Ένα κορίτσι από το Λάος που του λείπουν τα δύο μπροστινά του δόντια, μια μαθήτρια στην Καμπότζη που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο, ένας Σύρος στο κατεστραμμένο από τον πόλεμο Χαλέπι… Εκ πρώτης όψεως, οι άνθρωποι αυτοί δεν μοιάζουν να έχουν πολλά κοινά. Οι ζωές τους όμως τέμνονται κατά μήκος των περιοχών της πρωτοβουλίας «Μια ζώνη, Ένας δρόμος» με έναν τρόπο που δεν είχαν ποτέ φανταστεί.

Η Κίνα πρότεινε την πρωτοβουλία αυτή το 2013, με στόχο να δημιουργηθούν κτιριακές υποδομές και εμπορικά δίκτυα, να βγουν από τη φτώχεια χωριά, πόλεις και χώρες, και να γνωρίσουν μεγαλύτερη ευημερία οι χώρες που βρίσκονται στον δρόμο αυτό. Η Οικονομική Ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού και ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού του 21ου Αιώνα αναμένεται να συνδέσουν χώρες και ανθρώπους στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη κατά μήκος του αρχαίου εμπορικού δρόμου του μεταξιού.

Βέβαια δεν είναι λίγοι που πίσω απ’ όλο αυτό βλέπουν μια «οικονομική συνωμοσία» της Κίνας προκειμένου να απλώσει το εμπόριο της παντού, εύκολα και κυρίως με τη μορφή της φιλανθρωπίας.

Νέο χαμόγελο, νέο πηγάδι

Το να χαμογελά δεν φέρνει πλέον την Ανούο σε δύσκολη θέση, καθώς τώρα έχει και πάλι τα δύο μπροστινά του δόντια. Το χαμόγελο επέστρεψε στο πρόσωπο του 12χρονου κοριτσιού από το Λάος. «Είμαι πολύ πιο ευτυχισμένη όταν γελάω τώρα», δήλωσε η Ανούο, που ζει στο Χακάι, στον ποταμό Ναμ Μανγκ.

Πριν από τρία χρόνια έχασε το ένα δόντι ενώ πάλευε να κρατήσει ένα γατόψαρο που ψάρεψε ο θείος της. Μετά έχασε ένα δόντι ακόμα όταν γλίστρησε στον λασπωμένο δρόμο κατά τη διάρκεια μιας νεροποντής.

Η κύρια αιτία για την κατεστραμμένη, ευαίσθητη και κίτρινη οδοντοστοιχία των ντόπιων είναι το θολό και δύσοσμο νερό που αντλούν από ένα μόνο πηγάδι. Σαν να μην έφθανε αυτό, η ποσότητα του νερού δεν επαρκεί για όλο το χωριό.

Ωστόσο, όλα άλλαξαν όταν η κινεζική εταιρία που κατασκεύαζε το υδροηλεκτρικό σταθμό στο ποταμό Ναμ Μανγκ άνοιξε επίσης ένα νέο πηγάδι, βελτιώνοντας επίσης το βασικό δρόμο του χωριού δωρεάν. Μεγαλύτερη έκπληξη για την Ανούο αποτέλεσαν οι δωρεάν ιατρικές εξετάσεις που κανόνισε για τους χωρικούς η εταιρία ηλεκτρισμού Dongfang. Τότε ήταν που απέκτησε νέα δόντια η Ανούο.

Όπως η Ανούο, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο επωφελούνται από τα έργα της πρωτοβουλίας «Μια ζώνη, Ένας Δρόμος». Η εταιρία Dongfang Electric ολοκλήρωσε τον υδροηλεκτρικό σταθμό στον ποταμό Ναμ Μανγκ το 2016.

Ένα μονοπάτι μέσα από τον πόλεμο

Η διαδρομή από το Χαλέπι στο λιμάνι της Λαττάκειας στη βορειοδυτική Συρία ήταν δύσκολη, σε έναν κακοτράχαλο δρόμο, με ένα φορτηγό διάτρητο από σφαίρες και έναν οδηγό μόνιμα σε συναγερμό για οτιδήποτε απρόοπτο.

Ξαφνικά, μια οβίδα έσκασε στο πλάι του δρόμου. Ο 32χρονος Αμίρ Ανίς έσκυψε απότομα για να αποφύγει το θάνατο. Θυμάται πόσο τυχερός ήταν που το φορτηγό του έμεινε σε καλή κατάσταση όπως και το φορτίο του, σχεδόν ένα τόνο σαπουνιών που και ο ίδιος βοήθησε να φτιαχτούν.

Ο δρόμος ήταν δύσκολος, αλλά όχι δυσκολότερος από τη ζωή του Ανίς και άλλων συριακών οικογενειών μέσα στον πόλεμο. Αυτά τα σαπούνια που φτιάχτηκαν στο Χαλέπι με ελαιόλαδο σύμφωνα με τον παραδοσιακό συριακό τρόπο θα πήγαιναν στο Τιατζίν, περίπου 7.000 χιλιόμετρα μακριά. Ο Λι Τζιανγουέι, Κινέζος επιχειρηματίας που βρίσκεται στην παραθαλάσσια πόλη περίπου 120 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Πεκίνου είχε κάνει αυτή την παραγγελία, όπως κι άλλες στο παρελθόν. Ο Λι ανακάλυψε τα χειροποίητα σαπούνια στο Χαλέπι κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Συρία το 2000 και τώρα τα εισάγει στην Κίνα και τα πουλά μέσω διαδικτύου.

