Κλιματικές συνθήκες που προσομοιάζουν με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του Νότιου Μεξικού και της Γουατεμάλας ευθύνονται για την παρακμή και την πτώση της αυτοκρατορίας των Μάγιας, καταλήγουν Μεξικανοί και Βρετανοί επιστήμονες.

Σύμφωνα με την έρευνα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών του Γιουκατάν και του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Science, μία από τις βασικές αιτίες πίσω από τη διάλυση της λαμπρής αυτοκρατορίας το 950 μ.Χ. ήταν μια σχετικά ελαφριά ξηρασία που έπληξε την περιοχή.

Η έρευνα, η οποία έγινε με τη χρήση εξελιγμένων υπολογιστικών συστημάτων που υπολόγισαν τα επίπεδα βροχοπτώσεων και τον ρυθμό εξάτμισης από το 800 μ.Χ. μέχρι το 950 μ.Χ., κατέδειξε ότι μια μείωση των βροχοπτώσεων κατά 25%- 40%, η οποία είχε διάρκεια αρκετών χρόνων, ήταν αρκετή για να εξαντλήσει τα αποθέματα νερού. Η έρευνα αυτή έρχεται σε αντίθεση με τη μέχρι τώρα γενική παραδοχή ότι η αυτοκρατορία των Μάγιας παρήκμασε εξαιτίας σφοδρής ξηρασίας και αποδεικνύει ότι μια παρατεταμένη περίοδος ελαφριάς ξηρασίας έχει σαφέστατα πιο καταστροφικά αποτελέσματα.

Συγκεκριμένα κατάφεραν να εντοπίσουν τη σύνδεση ανάμεσα στα χαμηλά επίπεδα βροχόπτωσης την εξεταζόμενη περίοδο και την εξάντληση όλων των συστημάτων αποθήκευσης φρέσκου νερού στις πεδιάδες του Γιουκατάν, όπου δεν υπάρχουν ποτάμια. Όπως τόνισε σε σχετικές του δηλώσεις στο BBC ο Ιλκο Ρόλινγκ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον: «Αν και η μείωση κατά 25%- 40% των ετήσιων επιπέδων βροχόπτωσης θεωρείται μικρή, ήταν αρκετή ούτως ώστε η εξάτμιση να κυριαρχήσει επί της βροχόπτωσης και η ποσότητα φρέσκου νερού να μειωθεί.

Η διάλυση του κοινωνικού ιστού της αυτοκρατορίας και η εγκατάλειψη των πόλεων είναι κατά τα φαινόμενα συνέπειες της μεγάλης λειψυδρίας, ιδιαίτερα αφού υπήρξε ταχύτατη επανάληψη πολυετών κύκλων ξηρασίας».

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το Έθνος, η νέα αυτή έρευνα προκαλεί ανησυχία, καθώς το κλίμα στην περιοχή όπου εκτεινόταν η αυτοκρατορία των Μάγιας έχει αρχίσει να παρουσιάζει έντονες ομοιότητες με την περίοδο της παρακμής τους. Σύμφωνα με το Μάτριν Μαντίνα Ελζάλντε, που συμμετείχε στην έρευνα: «Αυτό που σήμερα μοιάζει με μια μικρή μείωση των αποθεμάτων νερού, ίσως έχει σοβαρές και χρόνιες επιπτώσεις».