Χάρη στα Wikileaks, ο πλανήτης πληροφορήθηκε για μια ατάκα που βγήκε από το στόμα του δολοφονημένου προέδρου Τζον Κένεντι για την επιθυμία του να «σκίσω τη CIA σε χίλια κομμάτια και να τα σκορπίσω στους ανέμους». Τα Wikileaks χρησιμοποίησαν μάλιστα τη δήλωσή του ως κλειδί για τις νέες αποκαλύψεις τους αναφορικά με τα κατασκοπευτικά καμώματα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφορίων. Παρά την απήχηση βέβαια της δήλωσης και την αναπαραγωγή της ήδη από την εποχή του JFK, η αλήθεια της αποτελεί ουσιαστικά αντικείμενο έρευνας και αντιπαράθεσης. Αν δεν υπάρχει η πρωτογενής πηγή καταγεγραμμένη ή ηχογραφημένη κάπου, η επιβεβαίωση μιας φράσης μένει αναγκαστικά στη σφαίρα του μύθου ή της φημολογίας. Στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση, η αναφορά προέρχεται από δημοσιογράφο που δεν την άκουσε καν από το στόμα του προέδρου, αλλά επικαλέστηκε τρίτη πηγή! Ήταν οι έγκριτοι «New York Times» στο φύλλο τους με ημερομηνία 25 Απριλίου 1966 που πρωτοαπέδωσαν την ατάκα στον πρόεδρο, τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του που κάποιοι έλεγαν πως ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών: «Ο πρώην πρόεδρος Τρούμαν, η κυβέρνηση του οποίου ίδρυσε τη CIA το 1947, είπε πως μέχρι το 1963 έβλεπε ‘‘κάτι για τον τρόπο που λειτουργούσε η CIA που έριχνε σκιά στις ιστορικές μας θέσεις, και εγώ νιώθω πως πρέπει να το διορθώσουμε’’». Μετά λοιπόν και την πανωλεθρία στο περιστατικό του Κόλπου των Χοίρων, μας λέει πάντα η εφημερίδα, ο Κένεντι εξομολογήθηκε σε έναν από τους πλέον υψηλόβαθμους αξιωματούχους του πως ήθελε να «σκίσω τη CIA σε χίλια κομμάτια και να τα σκορπίσω στους ανέμους». Μπορεί και να το είπε, καταλήγουν σχεδόν αδιάφορα σήμερα αρκετοί αναλυτές, καθώς δεν μπορεί να ελεγχθεί η αναφορά της εφημερίδας, παρά μόνο η αξιοπιστία της. Η δήλωση του Τρούμαν επαληθεύεται πάντως από δικό του άρθρο στη «Washington Post» στις 22 Δεκεμβρίου 1963, έναν μήνα μετά τη δολοφονία του Κένεντι δηλαδή, και ήταν αυτή που πυροδότησε τη θεωρία πως ήταν οι μυστικές υπηρεσίες αυτές που έβγαλαν τον πρόεδρο από τη μέση. Ξέρουμε επίσης πως ο ίδιος ο Κένεντι ήταν εξοργισμένος με την Υπηρεσία μετά το φιάσκο της κουβανικής εισβολής. Αν έγινε πάντως σπασμένο τηλέφωνο, ποιος να πει;