απολύτως συνειδητά να το κάνω. Το έψαξα πολύ και ήξερα σε τι ακριβώς πράγμα θα εμπλακώ».
Όπως το στίγμα της πορνείας, μας λέει, ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» του επαγγέλματος, καθώς η κοινωνία τείνει να αντιμετωπίζει στερεοτυπικά τον αγοραίο έρωτα, πόσο μάλλον ο κινηματογράφος. «Εμείς θέλουμε να μας βλέπετε ως επιχειρηματίες γυναίκες. Γυναίκες που επέλεξαν να είναι ελεύθερες και δυνατές … Αποκτώ δύναμη από το επάγγελμά μου επειδή έχω μεγάλα περιθώρια ελευθερίας στη ζωή μου και το πρόγραμμά μου. Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να πάω να δουλέψω στην κορπορατική Αμερική έχοντας κάνει αυτή τη δουλειά».
Είναι όμως και οι απολαβές: «Βγάζω πολλά περισσότερα απ’ ό,τι θα έκανα σε ένα περιβάλλον γραφείου. Υπάρχει εξάλλου κάτι πολύ απελευθερωτικό στο να μπορείς να διαπραγματεύεσαι μια συγκεκριμένη τιμή».
Δεν δέχεται μάλιστα μας λέει την πουριτανική φεμινιστική άποψη πως το να πουλάς το σώμα σου σε κάνει σκλάβα του σεξ και συμβάλεις έτσι στην ανισότητα των δύο φύλων: «Θα έλεγα πως δεν πιστεύουμε πως πουλάμε το σώμα μας. Το να πουλάς το σώμα σου, αυτό είναι σκλαβιά. Και δεν είμαι στα σίγουρα σκλάβα. Πουλάω τον χρόνο μου. Πουλάω την ενέργειά μου. Φυσικά, το σωματικό του πράγματος είναι μέρος της δουλειάς, αλλά δεν είναι το παν. Το σεξ είναι αυτό που είναι, δουλειά. Μια επιλογή καριέρας»…