Ο αρχαίος θαλάσσιος δρόμος του μεταξιού ξεκινά από την Τιαντζίν, περνά την Κίτρινη Θάλασσα, τη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας και τη Νότια Σινική Θάλασσα, διασχίζει τον Ινδικό Ωκεανό, την Ερυθρά Θάλασσα και φθάνει στη Λαττάκεια μέσω της Μεσογείου. Χάρη στις παραγγελίες σαπουνιού από την Κίνα, ο Ανίς και τα αδέρφια του καταφέρνουν να μένουν ακόμα στην πατρίδα τους.

Σπουδές για αλλαγή ζωής

Η ζωή της άλλαξε άρδην όταν μια σοβαρή ασθένεια χτύπησε την Τσαμραεούν Σρεϊτούτς και ανάγκασε το κορίτσι, που ήταν άριστη μαθήτρια, να εγκαταλείψει το σχολείο για πέντε χρόνια. Επίσης εξάντλησε οικονομικά την οικογένειά της. Τότε, ήταν που αποφάσισε να ακολουθήσει τη συμβουλή του πατέρα της, να μάθει κινεζικά σε ένα σχολείο κινεζικής γλώσσας έξω από την πόλη της στην επαρχία Καντάλ. Η ίδια δεν είχε αναρρώσει πλήρως αλλά ήθελε να βοηθήσει την οικογένειά της συνεισφέροντας χρήματα. Πολλοί Κινέζοι έχουν πάει στην Καμπότζη για να ανοίξουν εργοστάσια και το να δουλεύει κάποιος ως μεταφραστής για αυτούς θα ήταν μια αξιοπρεπής δουλειά, της είπε ο πατέρας της. Η ζωή της τότε άλλαξε εκ νέου.

Το να μαθαίνει κινεζικά είχε ενδιαφέρον για την νεαρή Χμερ και της έδωσε και πάλι ελπίδα για το μέλλον. Η κοπέλα συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Κινεζικών Duan Hua (Toun Fa) στην πρωτεύουσα Πνομ Πενχ και μετά στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο της Πνομ Πενχ. Λόγω των εξαιρετικών ακαδημαϊκών της επιδόσεων, της δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει τα δύο τελευταία χρόνια της φοίτησής της στο Πανεπιστήμιο Ντάλι στην επαρχία Γιουνάν της νοτιοδυτικής Κίνας, σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Xinhua που αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η Τσαμραεούν είχε τότε μια ιδέα. Γιατί να μην βοηθήσει τους συμπατριώτες της να μάθουν κινεζικά και να έχουν περισσότερες πιθανότητες για μια καλύτερη ζωή; Μετά την αποφοίτησή της, άνοιξε τη σχολή κινεζικής γλώσσας Pei De στην ιδιαίτερη της πατρίδα. Φιλομαθής καθώς είναι, φοιτά παράλληλα και στο Ινστιτούτο Κομφούκιος στην Πνομ Πενχ με στόχο να συνεχίσει τις σπουδές της στην Κίνα. Αν δεν είχε ακολουθήσει τη συμβουλή του πατέρα της, θα είχε καταλήξει να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο ή σε ένα εστιατόριο, λέει η ίδια. Αντ’ αυτού είναι μία από 5 εκατομμύρια και πλέον εγγεγραμμένους φοιτητές στα πάνω από 1.500 ινστιτούτα και σχολές Κομφούκιου σε 140 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Αγάπη για το Κούνγκ Φου

Για τον Τιμούρ Καταγιάμοβιτς Κουβάτοφ, το να εξασκείται δύο ώρες στο κινεζικό Κουνγκ Φου ήταν μια καθημερινή ρουτίνα, που τον βοηθά να αποφορτιστεί από τα καθήκοντά του ως προέδρου και διευθυντή σύνταξης στο πρακτορείο ειδήσεων Kazakhstan Today.

Δεν είναι όμως τόσο γνωστός για τη δουλειά του στο πρακτορείο. Αντίθετα, το όνομά του έγινε γνωστό όταν κέρδισε μετάλλια σε αγώνες πολεμικών τεχνών στο Καζακστάν, την Ασία και όλο τον κόσμο και ως προπονητής της εθνικής ομάδας πολεμικών τεχνών. Ο Κουβάτοφ άλλαξε καριέρα αφού το Καζακστάν ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Γρήγορα ανέβηκε την κλίμακα της ιεραρχίας στο πρακτορείο ειδήσεων. Ωστόσο, για τον ίδιο το αληθινό του πάθος είναι το Κουνγκ Φου. Λίγο πριν γίνει 50, ο Κουβάτοφ αποφάσισε να μάθει κινεζικά για να κατανοήσει καλύτερα την κινεζική κουλτούρα και τις ρίζες του Κουνγκ Φου. «Το Κουνγκ Φου δεν είναι μόνο άθλημα, είναι και φιλοσοφία»,λέει. Τα τελευταία χρόνια, ο ίδιος βλέπει πολλούς φίλους του να ταξιδεύουν στην Κίνα και πολλούς Κινέζους ταξιδιώτες και επιχειρήσεις να έρχονται στο Καζακστάν. Σύμφωνα με τον Κουβάτοφ, η πρωτοβουλία «Μια ζώνη, Ένας Δρόμος», στην οποία συμμετέχει το Καζακστάν, θα οδηγήσει σε αύξηση των διμερών ανταλλαγών σε πολιτιστικό και διαπροσωπικό επίπεδο.