Οι «πληγές» από τις πρόσφατες φωτιές που απείλησαν μέχρι και σπίτια σε κάποια από τα ελληνόφωνα χωριά της Αλβανίας, κλείνουν σιγά – σιγά. Ωστόσο, τα απομεινάρια τους είναι ακόμη εκεί, για να θυμίζουν την αγωνία των κατοίκων τις ημέρες που πάλευαν με τις φλόγες.
Του Βαγγέλη Κύρκου
Τα αποκαΐδια στα χωριά Ζερβάτι, Γιοργουτσάτες, Γράψη, Λιούγκαρη, Φράστανη, Γορίτσα και Τεριαχάτες μαρτυρούν από μόνα τους την έκταση της φωτιάς. Ωστόσο, ευτυχώς, δεν υπήρξε κανένα θύμα. Ούτε καν σημαντικές υλικές ζημιές, καθώς κανένα σπίτι που κατοικείται δεν παραδόθηκε στο μένος των πυρκαγιών, παρά το γεγονός ότι οι «φλόγες» έγλειψαν τους τοίχους.
Το χωριό Ζερβάτι είναι αυτό που θα μπορούσε να υποστεί την πιο μεγάλη ζημιά, αλλά λες και οι φωτιές… γνώριζαν τι θα κάψουν, περιορίστηκαν μόνο σε χόρτα και κάποια δέντρα, με τη βλάστηση -ούτως ή άλλως- στον δήμο Δρόπολης να μην είναι έντονη. Το γεγονός ότι τα βουνά στην περιοχή είναι «καραφλά», βοήθησε στο να μην προχωρήσουν οι φωτιές σε απειλητικά σημεία.
Στους Γιοργουτσάτες, ο πιο μεγάλος κίνδυνος ήταν να φτάσει η φωτιά σε μια αποθήκη υγραερίου. Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε -όπως λένε οι κάτοικοι- τότε όλη η περιοχή θα είχε τιναχθεί στον αέρα. Ωστόσο, οι προσπάθειες των πυροσβεστών, τις οποίες ενίσχυσαν και δύο ελληνικά αεροσκάφη, αλλά και στρατιωτών και αστυνομικών, αποδείχθηκαν καίριες για να αποτραπεί κάτι τέτοιο.
Η Γράψη, το διπλανό χωριό, ήταν αυτό στο οποίο κάηκε και ένα οίκημα. Ένας στάβλος, που χρησιμοποιούταν για να φιλοξενεί τα πρόβατα ενός βοσκού του χωριού. Η πυρκαγιά έφτασε και στους τοίχους κάποιων σπιτιών, αλλά για καλή τύχη των ιδιοκτητών δεν προχώρησαν προς τα μέσα.
Η εικόνα στη ράχη, που οδηγεί στα πίσω χωριά, όπως αυτό της Μουζίνας και της Δρόβιανης, δείχνει ότι οι φωτιές πέρασαν την κορυφή του βουνού και έφτασαν στην άλλη άκρη. Σε εκείνο το σημείο και σε σχετικά κοντινή απόσταση, βρίσκεται και το φυσικό πάρκο του «Γαλάζιου Ματιού». Ένας τόπος πραγματικά μαγευτικός. Όμως, ούτε εκεί αλλοιώθηκε έντονα η εικόνα του τοπίου, καθώς οι φλόγες δεν έφτασαν στην «καρδιά» του πάρκου και περιορίστηκαν στα πιο ψηλά σημεία του βουνού.
Το γιόρτασαν με την ψυχή τους, παρά την τρομάρα
Παρόλο που ο «εφιάλτης» της πυρκαγιάς ήρθε λίγες ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, η διάθεση των κατοίκων δεν χάλασε. Οι μόνιμοι κάτοικοι, αλλά και οι υπόλοιποι Βορειοηπειρώτες -κάτοικοι Ελλάδας- που επισκέπτονται τα χωριά τους αυτήν την εποχή γλέντησαν με την ψυχή τους την κοίμηση της Θεοτόκου.
Όπως συμβαίνει παραδοσιακά κάθε χρόνο, το κάθε χωριό είχε το δικό του γλέντι, με τις ημέρες πριν και μετά τις 15 Αυγούστου να είναι γεμάτες κλαρίνα, τσίπουρο, μπίρες, σουβλάκια και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή των μειονοτικών Ελλήνων της Αλβανίας. Φέτος, άλλωστε, κάποιοι από αυτούς, είχαν έναν επιπλέον λόγο να θεωρούν ότι μια ανώτερη δύναμη τους βοήθησε να μην πάθουν κάτι οι ίδιοι και οι περιουσίες τους…
